Βοσκηματώδεις..
άγνοια ή αγνωσία
κατά τους Πατέρες
είναι το γήινο και υλόφρον φρόνημα του ανθρώπου, η «βοσκηματώδης ζωή», όπως θα έλεγε ο Μ. Βασίλειος.
Ευδαιμονισμός και καταναλωτισμός, οι κύριες εκφάνσεις αυτής της θλιβερής κατάστασης και κατάπτωσης..
Ο νους πλέον δεν μπορεί να αντιληφθεί τις θεϊκές πραγματικότητες και καταστάσεις. Δεν μπορεί να ελκυσθεί και εμπνευσθεί και απορροφηθεί από τον υψηλό και ουράνιο προορισμό του ανθρώπου.
Αλλά.. συγνώμη!. Μη σας
παρεμποδίζω από την αδημονία σας και το πρόγραμμά σας.. Black Friday έρχεται!..
ΥΓ. Οι παλιοί Μαρξιστές έλεγαν ότι με τον Σοσιαλισμό, θα απαλλαγεί ο άνθρωπος από την «κτηνώδικη ζωή». Τελικά κι'αυτοί δεν εννοούσαν κάτι διαφορετικό. Και ξεχάστηκαν μέσα στην ευμάρεια, μέθυσαν, εγκαταλείψανε το όραμα!..
Μέτρα κατά της Γρίππης!..
Όταν
ενέσκηψε στην Ελλάδα η φοβερή Ισπανική Γρίππη του 1918, ο λαός μας, που
κρατούσε
ακόμη την Πίστη και τις Παραδόσεις, κατέφυγε στην άνωθεν συμπαράσταση, αντίληψη
και βοήθεια, για να σωθεί.
Μαζί, φυσικά, με τις συμβουλές των «ειδικών», δηλ. των συνετών γιατρών και την ευσυνειδήτου Πολιτείας. (βλέπε απόκομμα εφημερίδος)
Προσέτρεξαν, λοιπόν, πάλι σε Κείνην και παρεκάλεσαν τον Ηγούμενο να στείλει από τον Προυσό στην πόλη τους την περιπόθηρη Παναγία, με την ακράδαντη βεβαιότητα οτι και πάλι θα βοηθηθούν, και η Χάρη Της θα τους σώσει.
Την προϋπάντησαν 4 χιλιόμετρα έξω από το Αγρίνιο, στις 24 Οκτωβρίου 1918, καθώς Αυτή ερχόταν, και την λιτάνευσαν από εκεί μέχρι την πόλη και μέσα στην πόλη, με υμνωδίες και θερμές Παρακλήσεις. Το αποτέλεσμα; Από τις 25-27 Οκτωβρίου έπαυσε οριστικά και ολότελα το θανατικό!.
Στο
Ναό της Αγ.Τριάδος σώζεται Τοιχογραφία του γεγονότος, την οποίαν αφιέρωσαν «εις
μνημόσυνον αιώνιον» οι ευσεβείς. Τελείται δε κάθε χρόνο Εορτή ευγνωμοσύνης του λαού,
με ειδική Ακολουθία πανηγυρισμού..
Μετά από λίγες μέρες, ειρηνευμένοι και δοξολογικοί, άκουσαν τις παρακλήσεις και των Μεσολογγιτών αδελφών τους και διεβίβασαν και εκεί σιδηροδρομικώς (υπήρχε γραμμή τότε μέχρι το Αντίριο) την Θαυματουργό παρουσία Της.
Την 1η Νοεμβρίου έφθασε, και από την επομένη δεν υπήρχε ασθενής στην πόλη!.
Και συνεχίσθηκε η περιοδεία μέχρι το Αιτωλικό, με αντίστοιχη απολύτρωση από τη φοβερή μάστιγα.
Κανδήλες-Αφιερώματα μαρτυρούν τα εξαίσια αυτά θαύματα στη Μονή Προυσού..
Στο μεταξύ, στην άλλη πλευρά της Τριχωνίδος, με ίδια αγωνία ο λαός, προσέτρεξε στο προσκύνημα της Αγίας Παρασκευής, που υπήρχε (και υπάρχει) έξω από το Θέρμο. Έφεραν την θαυματουργό Εικόνα της με Λιτανεία, θυμιάματα, ψαλμωδίες και ικεσίες. Αυτό γινόταν στις 20 Νοεμβρίου του 1918. Και πάλι θαυμαστή ευλογία!. Και πάλι θαύμα!.
Αυτοστιγμεί όλοι οι ασθενείς της Κωμοπόλεως, αλλά και των περιχώρων της, ιάθησαν!. Και τελείται και εκεί ειδική Ακολουθία ευγνωμοσύνης. Και ψάλλει ο Υμνογράφος:
Ἦχος δ´. Ἔδωκας σημείωσιν.
Στίχ. Τὸ ἑσπέρας αὐλισθήσεται κλαυθμός, καὶ τὸ πρωῒ ἀγαλλίασις.
Ἅπαντας ἐνέπλησας, χαρᾶς ἀφάτου καὶ κρείττονος, ἀσφαλὲς καταφύγιον, ἡνίκα κατέπαυσας, τὴν λοιμώδη νόσον, τοὺς πιστοὺς Θερμιώτας, οἵτινες κάλλιστον ναόν, σοὶ ἀνεδείμαντο ἑορτάζοντες, τὴν σὴν λαμπρὰν πανήγυριν, Παρασκευὴ ἀνυμνοῦντές σε, ὡς οἰκείαν ὑπέρμαχον, καὶ σεπτὴν ἀντιλήπτορα.
Αλλά και στον Πύργο Ηλείας ο ευσεβής λαός επικαλέσθηκε τον προστάτη του Αγ.Χαράλαμπο και σώθηκε. Και στην Αταλάντη Λοκρίδος, οι πιστοί λιτάνευσαν την Ι.Εικόνα των Αγ.Αναργύρων από το παρακείμενο Μοναστήρι τους και προστατεύθηκαν. (Εορτή και ειδική Ακολουθία 12 Νοεμβρίου)
Έφθασαν οι ειδήσεις στην Αθήνα για τα θαύματα του Θεού, και έβγαλε Εγκύκλιο η Σύνοδος (γύρω στις 15 Νοεμβρίου), να γίνουν παντού Λιτανείες και Παρακλήσεις. Και το κακό σύντομα κατέπαυσε..
Εδώ, για να κατανοήσουμε την θαυματουργούσα ευσέβεια, πρέπει να πούμε ότι εκείνην την εποχή, υπήρχαν και ειργάζοντο πνευματικώς πολύ Άγιες μορφές, σε Καλαμάτα, Τρίπολη, Πάτρα, Αίγιο, Μεσολόγγι, Αθήνα, όπως ο Άγ.Νεκτάριος (+1920), ο Ηλίας Παναγουλάκης (Καλαμάτα), π.Πανάρετος Δουληγέρης (Μ.Σπήλαιο και Αθήνα), ο π.Γερβάσιος Παρασκευόπουλος, ο π.Ευσέβιος Ματθόπουλος, οι Μεγαλοσπηλαιώτες πατέρες, π.Άγγελος Νησιώτης και π.Μάρκος Τσακτάνης(Αθήνα), π.Παντελεήμων Φωστίνης (Αθήνα) κλπ
Ας διδαχθούμε!.. Ας ευγνωμονούμε αιωνίως.. Ας μιμούμεθα..
.
Δόξα τη συγκαταβάσει Σου..
Ἀόρατε καί ἀκατάληπτε Κύριε, πῶς ἄφησες τό Θεϊκό Σου Θρόνο καί φανερώθηκες ὡς ἄνθρωπος στή γῆ; Δέν τό χωράει ὁ νοῦς μου. Ἄν μέ ρωτοῦσες, θά σου ἔλεγα, μή ἀφήνῃς τή δόξα Σου, δέν ἀξίζουμε τή συγκατάβασί Σου.
Ἄν ἔλθῃς κοντά μας, θαὔρης ὁλόκλειστες τίς θύρες τῆς ψυχῆς μας.
Καί χθές καί σήμερα οἱ ἴδιοι ἀμετανόητοι.
Χάσαμε τήν τιμή τοῦ «κατ’εἰκόνα». Συνεχίζουμε τά ἔργα τῶν χειρῶν μας, λατρεύοντες τά εἴδωλα, «ἀργύριον καί χρυσίον», χάσαμε τήν ἀνθρωπιά μας, ἀμαυρώσαμε μέσα μας τήν εἰκόνα Σου, ὁμοιωθήκαμε τοῖς κτήνεσι τοῖς ἀνοήτοις, ἀπομακρυνθήκαμε ἀπό τήν Πηγή τῆς Ζωῆς καί συνεχίζουμε, χωρίς ντροπή, νά ζοῦμε χειρότερ’ ἀπ’ τά κτήνη, συμπεριφερόμαστε χειρότερ’ ἀπ’ τά κτήνη καί πεθαίνουμε σάν κτήνη. ...
Κύριέ μου, Ἥλιε τῆς Δικαιοσύνης, Σύ εἶσαι τό Φῶς τό ἀληθινόν, πού φωτίζει κάθε ἄνθρωπο, πού ἔρχεται στόν κόσμο. Ἔρχεσαι κοντά μας, γιά νά φωτίσῃς τά σκοτάδια μας καί μᾶς καλεῖς νά βγάλουμε τή σκιά μας στό Φῶς καί νά ἀγαπήσουμε τό φῶς. ...
Ὡς καρδιογνώστης γνωρίζεις, πώς δέν ἀξίζουμε, Κύριε, τό Ἔλεός Σου, γι’αὐτό τολμῶ, γλυκύτατέ μου Ἰησοῦ, Ἀγαπημένε μου Κύριε, μήν ἔρχεσαι κοντά μας, δέν τό ἀξίζουμε, καί πάλιν θά Σέ Σταυρώσουμε. Εἴμαστε πτωχοί, γυμνοί, ἐλεεινοί, τυφλοί, κωφοί, ἄθλιοι, πωρωμένοι. Πετρώσανε οἱ καρδιές μας. Ἐξ αἰτίας τῆς κακῆς μας προαιρέσεως, «ἐπαχύνθη ἡ καρδιά μας, σκοτίστηκε ὁ νοῦς μας, δέν βλέπουμε καί δέν ἀκοῦμε τό Εὐαγγέλιο τῆς ἀγάπης Σου, Χριστέ, φύγε ἀπό κοντά μας, ἐμεῖς δέν ἔχουμε ἄλλο Βασιλιά παρά τόν Καίσαρα, τό Διάβολο, τό Μαμωνᾶ, τό Χρῆμα, τήν Καλοπέρασί μας. Τί θέλεις ἀπό μᾶς; Εἴμαστε Σαδομαζοχιστές. Δέν θέλουμε νά ἀκούσουμε τό λόγο Σου. Δέν ἀλλάζουμε ζωή. Μᾶς ἀρέσει νά ζοῦμε στό σκοτάδι».
Παρόλα αὐτά, Σύ , Κύριε, μακρόθυμε καί πολυέλεε, συνεχίζεις νά κρούῃς τή Θύρα καί νά μᾶς καλεῖς κοντά Σου, γλυκειά μου Ἄνοιξις, ὤ φῶς τῶν ὀφθαλμῶν μου! Πῶς νά ὑμνήσω τή θεϊκή Σου συγκατάβασι; Σταματάει ὁ νοῦς μου. Δέν βρίσκω λόγια νά περιγράψω τήν τρυφερότητα, μέ τήν ὁποίαν περιβάλλεις ὅλους ἐμᾶς τούς ἐλεεινούς. Πῶς νά περιγράψω τά ἀπερίγραπτα; Πῶς νά ἐκφράσω τά ἀνέκφραστα; Πῶς νά ὑμνήσω τά μεγαλεῖα Σου, Ὕψιστε Θεέ;
Τρέμω, μέ τή σκέψι, ὅτι στήν προσπάθειά μου νά Σέ ὑμνήσω, μήπως προσβάλλω τή μεγαλειότητά σου, Κύριε. Γιατί «ποιός εἶναι ἱκανός λαλῆσαι τάς δυναστείας Σου; Ἀκουστάς ποιῆσαι πάσας τάς αἰνέσεις Σου ἤ διηγήσασθαι πάντα τά θαυμάσιά Σου ἐν παντί καιρῷ;»
Συγχώρησέ με, Θεέ μου. Καί νά σιωπήσω πάλι δέν μπορῶ. Ἄν ὑπάρχω Σέ Σένα τό χρωστῶ, Σύ μέ ἀξίωσες, ἐμέ τόν ἐλεεινόν καί ἀνάξιον δοῦλον Σου, νά ὑπηρετῶ ἑξῆντα δύο ὁλόκληρα χρόνια στό Θυσιαστήριόν Σου, πῶς νά σιωπήσω; Δέν μπορῶ...Στεναχωριέμαι γιά τά λάθη μου... Στεναχωριέμαι, πού δέν βρίσκω λόγια ἐπάξια νά Σέ ὑμνήσω, Ἀνεξίκακε καί Μακρόθυμε Κύριέ μου Ἰησοῦ...
Κάνετε κλικ πάνω στην Εικόνα, για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο...
Κραυγή Ικεσίας και Ομολογίας !
Κύριέ μου, Ἰησοῦ μόνον κοντά Σου ἀναπαύετ’ ἡ ψυχή μου.
Μόνον κοντά Σου νοιώθω ἀσφάλεια καί σιγουριά.
Σύ, Κύριέ μου, Ἰησοῦ, εἶσαι ἡ ζωή μου καί ἡ εἰρήνη μου, ἡ μόνη μου καταφυγή, ἡ μόνη μου παρηγοριά, ἡ μόνη μου ἐλπίδα, τό Φρούριόν μου, τό μόνον ἀσφαλές καταφύγιον.
Σύ, Κύριε, εἶσαι ἡ Ὁδός καί ἡ Ἀλήθεια καί ἡ Ζωή. Τό Α καί τό Ω, ἡ Ἀρχή καί τό Τέλος, ὁ Πρῶτος καί ὁ Ἔσχατος, ὁ Ὤν καί ὁ Ἦν καί ὁ Ἐρχόμενος, ὁ Παντοκράτωρ.
Μόνον Σύ, ὁ Πάντων Ἐπέκεινα καί Πανταχοῦ Παρών, εἶσαι ὁ Ἰσχυρός Θεός, ὁ Ἐξουσιαστής, ὁ Ἄρχων τῆς εἰρήνης.
Μόνον Σύ εἶσαι ὁ πάνσοφος Δημιουργός. ......................
Κάνετε κλικ στην Εικόνα, για να διαβάσετε ολόκληρο το κείμενο της θαυμάσιας προσευχής!..
.