Ιερείς και Εθνικοί Αγώνες

 

Όπως πάντα, σε δύσμοιρους καιρούς, που έχουν εκλείψει και εξαφανισθεί οι Ηγέτες,

Βγαίνει η Εκκλησία -ο κάθε γνήσιος παπάς του Γένους- ορθώνει το ανάστημα, παίρνει σωστική πρωτοβουλία και στυλώνει το λαό, το Έθνος..

Εγγυάται την ελπίδα!.. 



Και το σημαντικό είναι ότι δεν υπάρχει κάποιο συντονιστικό όργανο!

Μόνος του ο κάθε παπάς, με την πνοή του Αγίου Πνεύματος και με την προσταγή της συνείδησής του και με τον παλμό της καρδιάς του, προχωρεί.. 

Φορέας της Παράδοσης και των Ιδανικών του Γένους.   

Και το καταπληκτικό είναι ότι όλοι είναι συντονισμένοι, απ'άκρου ως άκρον της Επικρατείας, μπορώ να πω και της Υφηλίου.

Πρόκειται για Θαύμα!.. 

και γράφει ο Ποιητής: 

Τὸ κρυφὸ σχολειό      

Ιωάννης Πολέμης

1862 - 1924       

Ἀπ᾿ ἔξω μαυροφόρ᾿ ἀπελπισιά,

πικρῆς σκλαβιᾶς χειροπιαστὸ σκοτάδι,

καὶ μέσα στὴ θολόκτιστη ἐκκλησιά,

στὴν ἐκκλησιά, ποὺ παίρνει κάθε βράδυ

τὴν ὄψη τοῦ σχολειοῦ,

τὸ φοβισμένο φῶς τοῦ καντηλιοῦ

τρεμάμενο τὰ ὀνείρατα ἀναδεύει,

καὶ γύρω τὰ σκλαβόπουλα μαζεύει.


Ἐκεῖ καταδιωγμένη κατοικεῖ

τοῦ σκλάβου ἡ ἁλυσόδετη πατρίδα,

βραχνὰ ὁ παπάς, ὁ δάσκαλος ἐκεῖ

θεριεύει τὴν ἀποσταμένη ἐλπίδα

μὲ λόγια μαγικά,

ἐκεῖ ἡ ψυχὴ πικρότερο ἀγροικὰ

τὸν πόνο τῆς σκλαβιᾶς της, ἐκεῖ βλέπει

τί ἔχασε, τί ἔχει, τί τῆς πρέπει.

 

Κι ἀπ᾿ τὴν εἰκόνα τοῦ Χριστοῦ ψηλά,

ποὺ ἐβούβανε τὰ στόματα τῶν πλάνων,

καὶ ρίχνει καὶ συντρίβει καὶ κυλᾶ

στὴν ἄβυσσο τοὺς θρόνους τῶν τυράννων,

κι ἀπὸ τὴ σιγαλιά,

ποὺ δένει στὸ λαιμὸ πνιγμοῦ θηλιά,

κι ἀπ᾿ τῶν προγόνων τ᾿ ἄφθαρτα βιβλία,

ποὺ δείχνουν τὰ πανάρχαια μεγαλεῖα,

 


ἕνας ψαλμὸς ἀκούγεται βαθὺς

σὰ μελῳδίες ἑνὸς κόσμου ἄλλου,

κι ἀνατριχιάζει ἀκούοντας καθεὶς

προφητικὰ τὰ λόγια του δασκάλου

μὲ μία φωνὴ βαριά.

 

«Μὴ σκιάζεστε στὰ σκότη!

Ἡ λευτεριά, σὰν τῆς αὐγῆς τὸ φεγγοβόλο ἀστέρι

τῆς νύχτας τὸ ξημέρωμα θὰ φέρει».


 

 

Εορτασμός Εθνικοθρησκευτικός

 Κάρπαθος

Στην άκρη πέρα του Αιγαίου Πελάγους, σαν χαμένη, ξεχασμένη..


Κι όμως ένας παπα-δάσκαλος κρατάει ακοίμητη κι ασίγαστη τη φλόγα..

π.Καλλίνικος Μαυρολέων

Ξεσήκωσε το Νησί για τη Γιορτή του Έπους του  ̉̉40

 

 «βραχνά ο παπάς, ο δάσκαλος εκεί
 θεριεύει την αποσταμένη ελπίδα
με λόγια μαγικά»

 

Όπως πάντα, σε δύσμοιρους καιρούς, που έχουν εκλείψει και εξαφανισθεί οι Ηγέτες,

Βγαίνει η Εκκλησία, ο κάθε γνήσιος παπάς του Γένους, και στυλώνει το λαό, το Έθνος..

Εγγυάται την ελπίδα!..

«εκεί η ψυχή πικρότερο αγροικά
 τον πόνο της σκλαβιάς της, εκεί βλέπει
 τι έχασε, τι είχε, τι της πρέπει»

Θ.Λειτουργία, Μνημόσυνο πεσόντων, Παρέλαση, Ποιήματα, Αναμνηστική Φωτογραφία... 














 

 

 

 

 

 

 

 

 

Δείτε και ένα άλλο.

Νομίζω ότι είναι από την Ν.Σμύρνη Αθηνών.

Τα παιδιά, εμπνέονται, ακολουθούν,,

Τους χρειάζεται όμως Δάσκαλος, Μπροστάρης..

https://www.exapsalmos.gr/2021/10/30/oso-yparchoun-iereis-pou-therievoun-tin-apostameni-elpida-tou-genous-kai-nea-paidia-pou-akolouthoun-mporoume-na-elpizoume/

28η Οκτωβρίου 1940


 Καὶ ἧ­κεν ἐφ᾿ ἡ­μᾶς τὸ ἔ­θνος τὸ ὁ­πλο­μά­χον καὶ εἶ­πον ἡ­μῖν· Κύ­ψα­τε, ἵ­να πα­ρέλ­θω­μεν.

Ὁ δὲ λα­ός σου ἀ­ντέ­στη καὶ ἐν τῷ ὀ­νό­μα­τί σου ἠ­μύ­να­το αὐ­τοῖς 

Καὶ ἐ­δί­ω­ξεν ὀ­πί­σω αὐ­τῶν, καὶ ἐ­δί­ω­ξεν εἷς χι­λί­ους καὶ δύ­ο με­τε­κί­νη­σαν μυ­ρι­ά­δας.

Δι­ὰ τοῦ­το, Κύ­ρι­ε, σή­με­ρον τῆς αἰ­νέ­σε­ώς σου πλή­ρης ἡ γῆ ἡ­μῶν, καὶ αἱ ψυ­χαὶ ἡ­μῶν εὐ­γνω­μο­σύ­νης μεσταὶ βο­ῶ­σι πρὸς σέ· 

Σύ βα­σι­λεὺς ἡ­μῶν, Σύ ἄρ­χων, Σύ καὶ κρι­τής, 

πρεσβείαις τῆς Ὑπερευλογημένης Θεομήτορος, 

τῆς θείας καὶ ἀκαταμαχήτου Σκέπης τοῦ Γένους ἡμῶν,

Ὅ­τι ἡ δι­και­ο­σύ­νη σου εἰς τὸν αἰ­ῶ­να ἔ­σται,

καὶ τὸ σω­τή­ρι­όν σου εἰς γε­νε­ὰς γε­νε­ῶν.

Πανήγυρις Αγίου Δημητρίου

 Και ενώ η αθεϊστική προπαγάνδα ψελλίζει τάχα κινδύνους για το μεγάλο πανηγύρι του Αγίου Δημητρίου στην Θεσσαλονίκη και την Εθνική Εορτή, 

ήδη έχουν αρχίσει οι εορτασμοί, με την άφιξη σήμερα της Παναγίας της Πορταϊτίσσης στον Ναό του Μυροβλύτου.

Και επακολουθεί Πρόγραμμα Καθημερινό τιμής στον Μεγαλομάρτυρα και πνευματικής εξάρσεως των πιστών.

Σιωπηλά αλλά σταθερά ο πιστός λαός παραμερίζει τους στομφώδεις και επηρμένους «Επιστήμονες» που τα ξέρουν όλα και τους πολιτικούς, που τα διευθύνουν όλα!! 

 (κάνοντας κλικ στην Φωτο, θα την δείτε σε μεγέθυνση αρκετά ευκρινή)



Παναγία Δεξιά

            Ἀπολυτίκιον Παναγίας Δεξιᾶς

Τῶν πάντων δεσπόζοντα σωματωθέντα ἐκ σοῦ,

βαστάζεις ὡς νήπιον τῇ δεξιᾷ σου χειρί,

Παρθένε πανύμνητε· 

ὅθεν τοῦτο ὁρῶντες τῇ σεπτῇ σου εἰκόνι,

ὑμνοῦμεν σε Θεοτόκε  καὶ πιστῶς σοι βοῶμεν·

Χαῖρε Κεχαριτωμένη, ὁ Κύριος μετὰ σοῦ.

 

Προσφεύγει σ'Αυτήν ο λαός μας

και με την έννοια, να μας τα φέρνει στη ζωή «δεξιά»,

και να αποτρέπει Εκείνη επιβουλές και επιθέσεις και παγίδες του εχθρού,

που μ'αυτές είναι γεμάτη, δυστυχώς, η ζωή μας.. 

Ιωάννης Μαυρόπους

 

Ο Ιωάννης Μαυρόπους (π. 1000 - μετά το 1070) ήταν διακεκριμένος βυζαντινός λόγιος, ποιητής, υμνογράφος και συγγραφέας επιστολών και ρητορικών λόγων.

Ο Αυτοκράτωρ του ανέθεσε να αναμορφώσει το Πανδιδακτήριο (Πανεπιστήμιο) της Κων/πολης, ίδρυσε δε και την Νομική Σχολή.

Ιδιαιτέρως τιμούσε και ανύμνησε τον Αγ.Νικόλαο, ήταν δε αυτός που θέσπισε την κοινή Εορτή των Τριών Ιεραρχών.

Είχε μαθητές, που δικρίθηκαν αργότερα, όπως ο Μιχαήλ Ψελλός και ο Χριστόφορος Μυτιληναίος, θεωρείται δε εμπνευστής της πνευματικής άνθισης στο Βυζάντιο του 1100 μΧ.

Αναδείχθηκε μητροπολίτης Ευχαΐτων Παφλαγονίας σε ηλικία 50 ετών. Υπέστη ταλαιπωρίες, λόγω φθόνου μικροπρεπών ανθρώπων, και διώχθηκε από την Κων/πολη (φαίνεται αυτό ήταν το κίνητρο της επισκοποποιήσεώς του, με έδρα μια τραχειά και απομακρυσμένη Επαρχία).

Ήρεμος, απτόητος, απαθής, ειρηνικός εκείνος έλεγε για τους ανθρώπους, που τον διέβαλλαν και τον πολεμούσαν: «καὶ βάτραχοι κοάζουν, ἀλλ᾿ ἀπὸ τῶν τελμάτων»..

Σε κάποιους Συναξαριστές καταχωρείται ως Άγιος, με ημέρα Μνήμης 5 Οκτωβρίου.


ΥΓ. Αξίζει να σημειώσουμε ότι εκεί, στην εξορία του, προσκύνησε (και ανέδειξε) τον τόπο μαρτυρίου του Αγ.Θεοδώρου του Τήρωνος, αλλά και τον Τάφο του Μεγαλομάρτυρος Θεοδώρου του Στρατηλάτου, καθό τα Ευχάϊτα ήταν ο τόπος γεννήσεως και καταγωγής του δευτέρου αυτού ενδόξου Αγίου.

Για κακό τον έστειλαν, και εκείνος ευλογήθηκε και ακτινοβόλησε, μέσα στην ευλογία και τη χάρη των Μαρτύρων..