.
«Αγία Οικογένεια»
Νικόλαος Τζογούλας Ρωμανίας
18/08/2022
Στενός φίλος μου σήμερα έλαβε ως δώρο την εικόνα της "Αγίας Οικογένειας"...
Μόλις την είδα φυσικά ταράχτηκα...
Του είπα να πάει να την αντικαταστήσει...
https://www.facebook.com/permalink.php?story_fbid=pfbid0YLFpYnfaCTHYU6KRizyjV2eZ9iqBAK4XBrReF8GAE4FQ1oWWQmjpxfq5KTNEPmhJl&id=100024299241694
Κάλαντα..
Κάποιοι απλοί στοχασμοί για τα Κάλαντα..
Όσο κι αν λυσσάει η πολεμική της αθεϊας,
ο γνήσιος και ατόφιος χριστιανικός λαός μας «κρατάει»,
και τα παιδιά μας βγαίνουν για το κοσμοχαρμόσυνο μήνυμα του λυτρωμού..
Θα μου πείτε, το κάνουν για το αναμενόμενο χαρτζηλίκι. Σας απαντώ: υπάρχουν και άλλα παιδιά που ..ντρέπονται και μένουν πίσω και αδρανούν.. Αξίζει το χαρτζηλίκι σ'αυτά τα παιδιά, που τολμούν και δεν αμελούν, να διακηρύξουν τη θεία Γέννα, όπως ακριβώς και σ'αυτά που εξακολουθούν να κάνουν το Σταυρό τους έξω από το Ναό..
Όμως, κάτι άλλο θέλω να παρατηρήσω και προσέξετέ το.
Τα Κάλαντα τα ψάλλουμε και τα ακουμε όρθιοι!.
Είναι σημαντικό και απολυτως αξιοσέβαστο το Γεγονός, αξιοσέβαστη η στιγμή, που αυτό προαναγγέλεται. Όρθιοι, λοιπόν!. «Σοφία ορθοί»!.
Παρατηρείστε όμως: Ψάλλουμε και ακούμε ορθοί, αλλά όχι «στο πόδι».
Κάλαντα δεν ψάλλονται σε περαστικούς, σε βιαστικούς διαβάτες που τους αναγκάζουμε να κοντοσταθούν, σε πολυμέριμνους καταναλωτές, φορτωμένους με ψώνια ή με δώρα..
Κάλαντα ψάλλονται στις πόρτες των σπιτιών, στις Οικογένειες.
Στο «Αρχοντικό» το παραδοσιακό σπίτι των Ορθοδόξων Ελλήνων, ευχόμενοι τα καλύτερα για τον «νοικοκύρη του σπιτιού» και για την «αρχόντισσα κυρία»..
Και είναι πάντα θρησκευτικού περιεχομένου.
Χριστούγεννα, Πρωτοχρονιά, Θεοφάνεια και .. του Λαζάρου.
Ευλογημένος ο λαός μας.
Πολυτίμητες, με βαθύτατο νόημα οι παραδόσεις του!..
και μια ατόφια εμπειρία:
24/12/2021
«Καλήν ημέραν
άρχοντες!»
Από βραδυς υπήρχε μεγάλη αγωνία. Την επόμενη μέρα, πρωί-πρωί θα λέγαμε τα κάλαντα. Εγώ με τον αδελφό μου.
Τα τρίγωνακια ήταν έτοιμα από μέρες. Τα χε φτιάξει ο πατέρας στο σιδεραδικο.
Δε θέλω να το παινευτω, ήταν ο καλύτερος σίδερας στις Κουκουβαουνες. Ο καλύτερος ηλεκτροσυγκολλητης. Το λέγαν όλοι. Και ήταν.
Τα σιδερένια τρίγωνακια τα χαμε γυαλισει με γυαλόχαρτο, για να βγάζουν καλύτερο ηχο, και τα χαμε βάλει από μέρες στο μικρό χριστουγεννιατικο δένδρο από κάτω, που ήταν στο παραθύρι της αυλής μας, που έβλεπε στην οδό Γκινοσατη.
Το δένδρακι μικρό, ταπεινό, αλλά κατάλευκο από το βαμβάκι, με το οποιο το στολιζε η μάνα, με μια ψιλή αραχνοειδή κλωστή και με μπόλικο χιόνι σε όλα τα κλαδιά του, αναβόσβηνε τα λαμπάκια όλη νύχτα μες τα όνειρα μας.
Το ωραιότερο όνειρο ήταν η προσμονή μας για την Παραμονή των Χριστουγέννων.
Να βγούμε, να τα πούμε, να γυρίσουμε με τις τσέπες γεμάτες.
Και γυρίζαμε, πράγματι, με τις τσέπες γεμάτες δεκάρες, πενηνταράκια, δραχμούλες.
Θησαυρός ανεκτίμητος!
Κυρίως όμως φέρναμε στην καρδιά μας την αγάπη των γειτόνων, των συγγενών και φιλων, που μας κέρναγαν έναν καλό λόγο και ένα μελομακάρονο, συνήθως σπιτικό.
Με τα χρήματα που μάζευαμε από τα κάλαντα, αγοράζαμε κάποιο μικρό δωράκι στους γονείς και τα υπόλοιπα προστίθενταν στα χρήματα των γονέων, για να μας πάρουν ρούχα και παπούτσια. Τα γιορτινά μας!
Όταν μεγαλώσαμε λίγο, ξανοιχτήκαμε και στην οδό Παπανδρεου, στην πιο μεγάλη αγορά.
Και αργότερα και στον Λογγο, στις βιοτεχνίες και στα εργοστάσια, με επικεφαλής τον Στέφανο, τον ξάδελφό, τον γιο της Αθανασίας.
Τότε οι δουλειές μας είχαν ανοίξει για καλά!
Και οι ορίζοντες μας!
Και μετά η μοιρασιά των χρημάτων.
Εκεί δε δίναμε και πολλή σημασία!
Η πιο αθώα ηλικία είναι η παιδική, που τα χρήματα είναι το μέσον και όχι ο σκοπός της ζωής.
Μετά έρχεται η ενηλικίωση, το συμφέρον και όλα τα άλλα.
Εγώ πάντα χτυπούσα το τρίγωνακι δυνατά και τραγουδούσα χαμηλά, γιατί ήμουν παράφωνος.
Μου τό χε πει ο δάσκαλος στο Δημοτικό, στις πρόβες για την γιορτή.
-Περιβολαράκη, μην τραγουδάς, να ανοιγοκλείνεις το στόμα! Είσαι παράφωνος.
Πολύ στενοχωρήθηκα από την παρατήρηση του δασκάλου. Δεν μπόρεσα να κοιμηθώ πολλά βραδια.
Αλλά τον άκουσα. Ακόμη και στα κάλαντα, τραγουδούσα πολύ χαμηλά,σχεδον από μέσα μου.
Μάλλον γι αυτό από μικρός προτιμούσα τα όνειρα, γιατί είναι άηχα και δεν ακούγονταν
οι παραφωνίες μου.Με αυτά μεγάλωσα. Μέσα στην ησυχία των ονείρων.
Σήμερα το πρωί για άλλη μια φορά είχα μεγάλη αγωνία για τα κάλαντα. Αγόρασα, από μέρες τώρα, τριγωνάκια από το περίπτερο απέναντι, τα έβαλα στο δένδρο και περίμενα...
Να ξημερώσει Παραμονή Χριστούγεννα.
«Καλήν ημέραν αρχοντες!»
Φώναξα το πρώτο παιδι που πέρασε από το σπίτι και έκανα δεύτερες νοερές κι εγώ:
«Χριστός γεννάται σήμερον!»
ΔΠ 24/12/21
https://www.facebook.com/perivdimitris/posts/1057913854994904
Χριστούγεννα, Εορτή ψυχικού συνδέσμου
Η πανδημία και οι διάφοροι ηγέτες που την κουμαντάρουν,
«εκπαιδεύουν» τους ανθρώπους στο να είναι «μακριά», σε απόσταση. Απομονωμένοι και αποξενωμένοι.
Με ατομικές «ευθύνες» και προσωπικές φοβίες.
Να αντιμετωπίζουν με διστακτικότητα ή με καχυποψία ή ακόμα και με δυσφορία τον συνάνθρωπο.
Τα Χριστούγεννα διατρανώνουν το ακριβώς αντίθετο.
Μας επανατοποθετούν σε αυτό, που ορίζει η φτιαξιά μας.
Την φύση της ενότητας, της έμπρακτης αγάπης, της πνευματικής εγγύτητας, που δημιουργεί η ανεκλάλητη χαρά του γεγονότος της σαρκώσεως του Θεού Λόγου.
Ο Άναρχος έκανε την αρχή της αποστολής Του για την σωτηρία του ανθρώπου, μέσα από ένα σπήλαιο. Χαστούκι θεϊκό και αέναο στη κομπορρημοσύνη μας. Ακριβώς για να δείξει πώς θέλει να είναι η καρδιά μας.
Ο Θεός προσέλαβε την ανθρώπινη φύση και την αγίασε.
Η σωτηρία μας έλαβε σάρκα.
Ποια σκιά θλίψης και απαισιοδοξίας, ή κρυάδας και σκληράδας, αντέχει μπροστά στο αιώνιο θάμβος;
Καλά και ευλογημένα Χριστούγεννα σε όλους!
(Απόσπασμα από το άρθρο της Χριστουγεννιάτικης Sportime που θα κυκλοφορήσει μεθαύριο και μπορείτε να τη κατεβάσετε δωρεάν από την ιστοσελίδα)
https://www.facebook.com/eleftandronis/posts/464449208453425
Ψυχική έξαρση
Πώς έτσι αυτό το αθώο παιδάκι κρατάει το κερί;;
Να θεωρεί, άραγε, ότι θα φωτίσει καλύτερα τις γραμμές του ιερού
Βιβλίου, καθώς ο διάκονος αναγινώσκει την περικοπή;
ή μήπως
με την καθαρή ψυχή του
Αισθάνεται ζωηρά το μήνυμα του Λυτρωμού
και ως Ομολογία συμμετέχει στη διακήρυξή του προς όλην την Οικουμένη;;
Κράτησε, σ'όλη σου τη ζωή, τη λαμπάδα σαν δάδα,
καλό παιδάκι τοῦ Χριστού, της Εκκλησίας μέλος ένθερμο, εκλεκτό!.. .
«Κλείστε θέση για τα Χριστύγεννα»
Για μια θέση στην εκκλησία!!!
Αναστάσιος Ομ. Πολυχρονιάδης
Ces places sont réservées=Aυτές οι θέσεις είναι κρατημένες.
Είδα ένα όνειρο…
Βρισκόμουν στα Γιάννενα…
Ατενίζοντας ήρεμος τη λίμνη, σκέφθηκα την εγκύκλιο της τοπικής Μητρόπολης, περί της συμμετοχής των πιστών στη Χριστουγεννιάτικη Λειτουργία με κράτηση τηλεφωνική…
Αμέσως σχημάτισα το νούμερο ενός Ναού στο κινητό μου τηλέφωνο…
Κάποιος απάντησε..
Δεν ακουγόταν καλά…
Μίλησα, ξαναμίλησα…
Τα ίδια…
Ξαναπροσπάθησα…
Μάταια…
Έψαξα στο Ιντερνετ…
Να βρω άλλο τηλέφωνο…
Σημείωσα και δεύτερο…
Για κάθε περίπτωση…
Στο πρώτο “βγήκε” τηλεφωνητής…
Μιλούσε για εφαρμογή στο κινητό, όπου φαίνονταν οι ήδη κατειλημμένες θέσεις του ναού…
Μπήκα στο σχετικό app…
Διαπίστωσα δύο κενά στο Νάρθηκα …
Έπρεπε να κάνω γρήγορα…
Ώσπου να τελειώσω την κίνηση, εμφανίσθηκαν δύο ακυρώσεις…
Μία δίπλα στο δεσποτικό και μία κάτω απ’ τον άμβωνα…
Τώρα είχα και επιλογές…
Είδα, μάλιστα, και υποσημείωση: αν επέλεγα τη δεύτερη, θα υπήρχε προτεραιότητα στην κράτησή μου για την Πρωτοχρονιά και τα Θεοφάνεια..
Να και τα bonus, σκέφθηκα!
Άμεσα!
Πριν από 2 χρόνια όλα αυτά θα ακούγονταν ως ανέκδοτα, είπα…
Ως θεωρίες συνωμοσίας…
Ως αποκυήματα φαντασίας «ψεκασμένων»…
Τώρα, αποτελούν ειδήσεις της τρέχουσας επικαιρότητας…
Της Εκκλησίας ορισμένων…
Εκείνης των «συνδρομητών»….
Κινητής και σταθερής τηλεφωνίας…
Σκέφθηκα, να κάνω μια πρόταση…
Αντί του τηλεφωνήματος, μήνυμα…
Με χρέωση 2 ευρώ/SMS…
Και έπαθλο…
Μια κάρτα διάρκειας…
Για κράτηση θέσης σε όλους τους Ναούς της επικράτειας…
Ξύπνησα απότομα…
Έπειτα απ’ τον «ποιμαντικό» εφιάλτη, που έζησα…
Αναστάσιος Ομ. Πολυχρονιάδης
https://www.facebook.com/permalink.php?story_fbid=3003754743272163&id=100009130016052
Η Παναγία, ως καταφύγιο στον ..«αποκαμωμένο» Θεάνθρωπο!!
Liberopoulos Giannoulis
Ιδιαιτέρως προβληματική
Επειδή εδώ και λίγο καιρό κυκλοφορεί στο διαδίκτυο η εικόνα αυτή, και μάλιστα προβάλλεται ως μια σύγχρονη εικονογραφική πρόταση, που συνοδεύεται και με ένα θεολογικό σχόλιο.
Θέλω να σημειώσω κάποιες σκέψεις μου για το εν λόγω εικόνισμα.
Η απεικόνιση αυτή της Παναγίας με τον Κύριο είναι ιδιαιτέρως προβληματική.
Στην ορθόδοξη εικονογραφία δεν ζωγραφίζονται φανταστικές παραστάσεις, και ιδεολογήματα, αλλά γεγονότα της θείας Οικονομίας, ή του βίου των Αγίων, δηλαδή ιστορία.
Ο τρόπος που διαμορφώνεται η κάθε σύνθεση ακολουθεί μια ιεράρχηση των εικονιζομένων με βάση την ιδιότητά τους, η οποία πρέπει να είναι ξεκάθαρη χωρίς παρανοήσεις προς τον θεατή.
Επίσης στην μακραίωνη εικονογραφική παράδοση η στάση της Θεοτόκου που έχει παγιωθεί είναι εκείνη της δεήσεως προς τον Υιό της.
Είτε μόνη, είτε στους περισσότερους τύπους της βρεφοκρατούσας, δέεται.
Η συγκεκριμένη σύνθεση έτσι όπως έχει δομηθεί, υποδηλώνει πρωτεύοντα ρόλο στην Παναγία και δευτερεύοντα στον Κύριο, εντελώς άτοπο.
Τόσο η στάση της, όσο κυρίως η τοποθέτηση του Χριστού εκ δεξιών της,(;;) να σκύβει σε αυτήν, (όπως π.χ. ο Ιωάννης στον Μυστικό Δείπνο) για να δεχτεί την παρηγοριά της, την παραμυθία της, από τα τα χέρια της, να της τα ασπαστεί, ...
εκτός του συναισθηματισμού, μια τέτοια απεικόνιση δεν προσφέρει καμία σωτηριολογική αναφορά, αλλά το αντίθετο.
Σκηνή μητέρας και Υιού όπου υπάρχει έντονο συναίσθημα, εντός της ιστορίας, είναι στον επιτάφιο θρήνο και στην αποκαθήλωση.
Εδώ όμως διαμορφώνεται ένα περιβάλλον υπέρβασης της ιστορικότητας, ενταγμένο σε δόξα (;;) με δορυφορούμενα χερουβείμ, προσδίδοντας μια εσχατολογική κατάσταση σχέσεων, κάτι τέτοιο όμως δεν μπορεί να γίνει αποδεκτό.
Αν μελετήσουμε ένα αντίστοιχο περιβάλλον στην παράδοσή μας, η Παναγία για παράδειγμα στη Δευτέρα Παρουσία, είναι όρθια όχι ομόθρονη και δεόμενη προς τον Υιό της.
Η Παρηγοριά για τους πιστούς στην Εκκλησία είναι ο Παράκλητος το Πανάγιο Πνεύμα.
Αν και εικονογραφείται ιδιαίτερα το πρόσωπο της Θεοτόκου μέσα στην Ορθόδοξη Εκκλησία, εν τούτοις πάντα, ιστορήθηκε ως δοχείο της Θείας χάριτος -κτίσμα προς τον Κτίστη.
Μια τέτοιου είδους παρουσίαση ίσως μπορεί να γίνει αποδεκτή σε ένα Ρωμαιοκαθολικό πλαίσιο, όπου υπάρχει διαφορετική θεώρηση του προσώπου της Παναγίας.
Ο κάθε πιστός-θεατής του εικονίσματος βλέπει μόνο αυτό που παρουσιάζεται εικαστικά, δεν ενδιαφέρουν καθόλου οι όποιες θεολογικές ιδέες, συμβολισμοί και προϋποθέσεις του, αν αυτές δεν κατορθώθηκαν να γίνουν άμεσα κατανοητές κατά την θέαση του.
Πέρα από μόνο συναισθηματικού τύπου αναφορά, δεν παρέχει τίποτα άλλο αυτή η απεικόνιση, αλλά περισσότερο μεταφέρει λάθος μηνύματα και μπορεί να οδηγήσει σε μεγαλύτερες η μικρότερες παρανοήσεις, καθίσταται επομένως ιδιαιτέρως προβληματική.
Σχόλια-Διάλογοι:
Όταν την πρωτοείδα μου άρεσε και συγχρόνως με προβλημάτισε ευχαριστώ για την ανάλυση της εικόνας και την τοποθέτηση σας!!!!
Ιφιγένεια Μαργετη σ' ευχαριστώ. Πρέπει να είμαστε αρκετά προσεκτικοί, δεν το απορρίπτουμε επειδή είναι μια νέα απεικόνιση, αλλά γιατί είναι προβληματική απεικόνιση και γιατί δυστυχώς θα αρχίσει να αναπαράγεται απροϋπόθετα.
Ελάτε παιδιά, το μήνυμα είναι καθαρό. Μετά από 2000 χρόνια επιστρέφουμε στην λατρεία της Μεγάλη Μητέρας, ή Μητέρας των θεών, ή Ρέας, ή Κυβέλης (Κουμπάμπα στα Βαβυλωνιακά) !!!!!
Ο νεαρός στα γόνατά της είναι ο Άτις!!!!!!. Ας «εκσυγχρονιστούμε» επιτέλους με την γνήσια ...Ελληνική θρησκεία...
Πρώτη φορά την βλέπω. Σε Μαριολατρία παραπέμπει.
Ολοφάνερα, δεν έχει καμία σχέση με την ορθοδοξόξη ματιά και πνευματικότητα.
Σας συγχαίρω για την εξαιρετική ανάλυση. Εικονογραφικά και Θεολογικά τοποθετηθήκατε άριστα. Και εγώ, μόλις είδα την Εικόνα «ξεσηκώθηκα», αντέδρασα. Ήθελα κάτι να γράψω. Αλλά με καλύψατε πλήρως!..
Φτάνει πια με αυτούς τους νεωτερισμούς..
Θυμηθείτε και την «Αγία Οικογένεια»!!! όπου ο Μνήστωρ Ιωσήφ (ο ως γνωστόν έμφοβος, ιστάμενος εις το άκρον γεμάτος δέος και στοχασμό ιερό εμπρός στο Μυστήριο) ΥΠΕΡΚΑΛΥΠΤΕΙ «προστατευτικά» και τον Θεάνθρωπο και την Θεοτόκον!!!
Θεολόγος Αμπόνης Σας ευχαριστώ. Αυτή η περίπτωση εντάσσεται σε μια τάση για δημιουργία νέων εικονογραφικών τύπων στην ορθόδοξη εικονογραφία, που όμως τις περισσότερες φορές με αφετηρία δυτικά πρότυπα, τα οποία βυζαντινοποιούνται, παρουσιάζει αχρείαστα γεγονότα, ή και ιδεολογικές προσεγγίσεις του θείου. Σκοπός να τραφεί ο ανθρώπινος συναισθηματισμός, η νοησιαρχία και η περιέργεια του θεατή, αγνοώντας έτσι την δογματική συνέπεια στη διδασκαλία της Εκκλησίας, με αποτέλεσμα, τα εικονογραφικά θέματα και τα επι μέρους στοιχεία, που είναι λυμένα εδώ και αιώνες, ως προς την ορθή διαχείρισή τους, που ακολουθούν και εικονίζουν πλήρως την ορθόδοξη θεολογία, να διαφοροποιούνται, προκαλώντας μια αναντιστοιχία, μεταξύ των εικονιζομένων και της πίστεως της Εκκλησίας, γεγονός που τα καθιστά αποβλητέα.
Όσον αφορά την ανάλυση που κάνατε στην θεολογική ερμηνεία της συγκεκριμένης εικόνας έχετε απόλυτο δίκαιο και συμφωνώ απόλυτα. Παρά ταύτα έχουμε δει αγιογράφους περισσότερο της ρωσικής εκκλησίας με πιο ελεύθερο τρόπο έκφρασης όπως επίσης έχουμε δει και εγχώριους αγιογράφους να απεικονίζουν πρόσωπα με περισσότερο ρεαλιστικό ύφος και σαφείς επιρροές από καλών τεχνών πορτρέτα, που δεν συνάδουν με την καθεαυτού βυζαντινή τεχνική.
Stella Nikolaidou Το σκεπτικό που διατύπωσα δεν αναφέρεται στην τεχνοτροπία του εικονίσματος, αλλά στη θεματολογία της, στον νέο προβληματικό τύπο που θέλει να εισαγάγει, καθώς και στο βαθμό που αυτή αναφέρεται στην ορθόδοξη εκκλησία.
Όποια τεχνοτροπία και αν χρησιμοποιήσει, όσο τέλεια και αν είναι, θεματολογικά είναι προβληματική και μη αποδεκτή.
Συγχαρητήρια για την ορθόδοξη εικονογραφική σας ερμηνεία. Ακριβώς έτσι είναι..Η ζωγραφιά αυτή δεν είναι Εικόνα. Χρησιμοποιήθηκε ο εικαστικός λόγος της Ορθόδοξης εικονογραφίας, για να εκφράσει μία αιρετική θρησκευτική αντίληψη και θεολογία. Λυπάμαι, για τον ζωγράφο που έπεσε εν γνώσει ή εν αγνοία του σε σοβαρό εικονογραφικό παράπτωμα χάριν «πρωτοτυπίας»..
Nikolaos A. Houtos Ευχαριστώ θερμά. Ένα εξίσου σημαντικό θέμα, αν όχι και σπουδαιότερο είναι η αποδοχή μιας τέτοιας εικόνας από την εκεί τοπική Εκκλησία.
Liberopoulos σε ποια χώρα κυκλοφορεί? Σε ποια εκκλησία αναφέρεσαι?
Στην εκκλησία της Γεωργίας. Για το διαφημιστικό της στην Ελλάδα, βλέπε κατωτέρω..
https://www.facebook.com/liberopoulos.giannoulis/posts/10226689758495315
15/12/2021 16:09'
Μια πρωτότυπη εικόνα της Παναγίας μοναδική παγκοσμίως (και VIDEO)
Η δημιουργία της εικόνας αυτής αποτελεί ιδέα ενός κληρικού του Ναού μας.
Κάθε λεπτομέρεια της εικόνας ακόμη και το όνομά της είναι πρωτοβουλία του, η οποία πραγματώθηκε δια μέσου συνεργασίας με έναν καλό αγιογράφο, και το αποτέλεσμα της συνεργασίας αυτής το βλέπετε μπροστά σας!
Το θεολογικό νόημα και την αισθητική αξία της εικόνας αυτής ανεγνώρισε ο Πατριάρχης Πάσης Γεωργίας Ηλίας Β' και μας έδωσε ευλογία, ώστε να τιμάται η εικόνα αυτή στον γεωργιανό εκκλησιαστικό χώρο επισήμως, ενώ το πρωτότυπο της εικόνας βρίσκεται στο μητροπολιτικό οίκο του Πατριάρχη πάσης Γεωργίας!
Η εικόνα αυτή είναι ήδη γνωστή και αποδεκτή στην Κύπρο, στην Μητρόπολη Λεμεσού, όπου παραδόθηκε η εικόνα ως δώρο. Φιλοτεχνήθηκε η αγία εικόνα αυτή επίσης για την Ι.Μονή Βατοπαιδίου, όπου την αποδέχθηκε ιεροπρεπώς ο ηγούμενος Γέροντας Εφραίμ.
Όπως γνωρίζετε στο συγκρότημα του Ι. Ναού μας σύντομα θα ολοκληρωθεί ο τέταρτος σε σειρά Ναός.
Γι' αυτόν τον Ι.Ναό αγιογραφήσαμε αντίγραφο της εικόνας, το οποίο θα αποτελέσει την κεντρική εικόνα του Ναού, εφόσον ο συγκεκριμένος Ι.Ναός είναι αφιερωμένος στην «δόξα της Παναγίας»!
Εμπνευστής της εικόνας: Ιερέας Ι.Ν.Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού π.Σάββας Ταβάτζε.
Αγιογράφος: Λάσα Νταρμπουασβίλι.
Το βίντεο ετοιμάστηκε από την ενορία του Ι.Ν.Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού της Τιφλίδας.
O ιερατικός προϊστάμενος του Ι.Ν.Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού της Τιφλίδας Πρωτοπρεσβύτερος π.Θεόδωρος Γκιγκνάτζε.
https://www.romfea.gr/patriarxeia-ts/patriarxeio-georgias/47319-mia-prototypi-eikona-tis-panagias-monadiki-pagkosmios-vinteo?fbclid=IwAR3LBdOe-2x0czbkofpvk0kJhwhq-F1jtwbZ4Bt54EO56Xqo93bIQodxN7g
Λυμπερόπουλος Γιαννούλης, Αγιογράφος
Αγιογράφος κατηρτισμένος Θεολογικά και με Ορθόδοξο αισθητήριο. Πράγμα σπάνιο. Πολλοί σημερινοί Αγιογράφοι είναι απλώς Ζωγράφοι!.. Δείτε στις Δημοσιεύσεις του μια θαυμάσια Κριτική για την απεικόνιση του Κυρίου που εναποθέτει Εαυτόν εις την Ένθρονον παναγίαν..
https://www.facebook.com/f.theologos/posts/10226692678608316:1
Ένσταση για την εικόνα εκ Γεωργίας
19 Δεκεμβρίου, 2021 11:29 πμ
του Κωνσταντίνου Νούση
Η ως άνω εικόνα φέρεται αγιογραφημένη στο εξωτερικό, αποδεκτή από τον Πατριάρχη Γεωργίας, τον Μητροπολίτη Λεμεσού, καθώς και τον Ηγούμενο της Ι. Μ. Βατοπαιδίου. Δεν γνωρίζω αν ο μητροπολίτης και ο ηγούμενος δέχτηκαν την εικόνα απλά ως δώρο και για λόγους ευγενείας δεν εξέφρασαν τις όποιες αντιρρήσεις τους, ωστόσο, κατά την ταπεινή μου γνώμη, η συγκεκριμένη αγιογραφία έχει πολλά θεολογικά προβλήματα.
Είναι βέβαια θετικό το γεγονός ότι βλέπουμε μια προσπάθεια δημιουργική και όχι τις συνηθισμένες στην αγιογραφία στείρες απομιμήσεις παλαιότερων εικονογραφικών παραστάσεων. Εντούτοις, δεν μπορούμε να μην εκφράσουμε τις ενστάσεις μας, όταν βλέπουμε ότι κάτι δεν πάει καλά, όταν κάτι δεν συνάδει προς τη σύνολη Ορθόδοξη Παράδοση, η οποία εξάπαντος φέρει πάντοτε μαζί της και τον δογματικό χαρακτήρα της.
Οι ορθόδοξες αγιογραφίες είναι πάντοτε εκφραστικές του ορθοδόξου δόγματος, της πίστης μας δηλαδή, χωρίς αυτό να αναιρεί την πρωτοτυπία και την προσωπική πινελιά του εκάστοτε αγιογραφούντος. Υπάρχουν, ωστόσο, και κόκκινες γραμμές. Μια από αυτές είναι η πρόταξη της οντολογίας σε σχέση με τον συναισθηματισμό. Τον οποίο βλέπουμε στην ως άνω παράσταση υπερτερούντα σε βάρος της οντολογικής – δογματικής διάστασης της πίστεώς μας. Και εξηγούμαι αναλυτικότερα: ο Κύριος στην εικόνα, σε ώριμη ηλικία, φαίνεται παρηγορούμενος (;) στην αγκαλιά της Θεοτόκου, στα πόδια μάλλον, όπως θα έκανε μάλλον ένα μικρότερο παιδί. Παρουσιάζεται ένας ασθενών Κύριος συναισθηματικά και ψυχολογικά, κρατούμενος – ποιος; Ο Κύριος! – υπό της Κυρίας (με πλεονάζουσα σημασία εδώ πλέον) Θεοτόκου. Θα μου πείτε: και στις εικόνες που ο Χριστός είναι βρέφος δεν βλέπουμε το ίδιο; Όχι! Αν παρατηρήσουμε καλά, σε αυτές η Παναγία δείχνει απλά το ευλογούν Βρέφος-Θεό.
Σε όλη την Καινή Διαθήκη ο Χριστός φέρεται με κάποια «αυστηρότητα» και κάπως αποστασιοποιημένα προς τη Μητέρα Του. Τούτο φυσικά δεν υπονοεί καμιά υποτίμηση της γυναίκας, αλλά έχει άλλη δογματική εξήγηση, την οποία δεν χρειάζεται να αναλύσουμε στο παρόν. Ο Κύριος, αφ’ ης στιγμής κινείται ώριμος (ως ενήλικος μετά τη Βάπτιση η έννοια εν προκειμένω) πλέον στο έργο του της θείας Οικονομίας μέχρι τη Σταύρωση και την Ανάσταση, και ειδικά μετά από την τελευταία, όπως βλέπουμε χαρακτηριστικά στο «μη μου άπτου» προς τη Μαγδαληνή, θέλει να μας ανεβάσει πνευματικά σε άλλη διάσταση και να κατανοήσουμε πως πρωτίστως πρέπει να τον βλέπουμε ως τον απόλυτο Θεό και την πηγή της σωτηρίας και της θέωσής μας, αφήνοντας κατά μέρος την ψιλή ανθρώπινη προσέγγισή του, η οποία μπορεί κάλλιστα να μας παρασύρει σε συναισθηματισμούς αχρείαστους για την υψηλή κλήση μας. Την όποια αδυναμία μπορεί να προσδεθεί στις ανθρώπινες διαστάσεις εκ μέρους μας, πρέπει να την υπερβούμε χάριν της αγιοπνευματικής – οντολογικής διαστάσεως της θεραπείας και ανάστασης της φύσης μας.
Η συγκεκριμένη εικόνα, επομένως, πέρα από τον αντιπαραδοσιακό, αντιβιβλικό και αντιδογματικό χαρακτήρα της, δείχνει προς μάλλον έναν «ψυχικό» άνθρωπο Ιησού, παρά προς τον Ενανθρωπήσαντα Γιαχβέ. Κεντρικό πρόσωπο έτσι τονίζεται εμμέσως, πλην σαφώς, η Θεοτόκος, και τούτο πουθενά δεν φαίνεται να έχει ερείσματα ούτε στην πίστη μας ούτε και στην παράδοση της ορθόδοξης αγιογραφίας.
Για να συνοψίσουμε: Ένας Χριστός απελπισμένος; Απογοητευμένος; Κουρασμένος; Και γιατί να προσφύγει (ως άνθρωπος εννοείται) στη αγκαλιά της Παναγίας και όχι του ουρανίου Πατρός Του εν προσευχή, όπως εξάπαντος φαίνεται μέσα από τα Ευαγγέλια; Έχουμε εν προκειμένω ελλιπή γνώση ή και άγνοια της αντίδοσης των ιδιωμάτων: σύμφωνα με την πίστη μας την Ορθόδοξη, ο Χριστός εξ άκρας συλλήψεως είναι ο σαρκωμένος Θεός. Η ανθρώπινη φύση του είναι αναμάρτητη, επομένως δεν ήταν ένας κοινός άνθρωπος, όπως όλοι μας. Δέχτηκε, βέβαια, πάνω του τα αδιάβλητα (δηλαδή ακατηγόρητα) πάθη που εισχώρησαν ως ασθένειες στη φύση μας μετά την πτώση των Προπατόρων (πείνα, δίψα, κούραση, φυσική δειλία κλπ.), ωστόσο τα δέχτηκε εκουσίως και κατά παραχώρηση επέτρεπε, χωρίς δηλαδή καμιά φυσική επ’ Αυτόν αναγκαιότητα, να τα υφίσταται, προκειμένου να βιώσει εξ άκρας αγάπης τους πόνους μας και να θεραπεύσει τις αμαρτίες και ασθένειές μας.
Ο τρόπος που ο Κύριος αγαπούσε τη Μητέρα Του ήταν θεοπρεπής και όχι ψιλώς ανθρώπινος, όπως συμβαίνει με μας τους λοιπούς ανθρώπους. Ο τρόπος ενέργειας του Ιησού ήταν και είναι σε όλα θεανθρώπινος, δηλαδή ενεργούσε (και ενεργεί) ταυτόχρονα ως Θεός και Άνθρωπος: τα θεία ως Θεός και άνθρωπος και τα ανθρώπινα ως άνθρωπος και Θεός. Η στάση που εικονίζεται εδώ δεν φαίνεται να αρμόζει στο σχέδιο της θείας Οικονομίας, όπως είπαμε κιόλας ότι δεν μαρτυρείται από την Παράδοση, γραπτή και προφορική. Το αντίθετο, μάλιστα, συμβαίνει, ως προειπώθηκε, μια «αποτομία» δηλαδή προς την Παναγία, όπως είναι πολλαπλώς καταγεγραμμένο. Με λίγα και σταράτα λόγια, η συγκεκριμένη αγιογραφία όζει νεστοριανισμού και ευλόγως προκαλεί το ορθόδοξο αισθητήριο και κριτήριο.
https://arxon.gr/2021/12/enstasi-gia-tin-eikona-ek-georgias/
Δείτε σε Video παρουσίαση της εικόνος.
Σημειώστε και το παράδοξο: ονομάσθηκε «η δόξα της Θεοτόκου» και ..«η ταπείνωση του Θεανθρώπου»!!!!
https://www.pemptousia.tv/view/b/category/Programs/subCategory/oi_eikones_miloyn_VGXK6/id/oi_eikones_miloun_h_mitera_tis_tapeinosis_E6Vyw/lang/el_GR
https://www.youtube.com/watch?v=maUknkyQSLg
το δε κείμενο, που συνοδεύει την παρουσιαση της εικόνος είναι πλήρες συγχύσεως!!
«Η πρωτεύουσα αρετή της Θεοτόκου μέσω της οποίας βιώθηκε και εκφράστηκε η πίστη, η εμπιστοσύνη και η αγάπη της προς τον Θεό είναι κατά κυριολεξία η ταπείνωση!
Η Παναγία γνώριζε βιωματικά και εμπειρικά ένα γεγονός μέχρι τότε άγνωστο στην ανθρωπότητα, ότι το πλέον χαρακτηριστικό γνώρισμα του Θεανθρώπου είναι η ΤΑΠΕΙΝΩΣΗ.
Η αγάπη η οποία είναι η πιο φανερή εκδήλωση της φύσης του Θεού δεν μπορεί να υπάρχει χωρίς την ταπείνωση.
Γνωρίζαμε βέβαια ότι ο Θεός είναι παντοδύναμος, Δημιουργός του σύμπαντος, πανταχού παρών, αλλά η ταπείνωσή Του ήταν κάτι πρωτοφανές για τους ανθρώπους. Αποκαλύφθηκε η ταπείνωσή Του ενώπιον μας διά της ενσαρκώσεώς Του. Ήλθε στη γη και μας είπε ο Ίδιος: “μάθετε ἀπ᾿ ἐμοῦ, ὅτι πρᾷός εἰμι καὶ ταπεινὸς τῇ καρδίᾳ”..
Η Παναγία κερδίζει και “συνετήρει ἐν τῇ καρδίᾳ αὐτῆς” την θαυμάσια αρετή αυτή συνεργαζόμενη με τον Θεό.
Γι' αυτό κατέστη δυνατόν να λάβει ο Θεός την ανθρώπινη φύση από την παρθένο και γι' αυτό η Υπεραγία Παρθένος ονομάστηκε ΜΗΤΕΡΑ του Θεού, μητέρα της Αγάπης φανερωμένη στη πράξη ως Μητέρα της Ταπείνωση!
Η Μητέρα του Θεού, η μάνα της αγάπης είναι εν τοις πράγμασιν Μάνα τη Ταπείνωσης.
Αν θέλουμε να είμαστε στ' αλήθεια ο κλήρος της Παναγίας χρειάζεται να την μιμηθούμε σε αυτή την αρετή.
Αν δεν συνεργούμε με τον Θεάνθρωπο Ιησού για την αλήθευση και πραγμάτωσή της ταπείνωσης, το να λεγόμαστε κλήρος της Παναγίας συνιστά απλώς ένα ενδιαφέρον ιστορικό γεγονός, όχι όμως μία οντολογική πραγματικότητα.
Προκειμένου για την Κένωση του Υιού και Λόγου του Θεού του Ζώντος, δεν μιλούμε για ταπείνωση, με την ανθρωπινη έννοια, αλλά για Κένωση. Εκένωσεν Εαυτόν..
Η αρετή της Ταπείνωσης σχετίζεται με την αλαζονεία και ύβρη του ανθρώπου, η οποία είναι δυστυχώς διαποτισμένη και ριζωμένη βαθειά στα κύταρά του, παρά το ότι αυτός (ο άνθρωπος) είναι μικρός, ευτελής, εκ του μηδενός προελθών..
Στόχος, λοιπόν, και αρετή, να συνέλθει ο απροσγείωτος και κούφιος άνθρωπος, να αποκτήσει «ρεαλισμό» και να καταφύγει και να προσπέσει στον Πλαστουργός του, τον Ζωοδότη, τον Μόνον Όντως Όντα Θεόν!.
Όλοι καταλαβαίνουμε, ότι τέτοια «ταπείνωση» δεν έχει καμιά σχέση με τον εν Τριάδι ομολογούμενον και υπό πάντων των λογικών όντων εμφόβως ανυμνούμενον και υπό πάσης της Κτίσεως ύστατα προσκυνούμενον «Μόνον Δυνάστην», Απόλυτον Εξουσιαστήν, Θεόν.. (Α'Τιμ. στ'15)
Kyriakos Emmanouilidis
Η παρούσα εικόνα δεν είναι ορθόδοξη. Και εξηγούμαι για να μην παρεξηγούμαι.
Στην ιστορία της εκκλησίας μας αυτή η εικόνα δεν έχει παράδοση αλλά είναι καινοφανής.
Δεύτερον πουθενά τα ευαγγέλια δεν αναφέρουν κάποιο τέτοιο περιστατικό ότι δηλαδή ο Χριστός ώς ενήλικας βρέθηκε στην αγκαλιά της Παναγίας μας.
Τρίτον στην εικόνα φαίνεται ότι ο Χριστός είναι θλιμμένος η απογοητευμένος και φαίνεται σάν να τον παρηγορεί η Θεοτόκος. Ενώ αντιθέτως από τα Ευαγγέλια γνωρίζουμε ότι ο Χριστός αποστασιοποιήθηκε εν μέρη από την μητέρα του μετά την δημόσια διδασκαλία του.
Την δέ Θεοτόκο την αγιογραφούμε πάντα με ερυθρά ενδύματα και με τρία αστέρια που δηλώνουν την αειπαρθενία της.
Καλό είναι σήμερα να είμαστε επιφυλακτικοί όταν βλέπουμε κάτι ξένο προς την ιερά παράδοση της εκκλησίας μας.
Εχει βγει σχετικο βιβλιο με αυτα που λες του π. Ζηση κσι εχεις δικιο για αυτο αλλα προ
σπαθουν να δωσουν εμφαση αγαπης και στοργης τιποτε αλλο , δεν στεκομαστε σε αυτα , αυτα ερχονται απο αλλου απο τη Δυση αν θυμαμαι καλα .
Η εικόνα αυτή δεν στέκει δογματικά . Ο κάθε αγιογράφος δεν μπορεί να αγιογραφεί κατα την δική του φαντασία .
Δεν έχω άποψη για την εικόνα δεν την έχω ξαναδεί πουθενά ,αλλά όσον αφορά το ένδυμα της Παναγίας εχεις δίκιο ότι εικονίζεται πάντα με πορφυρό χρώμα ,εκτός από μια εικόνα στο τέμπλο και αριστερά σε όρθια στάση που εικονίζεται με λευκό ένδυμα στην Παναγία των Βλαχερνών στην Κωνσταντινούπολη
https://www.facebook.com/kyriakos.emmanouilidis1/posts/10225310485041809
Η σχέση μεταξύ του Θεανθρώπου και της Πανακηράτου Θεοσεβεστάτου Μητρός κατ'άνθρωπον Αυτού, ουδόλως ενείχε στοιχεία ανθρωπίνης οικειότητος..
Με βαθυτάτην ευλάβειαν και συστολήν απέβλεπεν η Θεοτόκος προς Εκείνον, τον Υιόν και Θεόν της! ..
και μια παρατήρηση: «λίθος προσκόμματος» των «κακότεχνων ψυχών» αιρετιζόντων δεν είναι μόνο ο Θεάνθρωπος και Λυτρωτής, αλλά και η Κυρία Θεοτόκος. «Τὸ ὀρθοδόξως σε κηρύττειν Ἄχραντε, ἀποτροπήν φέρει πάσης αἱρέσεως».. λέει ένα τροπάριο..
βλέπε και: https://www.facebook.com/permalink.php?story_fbid=pfbid02KxyLygXpgBbGTxpMp86FHcksSbussyfE7afJNqs8bRJMY9KusgJMZ9fnmjiUEoXSl&id=100024299241694
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)