Φιλοπατρία

Το αλιεύσαμε στην απέραντη θάλασσα του Internet.
Επίκαιρο. Αληθινό μας φάνηκε. Χρήσιμο.
λίγο σκληρό, αλλά και οι καιροί σκληροί..

Φιλούμενος Νέος Ιερομάρτυς

Ο Άγιος Νέος Ιερομάρτυρας Φιλούμενος του Φρέατος του Ιακώβ

(† 29 Νοεμβρίου 1979)

Ο Άγιος Φιλούμενος κατά κόσμος Σοφοκλής γεννήθηκε στην Λευκωσία (Ενορία Αγ.Σάββα, με ρίζες από Ορούντα και Κάτω Μονήν), στις 15 Οκτωβρίου 1913. Γονείς του ήταν οι Ευσεβείς Γεώργιος και Μαγδαληνή. Ήταν δίδυμος αδελφός με τον π. Ελπίδιο κατά κόσμον Αλέξανδρος και από μικροί ξεχώριχαν για την αγάπη που είχαν προς τον Θεό και γι’ αυτό από πολύ νωρίς άναψε μέσα τους η επιθυμία για τη μοναχική ζωή.

Το 1927, σε ηλικία μόλις 14 ετών αναχώρησαν και οι δυο για την Ιερά Μονή Σταυροβουνίου, αφού πήραν την ευχή του πνευματικού τους, αλλά και των ευλαβών γονέων τους. Εκεί έμειναν 6 περίπου χρόνια, όταν ο Έξαρχος του Παναγίου Τάφου τους πήρε για να φοιτήσουν στο Γυμνάσιο του Πατριαρχείου στα Ιεροσόλυμα, όπου βρέθηκαν το 1934, μαθητές στην Σχολή της Αγίας Σιών.

Το 1937 εκάρησαν μοναχοί παίρνοντας ο Σοφοκλής το όνομα Φιλούμενος και ο Αλέξανδρος το όνομα Ελπίδιος. Στις 5 Σεπτεμβρίου του ιδίου χρόνου χειροτονήθηκαν διάκονοι και το 1939 αποφοίησαν από το Γυμνάσιο του Πατριαρχείου.

Ο π. Ελπίδιος έφυγε από την Αγία Γη, υπηρετώντας σε άλλους τόπους.

Ο Άγιος Φιλούμενος παρέμεινε στα Ιεροσόλυμα για 45 συνεχή χρόνια, μέχρι το μαρτύριό του.

Το 1943 χειροτονήθηκε πρεσβύτερος και αφού πέρασε από διάφορες διακονίες μέσα στο Πατριαρχείο και διορίσθηκε σε διάφορες θέσεις υπηρετώντας πάντοτε με ευθύνη και φόβο Θεού και με πολύ αγάπη προς τους αγιοταφίτες πατέρες, στις 8 Μαΐου του 1979 μετατέθηκε στο Φρέαρ του Ιακώβ όπου υπηρέτησε μέχρι το μαρτυρικό του θάνατο, στις 29 Νοεμβρίου του ιδίου έτους.

Εκεί όμως, αντιμετώπιζε πολλά προβλήματα από φανατικούς Εβραίους που συνέχεια τον

απειλούσαν ότι αν δεν εγκαταλείψει το Φρέαρ και πάρει τις εικόνες και τον Εσταυρωμένο να φύγει, θα τον σκοτώσουν. Εκείνος όμως απαντούσε ότι δεν θα εγκαταλείψει ποτέ το προσκύνημα, αλλά ότι ήταν έτοιμος ακόμα και να μαρτυρήσει, ως πιστός φύλακας αυτού.

Το απόγευμα της 29ης Νοεμβρίου του 1979, ημέρα της μνήμης του Αγ. Μάρτυρος Φιλουμένου, φανατικοί Εβραίοι μπήκαν στο χώρο του Φρέατος του Ιακώβ κι ενώ ο Άγιος τελούσε τον Εσπερινό, του επιτέθηκαν με τσεκούρι, τον κακοποίησαν και τέλος τον σκότωσαν.

Το μαρτύριό του ήταν φρικτό, γιατί οι δήμιοί του τον χτύπησαν αλύπητα στο πρόσωπο και του έκοψαν τα δάχτυλα του δεξιού του χεριού. Στη συνέχεια βεβήλωσαν την Εκκλησία και το Σταυρό κι έριξαν μια χειροβομβίδα καταστρέφοντας τον χώρο.

Είναι συγκλονιστική η μαρτυρία του π. Σωφρονίου που παρέλαβε το τίμιο λείψανο του μάρτυρα για να το ντύσει και να το ετοιμάσει για την ταφή, ότι παρέμεινε 5 μέρες μετά το μαρτύριό του ζεστό και εύκαμπτο και «βοήθησε» το Γέροντα Σωφρόνιο για να τον ντύσει.

Συγκλονιστική είναι επίσης η μαρτυρία του κατά σάρκα αδελφού του π. Ελπιδίου, που αν και μίλια μακρυά, άκουσε τη φωνή του π. Φιλουμένου να του λέγει: «Αδελφέ μου με σκοτώνουν προς δόξαν Θεού. Σε παρακαλώ μην αγανακτήσεις».

Η Εκκλησία τον τιμά ως άγιο στις 29 Νοεμβρίου και το ευωδιάζον και θαυματουργό σκήνωμά του βρίσκεται εντός του νέου τρισυπόστατου μεγαλοπρεπούς ιερού ναού που χτίστηκε στο Φρέαρ του Ιακώβ, επ’ ονόματι της Αγίας Φωτεινής της Σαμαρείτιδος, του Αγίου Φιλουμένου και του αγίου Ιουστίνου.

Κτίτωρ του νέου αυτού ναού είναι ο Αρχιμανδρίτης π. Ιουστίνος, στον οποίο ο Άγιος Φιλούμενος εμφανίζεται συχνά και τον προστατεύει από τις επιθέσεις των φανατικών Εβραίων που συνεχίζονται εναντίον του π. Ιουστίνου και του Ιερού Προσκυνήματος.

Χιλιάδες ορθόδοξοι καταφθάνουν κατ’ έτος για να προσκυνήσουν το ιερό λείψανό του στο Φρέαρ του Ιακώβ, στη Σαμάρεια.

Το Συναξάριον γράφει:

Τῇ αὐτῇ ἡμέρα, ὁ Ἅγιος ἔνδοξος Νέος Ἱερομάρτυς Φιλούμενος ὁ Κύπριος, τοὐπίκλην Χασάπης, τὸ Ἱερὸν Προσκύνημα τοῦ Φρέατος Ἰακώβ διαφυλάσσων εὐλαβῶς καὶ πιστῶς ἐν Ἁγίοις Τόποις, καὶ ἑβδομήκοντα ψυχῶν ἐξ Ἑβραίων τὴν Βάπτισιν τελέσας, ἑβδομηκοντάκις διὰ πελέκεως τὴν κεφαλήν πλήττεται ὑπὸ φανατικοῦ Ἑβραίου καὶ μαρτυρικῶς τελειοῦται, ἐν ἔτει χιλιοστῷ ἐννεακοσιοστῷ ἑβδομηκοστῷ και ἐννάτῳ (1979). Τὸ δὲ ἱερὸν αὐτοῦ σκῆνος ἀνακομισθὲν εὑρέθη ἄφθορον καὶ εὐωδιάζον, διατηρούμενον ἄχρι τοῦ νῦν ἀδιαλώβητον ἐν τῇ Ἁγίᾳ Πόλει.

βλέπε:

https://www.pemptousia.gr/2014/11/o-agios-neomartiras-filoumenos-tou-fr-2/

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%86%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%82_%CE%A6%CE%B9%CE%BB%CE%BF%CF%8D%CE%BC%CE%B5%CE%BD%CE%BF%CF%82_(%CE%A3%CE%BF%CF%86%CE%BF%CE%BA%CE%BB%CE%AE%CF%82_%CE%A7%CE%B1%CF%83%CE%AC%CF%80%CE%B7%CF%82)

https://iconandlight.wordpress.com/2015/11/28/%CE%AC%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%82-%CF%86%CE%B9%CE%BB%CE%BF%CF%8D%CE%BC%CE%B5%CE%BD%CE%BF%CF%82-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CF%86%CF%81%CE%AD%CE%B1%CF%84%CE%BF%CF%82-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%B9%CE%B1%CE%BA%CF%8E/

http://www.immorfou.org.cy/local-saints/312-saintfiloumenos.html

https://www.iellada.gr/thriskeia/o-agios-filoymenos-poy-katakreoyrgithike-gia-na-kratisei-frear-toy-iakov-se-ellinika-heria

η λάρνακα με το αδιάφθορο σκήνος του Αγίου Φιλουμένου

 Ο αδελφός του Αγίου Φιλουμένου, π. Ελπίδιος, υπηρέτησε σε πολλά μέρη λίαν ευδοκίμως και θεαρέστως. Χαρακτηριστικός ήταν ο σύνδεσμός του και συνεργασία του με τον μετέπειτα Αρχιεπίσκοπο Θυατείρων Γρηγόριο (+2019).

Το 1964 τοποθετήθηκε και υπηρέτησε για 6 περίπου χρόνια ως εφημέριος στο Νοσοκομείο του Ερυθρού Σταυρού στην Αθήνα. Την περίοδο αυτή απέκτησε μεγάλη φήμη ως πνευματικός και κοντά του κατέφευγαν χιλιάδες Αθηναίων.

Δεν παρέμεινε όμως ούτε και εδώ για πολύ.

Μετατέθηκε στον ναό της Αγίας Τριάδος και ακολούθως κατέφυγε στο Άγιον Όρος (Νέα Σκήτη), όπου έζησε μέχρι το τέλος της ζωής του.

Πέθανε στις 18 Νοεμβρίου 1983 στην Αθήνα, στο νοσοκομείο του Ερυθρού Σταυρού, όπου μεταφέρθηκε βαριά άρρωστος λίγες ημέρες πριν από τον θάνατό του.

Άφησε μνήμη Οσίου Ιερέως, ακόμη και θαυματουργού.

Ετάφη στη Μονή Φανερωμένης-Μπάλας στην Ροδόπολη Κηφισιάς.

https://agioi-oi-kaliteroi-mas-filoi.blogspot.com/2019/02/18_11.html

http://athgerontes.blogspot.com/2015/11/blog-post_11.html

http://www.newsnowgr.com/article/875871/7443---ieromonaxos-elpidios-neoskitiotis-1913---18-noemvriou-1983.html

http://immorfou.org.cy/management/archeiofylakio/1580-elpidiosmorfou.html

http://www.polignosi.com/cgibin/hweb?-A=3939&-V=limmata

κραυγάζουμε: έλεος ζητούμε..

π.Στέφανος Πουλής
κάνετε κλικ πάνω στην εικόνα, για να διαβάσετε το Άρθρο.

Χριστός εστιν η ειρήνη ημών

π.Στέφανος Πουλής
κάνετε κλικ πάνω στην εικόνα, για να διαβάσετε το Άρθρο.

Πρόσφυγες τότε και τώρα..

Ένας σύντομος αλλά ενδιαφέρων διάλογος από το Face Book:

Fotakis Zisis

MD Οικονομικής και Κοινωνικής Ιστορίας της Νεότερης Ευρώπης στο Oxford, Επίκουρος Καθηγητής Ναυτικής Ιστορίας στη Σχολή Δοκίμων και διδάσκων Ευρωπαїκής Ιστορίας στο Ελληνικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο.

24 Νοεμβρίου στις 8:49 μ.μ. Face Book

Τα Σαββατοκύριακα είναι, συνήθως, για μένα οι καλύτερες εργάσιμες ημέρες. Είναι οι ημέρες εκείνες που μπορώ να τις περάσω συνέχεια σπίτι με πυτζάμες και παντόφλες κάνοντας δουλίτσες, που μ'ενδιαφέρουν.

Σήμερα ξαναδιαβάζοντας ένα βιβλίο, που είχα να πιάσω καμιά δεκαετία στα χέρια μου, θυμήθηκα ότι

ακόμα και το 1932, 40.000 οικογένειες Μικρασιατών προσφύγων παρέμεναν άστεγες!.

Αν λάβει κανείς υπόψη, ότι οι οικογένειες τότε ήταν πολυμελείς, προκύπτει ότι ακόμα και μια δεκαετία μετά την Μικρασιατική Καταστροφή, το ένα πέμπτο περίπου των Ελλήνων προσφύγων (240.000 άτομα) δεν είχε στεγαστεί από το Ελληνικό κράτος!

Γιατί τα γράφω όλα αυτά;

Στην Ελλάδα επιδιδόμαστε συχνά και επιτυχώς στην αυτομαστίγωση!.

Κάθε τρεις και λίγο διαβάζουμε για το «προσφυγικό» και την δήθεν ανεπάρκεια των Ελληνικών κυβερνήσεων στην περίθαλψη των νέων αφίξεων.

Η κατάσταση σίγουρα δεν είναι ιδανική, αλλά ένα πτωχευμένο κράτος όπως η Ελλάδα, που μετά το 2033 δεν θα μπορεί να εξυπηρετήσει το δημόσιο χρέος του, αν δεν γίνει ως τότε σημαντικό κούρεμα του χρέους αυτού, κατάφερε να στεγάσει και να σιτίσει 63.000 νέες αφίξεις το τελευταίο εξάμηνο!.

Τί να πουν και οι καημένοι πρόγονοι μας, οι Έλληνες πρόσφυγες της Μικράς Ασίας...

[[Θεολόγος Αμπόνης

Να σημειώσουμε ότι ο Ελευθέριος Βενιζέλος ήδη από το 1928-30 είχε χαράξει πολιτική «ελληνοτουρκικής φιλίας»!! Ανήκουστα και ακατανόητα πράγματα!..

Χαίνουσες οι πληγές της Μικρασιατικής Πανωλεθρίας..

Ράκη ψυχών και σωμάτων οι αξιοπρεπέστατοι Έλληνες της Ιωνίας και του Πόντου..

Η Ελλάδα δεν πάσχει τόσο από τους εχθρούς της, όσο από τους πολιτικούς της..]]

Ioannis Alexander

Οι Μικρασιάτες πρόσφυγες ήταν ομογενείς, ομόγλωσσοι και ομόθρησκοι και ήλθαν εδώ, για να σωθούν απο την γενοκτονία, που επέβαλαν οι Νεότουρκοι και ο Κεμαλ.

Οι τωρινές ορδές των αποίκων «επενδυτών» απο 75 χώρες του τρίτου κόσμου, δεν είναι πρόσφυγες,

διότι η Τουρκία δεν είναι εμπόλεμη, ούτε οι χώρες προέλευσης είναι σε πόλεμο...

Θεολόγος Αμπόνης

Ευχαριστούμε για την πολύτιμη ιστορική πληροφορία, που για σήμερα καταλήγει να είναι όντως «ιστορική».

Δυστυχώς, φωνές σώφρονες, γίνονται σήμερα στην έρμη Πατρίδα μας, φωνές στην έρημο!..

Δεν ακούνε οι εντεταλμένοι για την ολική καταστροφή του Έθνους..

Αλλά εμείς πρέπει να μιλούμε!.

Μέχρι να μας φιμώσουν..

Ή, μέχρι η Αλήθεια να φιμώσει τελειωτικά αυτούς!..

ΦΩΤΟ: Μικρασιάτες πρόσφυγες άστεγοι της εποχής εκείνης

.

Θ.Κοινωνία και μικρόβια..

- Είναι πολύ επικίνδυνο, που η θεία Μεταλαβιά γίνεται με το ίδιο κουταλάκι σε πολλούς ανθρώπους.. Κυκλοφορούν τόσα μικρόβια..

- Εσύ κοινωνάς;

- Όχι.

 

- Ε, άσε το πρόβλημα για μας, τους πιστούς.. Κατά τα άλλα, ευχαριστούμε για το ενδιαφέρον..

.

τι θαυμάζεις Μαριάμ

π.Στέφανος Πουλής
κάνετε κλικ πάνω στην εικόνα, για να διαβάσετε το Άρθρο.

ο Μεσίας

π.Στέφανος Πουλής
κάνετε κλικ πάνω στην εικόνα, για να διαβάσετε το Άρθρο.

μικρά-μικρά θαύματα..

Άγιος Ιάκωβος Τσαλίκης: 22 Νοεμβρίου

Διηγείται ο Θεοφιλέστατος Μητροπολίτης Μόρφου:

Είχα φέρει στην Κύπρο λάδι από το καντήλι του τάφου του Γέροντα.

Το 1993 με πήρε στο τηλέφωνο ο εφημέριος του Ιερού Ναού του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου Λάρνακος, ο π. Παναγιώτης Ζάρος, και μου είπε:

«Πάτερ Νεόφυτε, δεν είμαι καλά. Έχω ένα χρόνιο πρόβλημα υγείας, αλλά δεν το λέω. Έχω ραγάδες στο έντερο και έχω μεγάλη αιμορραγία. Και αυτές τις ημέρες έχω έντονους πόνους και μεγάλη ροή αίματος, και σε παρακαλώ κάνε μια παράκληση στον Άγιο Γεώργιο, που ζεις στο Μοναστήρι του, και στον πατέρα Ιάκωβο, να μου δίνουν υπομονή, γιατί πονώ υποφέρω πολύ και φωνάζω και στεναχωριούνται και η παπαδιά και τα παιδιά μου».

Λυπήθηκα πολύ και του είπα ότι θα κάμω Παράκληση και θα του πήγαινα λαδάκι από το καντήλι του πατρός Ιακώβου, για να σταυρωθεί. Αυτά είπα και έκλεισα το τηλέφωνο.

Μετά από 15' ο π. Παναγιώτης ήρθε στο Μοναστήρι και μου είπε:

«Ήρθα να πάρω το λαδάκι του Γέροντα μόνος μου, γιατί πιστεύω πολύ σε αυτόν τον άνθρωπο, ότι ο Θεός τον χαρίτωσε και θα με βοηθήσει».

Του έδωσα το ευλογημένο λάδι και σταυρώθηκε στο μέτωπο και έφυγε.

Το βράδυ με πήρε στο τηλέφωνο και μου είπε χαίροντας και κλαίοντας ότι η ροή του αίματος σταμάτησε. Από τότε έγινε τελείως καλά.

Ο π. Παναγιώτης υπέφερε από αυτό από τα εφηβικά του χρόνια και τώρα ήταν περίπου 40 ετών. Όταν έγινε καλά, υποσχέθηκε να τελεί θεία Λειτουργία και μνημόσυνο στο Γέροντα Ιάκωβο κάθε χρόνο σαν αυτή την ημέρα της θεραπείας του.

Όταν όμως πέρασε ένας χρόνος από το θαύμα αυτό, ο π. Παναγιώτης ξέχασε την υπόσχεση του. Τη θυμήθηκε, όταν εκείνη την ημέρα (στο χρόνο επάνω) του παρουσιάσθηκε πάλι ελάχιστο αίμα. Συνήλθε από τη λήθη και έσπευσε να εκπληρώσει αμέσως την υπόσχεση του, οπότε και η ροή του αίματος σταμάτησε.

Από τότε το θυμάται κάθε χρόνο και επιτελεί θεία Λειτουργία και μνημονεύει το Γέροντα ανάμεσα στον Αγίους.

Σημ. ο Θεοφιλέστατος Μόρφου Νεόφυτος, μαζί με τον Γέροντά του Συμεών, εμόναζαν τότε στον Αγ.Γεώργιο τον Κοντό στην Λάρνακα, ενώ τα επόμενα χρόνια μετακινήθηκαν στη Μονή Αγ.Γεωργίου Μαυροβουνίου, λίγο μακρύτερα από την πόλη. 

https://www.ekklisiaonline.gr/nea/agios-iakovos-tsalikis-to-thavma-me-to-ladi-apo-to-kantili-tou/

Ημέρα των Ενόπλων Δυνάμεων

Είναι παράδοξος ο συνδυασμός.

Η Παναγία, η περιστερά της ειρήνης, η καλή, να προστατεύει τους ενόπλους..

Και όμως.

Ο Εθνικός μας Στρατός δεν υπήρξε ποτέ κατακτητικός και ιμπεριαλιστικός. Δεν υπήρξε ποτέ βάρβαρος, για να χρησιμοποιήσει βόμβες ναπάλμ και χημικά, ή να βομβαρδίζει αμάχους, ή βασανίζει και εκτελεί τραυματίες και αιχμαλώτους.

Δεν πήγε ποτέ στο Βιετνάμ, στο Κουβεϊτ και στο Ιράκ, στη Λιβύη και στη Συρία.. για να εγκληματίσει και να λεηλατίσει.. Δεν ίδρυσε ποτέ Αποικιοκρατίες..

Δεν υπήρξε ποτέ το αριστερό χερι των πολιτικών ή των Βενζινάδων και των Τοκογλύφων.

Δεν απαρτίζεται από μισθοφόρους, αλλά από παιδιά της Πατρίδος, που πραγματώνουν τη θητεία τους, δηλαδή καταθέτουν χρόνο ζωής νεανικό, πολύτιμο για την εκπαίδευση στην Άμυνα των Ιερών και Οσίων.

Ζητούμε από την Παναγία όχι να πριμοδοτήση αιμοχαρείς επιθέσεις για εξόντωση αντιπάλων, αλλά για να προστατεύσει τα παλληκάρια μας, που ορθώνουν ανάστημα και γενναίο ΟΧΙ στους όποιους επίβουλους και άνομους-βάρβαρους εισβολείς.

Ειμαστε ορθοί και πανέτοιμοι για άμυνα του πατρίου εδάφους και των οικογενειών μας, αλλά συνάμα

Ζητούμε από την Παναγία μας να «επιστέφει με ειρήνη τα όπλα» μας.

Και, ενώ έχουμε Θεομητορικές εορτές πιό «κατάλληλες» για το θέμα, όπως η θεία Σκέπη της και ο Ακάθιστος Ύμνος, επιλέγουμε την εορτή Της, που εμφανίζεται στον κόσμο ως τριετές Νήπιο, αθώο, άκακο, ειρηνικό.

Την προσκυνούμε και Την ικετεύουμε..

για τον Στρατό μας..

για τα στρατευμένα παιδιά μας.. 

για την όμορφη Γαλανή Πατρίδα μας..

Κύριος Παντοκράτωρ

Μέσα στην παγκόσμια ανακατοσούρα και την αντάρα, 

που δημουργούν οι ισχυροί του κόσμου τούτου

με κίνητρο το υλιστικό συμφέρον, την εξουσία και το χρήμα,

αν αγωνιάτε και αναρωτιέστε

ποιός κυβερνά

θυμηθείτε ότι ο Δημιουργός και Κτίστης του Σύμπαντος

και Πλαστουργός του ανθρωπίνου Γένους είναι

ο Ένας, ο εν Τριάδι προσκυνούμενος και δοξαζόμενος

Παντοκράτωρ Κύριος,

που δεν αδιαφορεί,

που δεν εκχώρησε ποτέ την εξουσία Του σε κανέναν.

Εκείνος προσκαίρως ανέχθηκε να κυβερνά

το «σκότος του αιώνος τούτου»

ο σκοτεινός «κοσμοκράτωρ»,

που είναι εξουσιαστής αλαζονικός, μοχθηρός και ταραχοποιός

όχι του κόσμου γενικώς,

αλλά «του σκότους του αιώνος τούτου».

Θα έρθει η ώρα, που σύμπασα η ανθρωπότης λυτρωμένη,

θα ψάλει μαζί με τους Αγγέλους

τον Επινίκιον Ύμνον.

 Πόσο ευχόμεθα να έρθει αυτή η ώρα.

«Ναι, έρχου, Κύριε Ιησού»

Ετέχθη Χριστός Κύριος

π.Στέφανος Πουλής
κάνετε κλικ πάνω στην εικόνα, για να διαβάσετε το Άρθρο.

μόνο κοντά Σου, Κύριε

π.Στέφανος Πουλής
κάνετε κλικ πάνω στην εικόνα, για να διαβάσετε το Άρθρο.

1973, Θεσσαλονίκη

Τα κόμματα και οι ανούσιοι φανατισμοί χωρίζουν τους Έλληνες. Αναίτια και παράλογα.

Η ανθρωπιά και το φιλότιμο, η εσώτερική «καλή πάστα» της ψυχής, μας ενώνουν. Συγκινητικά!..

Διάβασα την εξής ιστορία (επίκαιρη λόγω 17 Νοέμβρη) και σας την αναμεταδίδω.

Επώνυμη, όπως την βρήκα να την διηγείται ο λαμπρός σήμερα γιατρός της Θεσσαλονίκης.

Δημήτριος Γάκης

18 Νοεμβρίου 2019 στις 8:38 μ.μ.

ΜΙΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ
Το απόγευμα της 17ης Νοεμβρίου 1973, (ήταν Σάββατο και τότε κάναμε μαθήματα) είχα μάθημα σε εργαστήριο στην Ιατρική Σχολή και πήγαινα με τα πόδια, κρατώντας την Ιατρική τσάντα, που είχε μέσα την ποδιά μου και ένα τετράδιο σημειώσεων.

Πέρασα από το Παλαί ντε Σπορτ απέναντι (τότε ο δρόμος ήταν διαφορετικός) και ανέβαινα τον ανηφορικό δρόμο μεταξύ Πολυτεχνείου και Βιβλιοθήκης του ΑΠΘ πηγαίνοντας προς την Ιατρική Σχολή, όταν με σταμάτησαν αστυνομικοί της Ασφάλειας και με συνέλαβαν.

Με πήγαν παρακάτω και μου έψαξαν την τσάντα.

Διάβαζαν τις σημειώσεις μου, αλλά δεν έβγαζαν τα γράμματα μου (=ιατρικά κολυβογράμματα ) και άρχισαν να υποψιάζονται ότι ήταν συνθηματικά!!!

- Την έβαψα, είπα, μέσα μου! Θα με κάνουν μαύρο!

Τότε ως από μηχανής θεός με έσωσε ένας άγνωστος, που τους είπε:

-Αφήστε τον. Είναι καλός φοιτητής και καλό παιδί και παίζει μπάσκετ στον Άρη!!!

Έμεινα!
-Που με ξέρετε τον ρώτησα;
-Είμαι ο αστυνομικός της ασφαλείας, που είμαι υπεύθυνος να σε παρακολουθώ από τότε που κατέβηκες από την Φλώρινα!
-Μα του είπα δεν είμαι κομμουνιστής, γιατί;
-Γιατί ο πατέρας σου είναι Αβερωφικός μου απάντησε (=μετριοπαθής κεντροδεξιός).

Πολλά χρόνια αργότερα χειρούργησα μία γυναίκα, επιβαρυμένη νεφροπαθή, σε προθανάτια κατάσταση, με προχωρημένη περιτονίτιδα (χολοπεριτόναιο με πολύ υψηλή θνητότητα, ειδικά σε νεφροπαθή).

Την πάλεψα λιονταρίσια, αλλά δεν άντεξε και κατέληξε μετά παρατεταμένη νοσηλεία.

Ο άνδρας της, ένα συμπαθέστατο γεροντάκι, δεν έφυγε στιγμή δίπλα από το κρεββάτι της. Μετά τον θάνατό της δεν τον ξαναείδα.

Ενα μήνα αργότερα, το γεροντάκι ήλθε στο γραφείο μου και, αφού με ευχαρίστησε, μου έδωσε ένα χαρτί χειρόγραφο, με τα στοιχεία μου, που προέρχονταν από έντυπο της χωροφυλακής κομμένο στα τέσσερα και γραμμένο στην πίσω επιφάνεια.

Ήταν το σήμα της μεταφοράς της επιτήρησης μου από την ασφάλεια Φλώρινας στην Θεσσαλονίκη, το οποίο παρέλαβε προκειμένου να με επιτηρεί. Το είχε κρατήσει!!!
Μου θύμησε το περιστατικό της προσωρινής κράτησης και λύτρωσής μου το 1973.

Έμεινα άφωνος.

Πέθανε σύντομα και ο ίδιος μετά τον θάνατο της γυναίκας του, την οποία στήριξε με πρωτοφανή αφοσίωση όλα τα χρόνια της ασθένειάς της, όπως με ενημέρωσαν οι νεφρολόγοι! Δεν άντεξε!

Το γράφω, όχι για να το παίξω αντιστασιακός (άλωστε δεν ήμουν), αλλά ως φόρο τιμής σε αυτόν τον καλό άνθρωπο.

Βλέπετε, δεν ήταν όλοι απάνθρωποι "Ασφαλίτες".

Υπήρχαν και πολλοί "άνθρωποι-χωροφύλακες"..

Καλή σου ώρα κύριε Πέλκα...

Υ.Γ. παραθέτω το σημείωμα της Ασφαλείας

και συνάμα το δικό μου σημείωμα σε αυτοκόλλητο χαρτάκι (που μας έδιναν οι φαρμακευτικές εταιρείες), για να θυμάμαι τι είναι, γραμμένο το 1998.

 

Σημειώστε τί καλό μελάνι είχε η χωροφυλακή (1972) και πώς ξεθώριασε το δικό μου (1998)!..

Όλγα Μ-Μ:  Συγκινητική περιγραφή... Με πολλές πικρές αλήθειες και φωτεινές ανθρώπινες στιγμές...Κινηματογραφική αφήγηση... Σε ευχαριστούμε πολύ, γιατρέ, που μοιράστηκες μαζί μας μια τόσο ενδιαφέρουσα προσωπική σου εμπειρία!

Georgios Aid: Θλίβομαι, γιατί η ιστορία σας κ.Καθηγητά αποδεικνύει πώς ο ξενόφερτος διχασμός του κοσμάκη δεν προσέφερε τίποτα στη Χώρα πέρα από δεινά (Κυπριακό, Μνημόνια, Μακεδονικό).

Κατέστρεψε και συνειδήσεις ανθρώπων

Εκτός εξαιρέσεων, βέβαια. βλέπε τον κ.Πέλκα.

Αιώνια η μνήμη και αυτού του Ρωμιού, που αποδείχθηκε αληθινός πατριώτης, γνήσιος Έλληνας.

Μακριά από ρουφιανιές τύπου Γκεστάπο, Κά-Γκε-Μπε, Στάζι, CIA και λοιπά αποβράσματα Δύσης και Ανατολής.

Giota K: Πώς τα φέρνει όμως η ζωή, και όλα φανερώνονται..

Ρούλα Π"δ: Καλημέρα σας ΓΙΑΤΡΕ αναρρίγησα σύγκορμη.. ωραίες καταστάσεις......

https://www.facebook.com/permalink.php?story_fbid=738241523328361&id=100014275599790

.

προς την ΒΗΘΛΕΕΜ

π.Στέφανος Πουλής
κάνετε κλικ πάνω στην εικόνα, για να διαβάσετε το Άρθρο.

ΑΓΧΟΣ της εποχής: αίτιο και θεραπεία

Από την κοσμική «ευτυχία» βγαίνει το κοσμικό άγχος.

Όσο απομακρύνονται οι άνθρωποι από την απλή, τη φυσική ζωή, και προχωρούν στην πολυτέλεια και την αποζήτηση υλιστικής «ευτυχίας», τόσο αυξάνει και το ανθρώπινο άγχος.

Και όσο απομακρύνονται από τον Θεό, επόμενο είναι να μη βρίσκουν πουθενά ανάπαυση.

Γι’ αυτό γυρίζουν ανήσυχοι ακόμη και γύρω από το φεγγάρι, σαν το λουρί της μηχανής γύρω από την τρελλή ρόδα , γιατί ολόκληρος ο πλανήτης δεν χωράει την πολλή τους ανησυχία..

Από την κοσμική καλοπέραση, από την κοσμική «ευτυχία», βγαίνει το κοσμικό εξοντωτικό άγχος.

Ομοίως και η διανοητική, η εξωτερική και ψυχρή κοσμική μόρφωση οδηγεί και αυτή σε υπερένταση και άγχος (ακόμη και τα μικρά αθώα παιδιά).

Όταν συλλάβει ο άνθρωπος το βαθύτερο νόημα της ζωής, της εν Χριστώ αληθινής ζωής, τότε φεύγει όλο το πνίξιμο της ψυχής του και έρχεται η θεία παρηγοριά, και θεραπεύεται.

Πάνε να ηρεμήσουν οι άνθρωποι είτε με ηρεμιστικά είτε με θεωρίες γιόγκα, και παραβλέπουν την πραγματική ηρεμία, που έρχεται, όταν ταπεινωθεί ο άνθρωπος, οπότε τον επισκέπτεται η θεία παρηγοριά, ο νοηματισμός και το πλήρωμα ζωής μέσα του.

βλέπε.Γέροντος Παϊσίου : Λόγοι τόμος Α' σελ. 156-157