Το Κρυφό Σχολείο
Πώς επέζησε το Γένος κάτω από φοβερούς βάρβαρους δυνάστες και μέσα σε φριχτό σκοτάδι απελπιστικής σκλαβιάς;
πικρῆς σκλαβιᾶς χειροπιαστό σκοτάδι.
Καὶ μὲσα στὴ θολόχτιστη ἐκκλησιά,
στήν ἐκκλησιά, ποὺ παίρνει κάθε βράδυ
τὴν ὄψη τοῦ σχολειοῦ,
τὸ φοβισμένο φῶς τοῦ καντηλιοῦ
τρεμάμενο τὰ ὄνειρα τα ἀναδεύει
καὶ γύρω τὰ σκλαβόπουλα μαζεύει.
τοῦ σκλάβου ἡ ἁλυσόδετη πατρίδα·
βραχνὰ ὁ παπᾶς ὁ δάσκαλος ἐκεῖ
θεριεύει τὴν ἀποσταμένη ἐλπίδα
μὲ λόγια μαγικά·
ἐκεῖ ἡ ψυχὴ πικρότερο ἀγροικᾶ
τὸν πόνο τῆς σκλαβιᾶς της, ἐκεῖ βλέπει
τί ἔχασε, τί ἔχει, τί τῆς πρέπει.
ποὺ ἐβούβανε τὰ στόματα τῶν πλάνων
καὶ ρίχνει καὶ συντρίβει καὶ κυλᾶ
στὴν ἄβυσσο τοὺς θρόνους τῶν τυράννων
κι᾿ ἀπὸ τὴ σιγαλιά,
ποὺ δένει στὸ λαιμὸ πνιγμοῦ θηλειά,
ποὺ δείχνουν τὰ πανάρχαια μεγαλεῖα,
ἕνας ψαλμὸς ἀκούγεται βαθὺς
σὲ μελωδίες ἑνὸς κόσμου ἄλλου
κι᾿ ἀνατριχιάζει ἀκούοντας καθεὶς
προφητικὰ τὰ λόγια τοῦ δασκάλου
μὲ μιὰ φωνή βαριά:
σὰν τῆς αὐγῆς τὸ φεγγοβόλο ἀστέρι,
τῆς νύχτας τὸ ξημέρωμα θὰ φέρη».
Θεοτόκος!..
Μάνα, που πήρες απ' όλα τα πλάσματα
ανώτερο θρόνο,
άφθαρτη μένει κι ανέγιχτ' η δόξα σου
μέσα στο χρόνο.
Μέσ' στην αγκάλη σου, ω θαύμα!
κρατάς, το Θεό μας, Μητέρα,
κι είσαι απ' τη γη κι απ'τους κόσμους των άστρων
εσύ, Πλατυτέρα!
Γ.Βερίτης
(ο Ενανθρωπήσας Θεός, ως θείον Βρέφος, εκφράζει στην εικόνα την κατ'άνθρωπον "αδυναμία", καταφυγή και κούρνιασμα στην αγκάλη της Κυρίας Θεοτόκου -τί θαύμα- η δε Παναγία Αειπάρθενος Κεχαριτωμένη Μήτηρ του Λυτρωτού έχει ζωγραφισμένο στην έκφρασή της το δέος και τον βαθύ στοχασμό για το Μέγα Μυστήριο, στο οποίο κλήθηκε να υπηρετήσει..)
Ανθρώπινα Στηρίγματα..
Στηρίζεσαι «στα πόδια σου», στις δυνάμεις σου;
Ελπίζεις σε ανθρώπους γύρω σου;
Άνθρωπε,
δυνάμωσε την πίστη σου!
ύψωσε το βλέμμα στον Φιλάνθρωπο Πλαστουργό σου, τον Παντοκυβερνήτη Κύριο και Θεό σου.
Μπαίνοντας στη σκοτεινή δίοδο,
(θλίψη, δοκιμασία, ασθένεια, θεομηνία, αναπάντεχο πειρασμό)
ούτε η σκιά σου δεν πρόκειται να σε ακολουθήσει
ή να σου συμπαρασταθεί..
«Μή πεποίθατε ἐπ᾿ἄνθρωπον, ἐπὶ υἱοὺς ἀνθρώπων, οἷς οὐκ ἔστι σωτηρία»..
.
Μνήμη Αθανασίου Γιέφτιτς
Στο ετήσιο Μνημόσυνό του.
Στη Γιουγκοσλαυία, σε όλα τα χρόνια, που κυβερνούσε ο Τίτο (1940-1980) επικρατούσαν οι αθεϊστικές κομμουνιστικές αρχές.
Πολύ περισσότερο, τη στιγμή που κατά τον αγωνιώδη αντιστασιακό αγώνα των παρτιζάνων του Τίτο κατά των Ναζιστών, ο Παπικός Καρδινάλιος Αλοϊσιος Στέπινατς μαζί με τους φανατικούς Ουστάσι ήταν με το μέρος των αδίστακτων καταστροφέων και φονέων Χιτλερικών Κατακτητών..
Το 1966 απεβίωσε ο στιγματισμένος Καρδινάλιος Στέπινατς, οι σχέσεις με το Βατικανό βελτιώθηκαν, και έτσι η αντιμετώπιση της Θρησκείας έγινε πιο ήπια.
Το 1980 απεβίωσε και ο Τίτο.
Εγίνοντο δε τότε και γενικώτερα ζυμώσεις στα Κράτη, όπου ο Μαρξισμός ισοπέδωνε τα πάντα με τον μαχητικό αθεϊσμό του.
Πνευματικοί προβληματισμοί και αναζητήσεις ανεφαίνοντο ιδίως μεταξύ των νέων, ενώ παράλληλα -τί οξύμωρο!- ο δυτικός τρόπος ζωής με τις έξαλλες μουσικές και την ξέφρενη νυχτερινή ψυχαγωγία διείσδυε στη ζωή των Κρατών αυτών, ιδιαίτερα μάλιστα της Γιουγλοσλαυίας, όπου ο Κομμουνισμός δεν είχε την άτεγκτη απολυτότητα του Σιδηρού Παραπετάσματος της Σοβιετίας..
Δεκέμβριο του 1985, λοιπόν, μέσα σ'αυτό το αντιφατικό κλίμα, όπου
και ολονύκτια ταραχώδης διασκέδαση και ψυχικές αναζητήσεις αναδεύονταν στις
ψυχές των νέων, μια ομάδα από dj διοργανωτές
των διασκεδάσεων και ξενυχτιών στις disco του
Βελιγραδίου πήγαν στην Ορθόδοξη Θεολογική Σχολή της πόλης και ζήτησαν έναν από
τους καθηγητές, να πάει το Σαββατόβραδο, για να μιλήσει στους νέους. Οι θαμώνες
-είπαν- της ντίσκο θα σταματούσαν για λίγο το χορό, για να μάθουν: τί είναι η
Ορθοδοξία.
Ανταποκρίθηκαν πολύ πρόθυμα στο παράδοξο αίτημα οι καθηγητές (ιερομόναχοι τότε) Αθανάσιος Γιέφτιτς (47 ετων) και Ειρηναίος Μπούλοβιτς (38 ετων), και πήγαν μαζί σε αυτή τη ντίσκο.
Έγινε μιά πρώτη κατατοπιστική ομιλία, και επακολούθησαν ερωτήσεις των θαμώνων της ντίσκο.
Πόσο διήρκεσε αυτό; Υπολογίζουν κάπου μεταξύ 19 και 22 ωρών!
Μια αφίσα με την εικόνα του Αγίου Σάββα ήταν κρεμασμένη στον τοίχο της ντίσκο ειδικά για την περίσταση..
Θαυμάζει κανείς και τις πνευματικές αναζητήσεις των νέων εκείνων (που αναμφίβολα ξεπηδούσαν από τα παραδοσιακά αρχέτυπα γενεών και αιώνων στα έγκατα των ψυχών τους), αλλά θαυμάζουμε και τον πύρινο ζήλο και την ένθεη φλόγα των δύο πατέρων, όπου τόλμησαν να μπούνε σε χώρο τελείως κοσμικό και αντίξοο και αντί να ψυχθούν από τέτοιο περιβάλλον, να το .. πυρπολήσουν πνευματικώς.
Χάρις, βεβαίως, και θαύμα Χάριτος..
ΥΓ Παρόμοια εκδήλωση με μεγάλη επιτυχία είχε οργανωθεί από την Χριστιανική Σοσιαλιστική Κοινόντητα το 1982 στην Ιατρική Σχολή του Πανεπ.Αθηνών, με θέμα «Ορθοδοξία και Αναρχία», με ομιλητή τον Ηγούμενο Μονής Ιβήρων π.Βασίλειο Γοντικάκη, η οποία διήρκεσε πάνω από 2 ώρες και δημιούργησε μεγάλη ικανοποίηση, ακόμη και ενθουσιασμό στην ανήσυχη νεότητα..
