Το αύριο του Κόσμου και της Πατρίδος

 Όταν βλέπουμε παγκοσμίως να κινούνται νήματα και να ρυθμίζονται τύχες του απλού λαού,

με τρόπο αυθαίρετο, ανελεύθερο και άδικο

και δεν μπορούμε τίποτε να αντιπαρατάξουμε για να αντισταθούμε,

για να ανατρέψουμε το κακό, 

ας ανυψώσουμε το βλέμμα


στην «Εικόνα του Χριστού ψηλά»,

και ας αφουγκραστούμε τον απόηχο της Παράδοσης,

με το μήνυμα των «δασκάλων» και φορέων της Πίστεως: 

 

Κι᾿ ἀπ᾿ τήν εἰκόνα τοῦ Χριστοῦ ψηλά,
ποὺ ἐβούβανε τὰ στόματα τῶν πλάνων
καὶ ρίχνει καὶ συντρίβει καὶ κυλᾶ
στὴν ἄβυσσο τοὺς θρόνους τῶν τυράννων
...
ἕνας ψαλμὸς ἀκούγεται βαθὺς
σὲ μελωδίες ἑνὸς κόσμου ἄλλου
κι᾿ ἀνατριχιάζει ἀκούοντας καθεὶς
προφητικὰ τὰ λόγια τοῦ δασκάλου
μὲ μιὰ φωνή βαριά:
«Μὴ σκιάζεστε στὰ σκότη. Ἡ Λευτεριά,
σὰν τῆς αὐγῆς τὸ φεγγοβόλο ἀστέρι,
τῆς νύχτας τὸ ξημέρωμα θὰ φέρη».
Ἰωάννης Πολέμης    «Ἀλάβαστρα»

Χιονίζει..

Πέφτουν απειράριθμες νιφάδες γύρω!


Πόσες είναι άραγε;

Όσες κουκίδες μπορείς να αριθμήσεις στην άμμο της ακροθαλασσιάς ή και την υποθαλάσσια μαζί,

Όσα μπορείς να αριθμήσεις άστρα στο νυκτερινό ουρανό..

Αλλά αυτό δεν είναι το μόνο σημαντικό.

Υπάρχει άλλο, που έχει μεγαλύτερη σημασία και δημιουργεί εντυπωσιασμό.

Ποιό;

 

Το χιόνι μας φαίνεται σίγουρα μονότονο, μαζικό..

Οι νιφάδες του χιονιού;;

- Το ίδιο θα πείτε.

- Κι όμως. Κάποιοι σχολαστικοί πήραν μικροσκόπιο και παρατήρησαν:

Καμιά νιφάδα δεν είναι ίδια με την άλλη!!

Και τα σχέδια τους περίτεχνα καταπληκτικά!.

Δείτε φωτογραφίες, αλλά και σκαριφήματα των ειδικών..


(κάνετε κλικ για μεγέθυνση)
 

Θυμήθηκα ένα παλιό λατινικό απόφθεγγμα, που λέει:

«Maximus in minimis cernitur esse Deus»

 

Μέσα στη Φύση του Θεού, στα πιο μικρά και λεπτομερειακά, τα ελάχιστα  σημεία,

αποκαλύπτεται Μέγιστος και Μεγαλειώδης

ο Παντοκράτορας Πάνσοφος Δημιουργός!..

 

  


.

Τελώνου και Φαρισαίου

 

Ὁ Φα­ρι­σαῖ­ος στα­θεὶς πρὸς ἑ­αυ­τὸν ταῦ­τα προ­σηύ­χε­το·

Ὁ Θε­ός, εὐ­χα­ρι­στῶ σοι, ὅ­τι οὐκ εἰ­μὶ ὥ­σπερ οἱ λοι­ποὶ τῶν ἀν­θρώ­πων.

Αυτές οι λέξεις θα μπορούσαν να είναι σωστές και θεάρεστες!..

Με πολύ λίγες αλλά βασικές διορθώσεις.

Και ας ξεκινήσουμε από το «οὐκ εἰ­μὶ ὥ­σπερ οἱ λοι­ποὶ τῶν ἀν­θρώ­πων».

Το συναντούμε ίδιο ακριβώς στον Απ.Παύλο: «περί των κεκοιμημένων, μη λυπείσθε καθώς και οι λοιποί» οι μη έχοντες ελπίδα. (Α' Θεσσ.δ'13)

Εσείς είσθε κάτι ξεχωριστό!. Είσθε «κλητοί Θεού»!! «κλητοί άγιοι» !!  (Ρωμ.α'6)

Αλλίμονο, αν οι πιστοί επιλέξουμε να ..μην ξεχωρίζουμε, αλλίμονο, αν «συσχηματιζόμαστε» με τρόπους, συμπεριφορές και ιδέες «του κόσμου τούτου» (Ρωμ.ιβ΄2)

Και, δυστυχώς, συχνά το κάνουμε.. Ντρεπόμαστε να ξεχωρίζουμε ως τέκνα της Εκκλησίας και γινόμαστε «ώσπερ οι λοιποί των ανθρώπων»..

Θυμηθείτε και πώς «μαλώνει» ο Απ.Παύλος κάποιους εκτρεπόμενους Κορινθίους: «ουχί σαρκικοί εστε και κατά άνθρωπον περιπατείτε»;; (Α'Κορ.γ'3) «κατά Αγγέλους και τέκνα Θεού εκλελεγμένα» οφείλετε να περιπατείτε.. 

Άρα, εδικαιούτο ο Φαρισαίος να αισθάνεται ξεχωριστός, αλλά πώς;; 

1.  Όχι από δικό του κατόρθωμα, αλλά από θείο έλεος και χάρισμα.

«Σ'ευχαριστώ, Πανάγαθε και Ελεήμων Κύριε, που μου γνώρισες το Νόμο σου, που με έβαλες να ασχολούμαι, να μελετώ, να εμβαθύνω σ'αυτόν.. που μου ανέθεσες να μεταδίδω αυτόν τον τίμιο λόγο σου στους αδελφούς μου.. Τί μεγάλο δώρο, τί μεγάλη συγκατάβασή σου σε μένα τον ασήμαντο δούλο σου. Και σου δέομαι, αξίωσέ με να ανταποκρίνομαι με υπευθυνότητα και ακρίβεια. Στήριζές με στο να μην σκανδαλίσω και βλάψω κανέναν σύνδουλό μου.. τον εκλεκτό λαό σου με φόβο και συναίσθηση ευθύνης να υπηρετήσω»..


2.  Να μην τοποθετεί το θέμα στην έννοια προσωπικής ποιότητος, προσωπικών κατορθωμάτων αρετής και συνάμα απαξίας των άλλων.

«Θεέ και Κύριέ μου, Χάριτί σου ειμί ό ειμί». (Α'Κορ.ιε'10) Και τρέμει το φυλλοκάρδι μου, μην εκπέσω, μην σε λυπήσω, μην σε παροργίσω, μην καταδικασθώ. Προστάτευσέ με με την παντοδύναμη δεξιά σου στον δρόμο σου. Γύρω μου, συνάνθρωποί μου, άλλοι πέφτουν και άλλοι σηκώνονται. Κι'εγώ που φαντάζομαι ότι στέκω καλά, ψάχνομαι συνέχεια μήπως με υποκλέψει ο εχθρός με κάποια πλεκτάνη του ή με κάποια κρυφή μου αδυναμία. Ο δοκών εστάναι, βλεπέτω μη πέσει, φωνάζει ο Απόστολός σου.  (Α'Κορ. ι'12)  Και αναζητώ συνεχώς κάποιον αδελφό, κάποιον γέροντα να μου υποδείξει, να με ασφαλίσει, να με ξυπνήσει σε μια επικίνδυνη ώρα.. Ελέησέ με, Δέσποτα Κύριε, Ελεήμων, μέχρι τέλους μη με εγκαταλείπεις. Και σώσον με εν τη Βασιλεία σου. Μαζί με όλους τους συνανθρώπους μου».

 



Τέλος να σημειώσουμε το «στα­θεὶς πρὸς ἑ­αυ­τὸν»

Ο Φαρισαίος δεν στάθηκε «προς τον Θεόν», τον Δωρεοδότη και Ζωοδότη.

Έλεγε ο Ψαλμωδός: «Σοί είπεν η καρδία μου· Κύριον ζητήσω. Εξεζήτησέ σε το πρόσωπόν μου· το πρόσωπόν σου, Κύριε, ζητήσω». (Ψαλμ.26, 8)

Ο Φαρισαίος όμως ούτε από μακρυά δεν πλησίασε σ'αυτό.

Δεν αισθάνθηκε κάν ότι Τον είχε ανάγκη!.. Ότι υπήρχε Εκείνος, ο Πλαστουργός..

Με τον εαυτό του μιλούσε.. Τον εαυτό του ευχαριστούσε!!

Ενώ ο τελώνης αναζητούσε τον Παντοκράτορα. Με ταπείνωση, εξάρτηση, συναίσθηση, συντριβή.

Διδαχθώμεν. Δεηθώμεν..     

Τελώνου και Φαρισαίου..

Θα ακούσουμε και φέτος την Παραβολή του Τελώνου και Φαρισαίου.

Θα μας καλέσει η Εκκλησία στο θαυμαστό Τριώδιο, το κατανυκτικό, όπου θα κληθούμε σε περισυλλογή, νηστεία, αυτοκριτική, μαλαγμό ψυχής και ταπεινότητα, σε συναίσθηση του μεγαλείου της Εσταυρωμένης Αγάπης και συνάμα της μικρότητός μας, της πνευματικής μας ανεπάρκειας και αμαρτωλότητας.

Παρατηρώ όμως το εξής αξιοπερίεργο:

Όλοι ορμάμε να κατηγορήσουμε τον Φαρισαίο, τον «κλασικό ευσεβή άνθρωπο» και συνάμα να στοχεύσουμε γύρω μας όλους τους θεοσεβείς, που τους ονομάζουμε συλλήβδην «ευσεβοφανείς» και τους κατακεραυνώνουμε αλύπητα με τον χαρακτηρισμό: «Φαρισαίε»!  

Καταδικάζουμε και υβρίζουμε τον Φαρισαίο (και όλους τους
φαινόμενους ευσεβείς), παίρνοντας προφανώς αποστάσεις από αυτούς και καθήμενοι σε κάποιο Μέγα Κριτήριο..Αποκλείοντας τελείως την υπόθεση να είμαστε εμείς εκείνοι.. Και εκτοξεύουμε σκληρά ο ένας στον άλλον, και κυρίως στους τακτικά εκκλησιαζομένους χριστιανούς, «Φαρισαίε, Υποκριτά», «Μετανόησε, αδελφέ»! 

Και κανείς, βέβαια, δεν παίρνει τη θέση του τελώνη. 

Και κανείς δεν αναρωτιέται μήπως την ίδια στιγμή πέφτουν πάνω του κάποιες αποχρώσεις Φαρισαϊσμού.

 

Και ξάφνου αναλάμπει μέσα μου η έννοια: «μα, πώς αλλιώς θα σκεφτόταν ένας Φαρισαίος»;;;

 

Και γιατί ο Τελώνης δεν το σκέφθηκε πριν από μας, να πει στον Φαρισαίο: «μετανόησε, ταλαίπωρε» !!  

Εργασία

 υπάρχουν 2 θέσεις εργασίας σε πολυεθνική εταιρία ορκωτών λογιστών:


1. Γραμματέας Τμήματος 
2. Υπάλληλος μισθοδοσίας (Junior Payroll executive) στο Τμήμα Προσωπικού. 

Προϋπηρεσία δεν είναι απαραίτητη, χρήσιμη θα ήταν. Είναι θέσεις πλήρους απασχόλησης, κανονική πρόσληψη. Τόπος εργασίας: Πλατεία Μαβίλη, Αμπελόκηποι, Αθήνα.

.