.

.

Οίμοι, μέλαινα ψυχή..

 .

Κρίσις ανέλεος για κάποιους..

 .

Δευτέρα Παρουσία

 

.

Υπέρ Ειρήνης του Σύμπαντος Κόσμου

 

Τὴν σὴν εἰρήνην δὸς ἡμῖν, Κύριε ὁ Θεὸς ἡμῶν.

ὡς διὰ τοῦ Νῶέ ποτε, ἐξαποστείλαντος τὴν εἰρηνοποιὸν περιστεράν.

Οὐ καθὼς ὁ κόσμος δίδωσιν, ὡς πρόσχημα καὶ φρεναπάτην ἐκ τῆς ὑποκρισίας καὶ τοῦ ἐγωϊσμοῦ καὶ τῆς ἡδυπαθείας, ὡς ἐκ τοῦ κοσμοκράτορος τοῦ σκότους τοῦ αἰῶνος τούτου.

Πνεῦμα Ἅγιον, ποθητόν, σωτήριον, γαληνιαῖον, ἐπιφερόμενον ἐπὶ τοῦ τρικυμιώδους ὕδατος τῶν παθῶν,

ἀπόστειλον παντοκρατορικῶς, Ἀγαθέ, καὶ παῦσον τὴν ζάλην καὶ τὸν κλύδωνα καὶ τὴν ἀπειλήν.

Πνεύμα Ἅγιον, Πεῦμα θεῖον, Πνεῦμα φωτισμοῦ, συνέσεως, θεοσεβείας, ἐπιστροφῆς.

Πρεσβείαις τῆς Ὑπερευλογημένης Παντανάσσης  καὶ Μεσιτρίας ὑπὲρ τοῦ σύμπαντος Κόσμου, Θετόκου καὶ Ἀειπαρθένου Μαρίας.

 

Μεγαλυνάριον, ψαλλόμενον κατὰ τὰς Παρακλήσεις καὶ εἰς τὸ «Ἐξαιρέτως».

Πάτερ Παντοκράτορ, Δημιουργέ, ἄρχον παντὸς κόσμου καὶ φρονήσεως χορηγέ· ἱκετεύομέν σε κατάπαυσον πολέμους καὶ δώρησαι εἰρήνην, μόνε Φιλάνθρωπε.

 

Ασωτεύσαμε και εμείς, και επτωχεύσαμεν σφόδρα..

 

Τί θὰ πεῖ «Ἄσωτος»;

Αὐτός, ὁ ὁποῖος «σωσμό» δὲν ἔχει.

 

Ἔχει πάρει δρόμο «ἀσωτείας», δηλαδὴ δρόμο εὐδαιμονισμοῦ, γλεντιοῦ, διασκέδασης-διασκορπισμοῦ, σπατάλης..

 

Ξοδεύει καὶ ξοδεύεται καὶ δὲν θὰ τοῦ μείνει τίποτε στὸ τέλος..

 

 «διεσκόρπισε τὴν οὐσίαν αὐτοῦ ζῶν ἀσώτως»

 

Ἐ, αὐτὸ κάναμε 40 χρόνια τώρα..

Δια-σκεδάζαμε, σκορπίζαμε ἀσυλόγιστα. Σπαταλούσαμε..

 

Ἆραγε, τώρα, ἔστω τελευταία στιγμή, θα συνέλθουμε;

Θὰ ἀναλογισθούμε ὅτι τώρα στερούμαστε καὶ δυστυχοῦμε,

ἐνῶ, πρίν, κοντὰ στὸν Ἐπουράνιο Πατέρα μας, καὶ στὴν πολυτίμητη παραδοσιακὴ ζωὴ τῶν πατέρων μας,

«περισσεύαμε» ἀπὸ γλυκὸ ψωμί καὶ πληρότητα ψυχῆς καὶ ἀληθινὴ εὐτυχία..

 

 «πόσοι μίσθιοι τοῦ πατρός μου περισσεύουσιν ἄρτων».. Δεν εἶναι ἕνας καὶ δυό. Τόσοι, ἀμέτρητοι, ἁπλοῖ φτωχοὶ ὑπηρέτες, τὰ ἔχουν ὅλα, τὰ ἀναγκαῖα, καὶ τοὺς περισσεύουν.. Κι᾿ ἐγώ, ὁ ἐξυπνάκιας, ποὺ πῆγα μὲ τὸν τσαμπουκᾶ καὶ τοὺς μοντέρνους τρόπους, τώρα βρίσκομαι ξεπεσμένος καὶ λιμοκτονῶ..

ο Κύκλος του Ασώτου

 

 

 

Στη ζωή του ανθρώπου, αναπόφευκτη είναι η αποστασία..

Πώς και γιατί; θα ρωτήσετε.

- Είναι η ελευθερία, την οποία θέλει να δοκιμάσει και να επιβεβαιώσει ο νέος άνθρωπος.. 

Και ως μεταπτωτικός, τείνει να την βιώσει επαναστατικά, εκρηκτικά, «παραβατικά».

- Επίσης, λειτουργεί η διαδικασία του «κόρου».  Διακατέχεται από την ροπή να «δοκιμάσει» το απαγορευμένο, το μη καθιερωμένο, να «πειραματισθεί» με το «επικίνδυνο», και στη συνέχεια να το αξιολογήσει, να το μπουχτίσει, ως μη συμβατό με την ευπρέπεια του προορισμού του, και έτσι να το απορρίψει.

 

Στο μεταξύ, όσο ζει σε συνθήκες «κατεστημένου», «καθωσπρεπισμού», φορμαλισμού, αξιοπρεπείας κοκ  τόσο πιο πολύ αισθάνεται περιορισμένος και δουλωμένος και τόσο πιο πολύ τείνει στην αποτίναξη των τύπων και των όποιων «ζυγών».

Στην παραβολή του Ασώτου, και ο μεγάλος γιός περνούσε μια τέτοια δοκιμασία. Πιο υπόκωφα, αλλά και πιο οδυνηρά!..  

Και ουσιαστικά «άργησε» στο να κάνει την επανάστασή του, να μιλήσει, να ξεσπάσει, να αυθαδιάσει έναντι του Υπεράγαθου Πατέρα.. 

Και η άπειρη, γνήσια, αμετάθετη, ουσιαστική Αγάπη του Πατέρα, «δεν μπόρεσε» να ανασχέσει την επανάσταση. 

 

Από το 1968 (σημειολογικά: Γαλλικός Μάης) η νεολαία της ανθρωπότητος ξεσηκώθηκε, ξέσπασε. Πέρασε στην Εφηβεία της.. 

Αλλά υπήρχαν πολύ λίγοι Πατέρες, για να ανταποκριθούν στην ανάγκη και να γίνουν αντιστύλι..  Κι έτσι, ακόμη παραμένουν έφηβοι οι Ευρωπαίοι και «σβαρνιώνται», παραπαίουν, ταλαιπωρούνται..

 

Ο άνθρωπος αναπόφευκτα θα διαγράψει τον Κύκλο του Ασώτου. 

Θα φύγει, θα ξεφύγει, θα κορεσθεί, θα μπουχτίσει, θα αποκτήσει οδυνηρές εμπειρίες, θα «φάει τα μούτρα του», θα έλθει εις εαυτόν, θα συνέλθει, θα γυρίσει.

 

Είναι πολύ ουτοπικό και τελικά και τυφλά εγωϊστικό, το να θέλουν, να στοχεύουν και να επιδιώκουν οι γονείς την μη «κρίση της εφηβείας».  Θα τους περιμένει αυτή, στην επόμενη στροφή, καθυστερημένη και πολύ πιο βίαιη, καθώς θα επωάζεται και θα σιγοβράζει υπόκωφα στην ψυχή του παιδιού τους.. 

Και μην ξεχνούμε ότι η έκρηξη της εφηβείας για μεν τους γονείς είναι πρόκληση υπομονής και πιστοποίηση γνήσιας αγάπης για το παιδί τους (το ξαναγεννούν και γι'αυτό γεύονται πάλι ωδίνες, ενώ το παιδί τσεκάρει αν πραγματικά είναι αυτοί οι φυσικοί γονείς του..) 

τα δε παιδιά μπαίνουν στο κλίμα της ταπείνωσης, καθώς περνούν από την ενοχή, τις τύψεις και την εξισορρόπηση της μετανοίας..   

ΥΓ.  Μιλώντας για την καθαυτό εφηβεία (14-19 ετών περίπου) θα πρέπει να έχουμε υπ'όψη ως προς την βαρύτητά της 1) την φυσική περισσεύουσα ζωτικότητα ενός νέου παιδιού  2) τις όποιες ροπές εκ dna  3) το ποσοστό ψυχικής υγείας/νοσηρότητος: η εφηβεία αποτελεί σοκ για τον άνθρωπο, το οποίο σοκ ξεσκεπάζει εγγενή-λανθάνοντα ψυχικά νοσήματα (κατάθλιψη, αυτοκαταστροφικές τάσεις, επιθετικότητα, σχιζοφρένεια κοκ)  4) το οικογενειακό κλίμα, μέσα στο οποίο μεγάλωσε (ηρεμία, πνευματικότητα, θρησκευτικότητα, ομόνοια κοκ)

Πνευματική Πατρότητα

 

«ἔτι δὲ αὐτοῦ μακρὰν ἀπέχοντος,

εἶδεν αὐτὸν ὁ πατὴρ αὐτοῦ καὶ ἐσπλαγχνίσθη,

καὶ δραμὼν ἐπέπεσεν ἐπὶ τὸν τράχηλον αὐτοῦ

καὶ κατεφίλησεν αὐτόν». (Λουκ.ιε'20)

 

Επειδή πολύ λόγο κάνουν κάποιοι για πνευματική πατρότητα (και εννοούν γεροντισμό ή .. γκουρουϊσμό) ας υπογραμμίσουμε:

Πατέρας είσαι αν το παιδί σου σε καθυβρίσει, σε ληστέψει, σε μουντζώσει, σε διασύρει.. και εσύ περιμένεις στον λόφο (με τεντωμένες τις κεραίες της διαίσθησης) να το δεις από μακριά και να τρέξεις!..

Αλήθεια. Τον περισσότερο δρόμο τον διέτρεξε ο πατέρας!. Το γρηγορότερο τρέξιμο πραγματοποίησε εκείνος!.

Η συνάντηση δεν έγινε έξω από το σπίτι αλλά πέρα στο βάθος του ορίζοντα, όπου φάνηκε η σιλουέτα του αποστάτη γιού!..

Και η πατρική καρδιά προτού ακούσει τα λόγια της μετάνοιας, αποκρυπτογράφησε -τόσο σωστά- τα σερνάμενα βήματα της επιστροφής.

Και επέπεσεν επί τον τράχηλον του παιδιού του.

Και το έπνιξε με φιλήματα νοσταλγίας και ακλόνητης αγάπης..

Από την άλλη πλευρά, η απροϋπόθετη συγχώρηση -όπως φαινόταν και προσφερόταν απροϋπόθετα- η υγιής αναλλοίωτη αγάπη του πατέρα, μετέδωσε την υγεία και στην μετάνοια του γιού.

Δηλαδή, αυτός δεν επαναπαύθηκε ότι «έληξε το θέμα» τόσο ανώδυνα, αλλά τις φράσεις που είχε σχεδιάσει να πει, τις άρθρωσε κανονικά..

Εκτός από «των μισθίων σου», διότι τον διέκοψε ο πατήρ.

«Ουκ ειμι άξιος κληθήναι υιός σου»..

Αν το κατάλαβες αυτό, κατάλαβες τί θα πει υιότητα και πατρότητα. Μπήκες ήδη στο κλίμα της πνευματικής συγγενείας.. Αποκαταστάθηκες.

Πολύ καλύτερα από τότε που ήσουν τυπικά μέσα στο σπίτι, κοντά στον Πατέρα ως μίσθιος και ως δούλος! και δεν Τον γνώριζες..

Υπέρ ειρήνης του κόσμου

 

Τὴν σὴν εἰρήνην δὸς ἡμῖν, Κύριε ὁ Θεὸς ἡμῶν.

ὡς διὰ τοῦ Νῶέ ποτε, ἐξαποστείλαντος τὴν εἰρηνοποιὸν περιστεράν.

Οὐ καθὼς ὁ κόσμος δίδωσιν, ὡς πρόσχημα καὶ φρεναπάτην ἐκ τῆς ὑποκρισίας καὶ τοῦ ἐγωϊσμοῦ καὶ τῆς ἡδυπαθείας, ὡς ἐκ τοῦ κοσμοκράτορος τοῦ σκότους τοῦ αἰῶνος τούτου.

Πνεῦμα Ἅγιον, ποθητόν, σωτήριον, γαληνιαῖον, ἐπιφερόμενον ἐπὶ τοῦ τρικυμιώδους ὕδατος τῶν παθῶν,

ἀπόστειλον παντοκρατορικῶς, Ἀγαθέ, καὶ παῦσον τὴν ζάλην καὶ τὸν κλύδωνα καὶ τὴν ἀπειλήν.

Πνεύμα Ἅγιον, Πεῦμα θεῖον, Πνεῦμα φωτισμοῦ, συνέσεως, θεοσεβείας, ἐπιστροφῆς.

Πρεσβείαις τῆς Ὑπερευλογημένης Παντανάσσης  καὶ Μεσιτρίας ὑπὲρ τοῦ σύμπαντος Κόσμου, Θετόκου καὶ Ἀειπαρθένου Μαρίας.

 

Μεγαλυνάριον, ψαλλόμενον κατὰ τὰς Παρακλήσεις καὶ εἰς τὸ «Ἐξαιρέτως».

Πάτερ Παντοκράτορ, Δημιουργέ, ἄρχον παντὸς κόσμου καὶ φρονήσεως χορηγέ· ἱκετεύομέν σε κατάπαυσον πολέμους καὶ δώρησαι εἰρήνην, μόνε Φιλάνθρωπε.

το Ευαγγέλιον των Ευαγγελίων

 .

Η παραβολή του Ασώτου

π.Στέφανος Πουλής
κάνετε κλικ πάνω στην εικόνα, για να διαβάσετε το Άρθρο.

η ανάγκη της μάσκας..

 

Ήθελα να ξέρω,

πόσο οι άνθρωποι αυτοί πιστεύουν στον φοβερό κίνδυνο του κορωνοϊού..

και στην επείγουσα ανάγκη της μάσκας, επίσης.

 

Εκείνος ο ψηλός στο βάθος πώς μου φάνηκε ως χαρακτήρας

ξεκάθαρος, απροσκύνητος, λογικός, συνεπής, ντόμπρος..

 

 

Εκδήλωση του Ινστιτούτου στρατηγικών Μελετών 2021..

http://www.elisme.gr/

.

Διάλογος με τους .. δολίους!

«Προτείνω να αρχίσουμε έναν έντιμο και ειλικρινή διάλογο».

είπε η κυρά Πονήρω.

«Κάτι, οπωσδήποτε, θα βγει»..

Όμορφα. Πολιτισμένα.. Να τα βρούμε..

«προς τί ο πόλεμος, προς τί το μίσος, προς τί ο αλληλοσπαραγμός» ;

Κι ο σκύλος,

εκφραστής της ευθύτητας, του δικαίου, της παλληκαριάς, των αμέσων λύσεων.. 

την κυτάει απορημένος, σχεδόν ..πεπεισμένος!

.

.

Αντιμετώπιση ύπουλων εχθρών..

Το μόνο πουλί που τολμά να επιτεθεί, να τσιμπήσει, να θελήσει να κάνει κακό σ' έναν Αετό, είναι το κοράκι.

Συγκεκριμένα: Το κοράκι ύπουλα ορμάει και κάθεται στην πλάτη του αετού και δαγκώνει το λαιμό του.

Ο αετός το αντιλαμβάνεται, φυσικά, αλλά δεν αντιδρά, ούτε αγανακτεί, ούτε πανικοβάλλεται, ούτε προσπαθεί να καταπολεμήσει και να απορρίψει από πάνω του το κοράκι. Και πώς άλλωστε; Εκ των πραγμάτων τούτο είναι ανέφικτο.

Τί κάνει, λοιπόν;  Ανοίγει διάπλατα, δυναμικά τα φτερά του κι αρχίζει να ανεβαίνει ψηλά κι όλο ψηλότερα στους αιθέρες.

Όσο ψηλότερα φτάνει η πτήση του, τόσο πιο δύσκολα μπορεί να αναπνεύσει το κοράκι, και τελικά το κοράκι πέφτει αναίσθητο και γκρεμίζεται στο χάος, λόγω έλλειψης οξυγόνου.

Μάθετε από τον αετό, και μην πολεμάτε τα κοράκια, 

απλά συνεχίστε να ανεβαίνετε....!

https://www.facebook.com/groups/855386795112781/?multi_permalinks=943563999628393&hoisted_section_header_type=recently_seen

.

.

.

Φαρισαίοι και Τελώναι

 

.

Είσαι το φρουριό μας!

.

.

«φεύγετε από της ειδωλολατρείας»

 .

Ναός Θεού Ζώντος..

 .

.