Καινούργιος χρόνος πάλι ξημερώνει,
και σβήνεται και χάνεται ο παλιός.
Μαζί του να σβηστούνε κι όλοι οι πόνοι,
το δάκρυ μας, η λύπη, ο στεναγμός.
Καινούργιος χρόνος πάλι ξημερώνει,
και λάμπει ο σκοτισμένος ουρανός.
Μ’ ελπίδες ο Θεός να τον χρυσώνει,
και να’ν’ ευτυχισμένος και καλός.
Χριστέ, μεγαλοδύναμε Θεέ μας,
Χριστέ γεμάτ’ αγάπη και στοργή,
χαρούμενο το Χρόνο χάρισέ μας
και στείλε την ειρήνη σου στη γη!
«ὡς ὄναρ, ὡς ἄν θος ὁ χρόνος τοῦ β ίου τρέχει,
τ ί μάτην ταραττόμεθα;»
ἅγ. Ἀνδρέας Κρήτης
.
τί είναι χρόνος;
Ένα μεσοδιάστημα, κατά το οποίο περπατούμε πάνω στο καθήκον,
με θλίψεις, εμπόδια, πόνο, μόχθο, υπομονή και πίστη Θεού,
μέχρι να αποκτήσουμε ψυχής ωριμότητα και ωραιότητα..
να κατακτήσουμε ομορφιά και κάλλος
-όχι τεχνητό, ζωγραφιστό, επίπλαστο,
αλλά πηγαία, να βγαίνει μέσα απ'τα κατάβαθά μας,
σοβαρό, μεστωμένο, αληθινό..
Και βλέπουμε ανθρώπους που περπάτησαν, δούλεψαν, σμίλεψαν την προσωπικότητά τους,
και το απέκτησαν.
Έγιναν «πᾶσι θαυμαστικοί»..
Και διδασκόμαστε...
Κι ένα συμπλήρωμα:
Μια ομάδα ευσεβών νέων, που πήγανε προσκυνητές στο Άγιο Όρος, ρωτήσανε έναν Γέροντα:
- Πείτε μας κάτι για τη ζωή σας, για την εργασία σας, για τις πνευματικές εμπειρίες σας..
- Παιδιά μου, εγώ εδώ που με έφερε η Παναγία μας, κάθε μέρα ένα έργο έχω: να σενιαρίζομαι.
- Τί; Πώς το είπατε αυτό;
- Σενιαρίζομαι. Σιάζομαι, για να ομορφύνω όσο περισσότερο. Είναι δύσκολο, να ομορφύνεις, παιδιά μου..
- Και τί θα σας χρειασθεί εσάς η ομορφιά, Γέροντα; Εσείς είστε έξω από τον κόσμο!. Ποιός και πότε θα σας δει;
- Να και τώρα εσείς με βλέπετε και τόσοι προσκυνητές. Δεν είναι λίγο. Το σπουδαιότερο όμως είναι άλλο.
- Ποιό, Γέροντα; Για πού και πότε αυτή η ομορφιά, που λέτε;
- Για την ώρα του θανάτου! Έχω δει δεκάδες ψυχές εδώ μέσα στο Όρος, που σμίλευαν καθημερινά (και άγνωρα απ'τους πολλούς) τον «έσω άνθρωπο». Και όταν έκλεισαν τα μάτια, τότε φάνηκε μια απίστευτη ομορφιά.. Την είδα, τη ζήλεψα!. Ακίνητη και ανίκητη ομορφιά!. Είναι άλλο πράγμα! Θα περάσουν τα χρόνια και θα τη συναντήσετε και θα τη δείτε και σεις. Εκεί και τότε φαίνεται πόσο όμορφος απαρτίζεται και αποβαίνει ένας αγωνιστής άνθρωπος..
«Ανοίγουμε πανιά», κατά το λεγόμενο..
Πέλαγος η ζωή και ο χρόνος του βίου.
Τί θα συναντήσουμε; Το αγνοούμε.
Αλλά ευελπιστούμε, αισιοδοξούμε, με αποφασιστικότητα ξεκινούμε.
Γνωρίζουμε ωστόσο πολύ καλά
ότι ο ουρανός γαλανός της Παντοκρατορίας Του
και η αύρα του θείου Πνεύματος
θα είναι με το μέρος μας..
Κι ένα λιμάνι απάγγειο, μακρινό, ποθητό, πανέμορφο
θα μας περιμένει στο βάθος του ορίζοντα..
Σε όλους τους συνταξιδιώτες της ζωής,
«Καλά Πέλαγα»!
Απολογισμός και ανασκόπηση της χρονιάς, που πέρασε.
Συμπεράσματα και στόχοι για το Νέο Έτος.
Για την προσωπική μας πορεία, αλλά και για το έθνος, το Λαό, την Πατρίδα μας..
Αυτό είναι το έργο μας σήμερα..
Μέσα σ'αυτές τις σκέψεις, συνάντησα 2 φωτογραφίες.
Κεριά αναμένα. Κεριά μαζί.
Οι ζωές μας.
Στην μιά φωτο οι φλόγες «παίζουν» η καθεμιά στο δικό της «άνεμο», στο δικό της ρυθμό και καπρίτσιο..
Στην άλλη φωτο βλέπουμε μια κοινή κίνηση.
Και είναι ωραία..
Σαν μια και μοναδική ήρεμη και ζωογόνα πνοή, να χαϊδεύει τις φλόγες, κι'αυτές προς την ίδια κατεύθυνση να γέρνουν, συντονισμένες, εναρμονισμένες, με γλυκειά ομορφιά..
Ενότητα, Συμψυχία..
Με γνώμονα όχι τα αλλόκοτα θελήματα, τα πείσματα, μοχθηρίες και άλλα άτακτα και ανάκατα πάθη του καθενός,
αλλά την Αλήθεια, το δίκαιο, το σωστό,
με νηφαλιότητα και καλογνωμοσύνη..
Για Οικογένεια, Συνεργάτες και το πολύπαθο Έθνος μας..
Να, ένας στόχος και μια ευχή για φέτος..
Έκλεισε
τα μάτια του σ' αυτόν τον μάταιο και ταραγμένο κόσμο, την 1η Μαρτίου του 2004.
Μεγαλωμένος μέσα σε αγαπημένη (και
πονεμένη) Οικογένεια, έχτισε τη δική του φωλιά, η οποία παραμένει!.. Παιδιά κι
εγγόνια, που εκδίδουν τώρα συστηματικά τα έργα του.. Κι ευχόμαστε έτσι να
συνεχίσουν, όπως ο παπούς ο ευλογημένος. 