οι Άξιοι και οι Άριστοι..
Αίτημα των καιρών και Στόχος είναι να προωθούνται οι Άξιοι και οι Άριστοι μέσα στην Κοινωνία, ούτως ώστε να ωφελείται το σύνολο στον μέγιστο δυνατό βαθμό.
Γι'αυτόν το λόγο καταργήθηκαν τα κληρονομικά αξιώματα και η προνομιακή προώθηση μιας "ανωτέρας" τάξεως,
και μπορεί, λοιπόν, ο καθένας φιλότιμος και ικανός νέος ή νέα να διακρίνεται και να προωθείται σε ανώτερα σκαλιά της κοινωνικής ιεραρχίας.
Και σε χωριό απομακρυσμένο αν γεννήθηκε και μεγάλωσε, μπορεί να αναδειχθεί.
Και, φυσικά, δεν είναι τόσο η προσωπική ικανοποίηση για δόξα και τιμές και χρήμα, αλλά η απόδοση ικανοτήτων του προς ωφέλειαν των απλουστέρων συμπατριωτών του.
Όλα αυτά θεωρητικά.
Διότι υπάρχουν όψεις της πραγματικότητος, που μας προσγειώνουν (και μας γειώνουν) απότομα και ανώμαλα!..
Πώς και γιατί;
1) Η κληρονομικότητα διόλου δεν έχει χαθεί. Η άρχουσα τάξη προωθεί τα τέκνα της και εξασφαλίζει διακεκριμένα προνόμια γι'αυτά. Δεν είναι οι Βασιλείς και οι Βαρώνοι, πλην όμως είναι.. Με άλλα ονόματα και άλλους τίτλους. Και με τα ίδια (ίσως και περισσότερα) προνόμια.
2) Αυτά τα νέα παιδιά, που συρρέουν από την Επαρχία στις Μεγαλουπόλεις, για να επιδοθούν σε ανώτερες σπουδές, σε άφθονες φοιτητικές θέσεις, δεν έχουν καθόλου ιδιαίτερα χαρίσματα και ικανότητες. Αναλογισθείτε ότι με βαθμό 8/20 γίνονται δεκτοί! Συνάμα και το κίνητρό τους δεν είναι η κοινωνική προσφορά, αλλά μόνον η προσωπική ανάδειξη και το ιδιοτελές συμφέρον. Μετέρχονται δε απίστευτους τρόπους, για να διακριθούν, τρόπους που δεν έχουν καμιά σχέση με την αξία.. Και, εννοείται, ότι κοινωνικά στρώματα πρώτης παραγωγής και εργασίας μένουν κενά!.. Καλλιέργειες, Κτηνοτροφία, Μελισσοκομία, Αλιεία, κρίνονται ακατάλληλες για τη σημερινή ξυπασμένη νεολαία (και τους γονείς της). Επίσης δε και επαγγέλματα πρακτικά και εξαιρετικά χρήσιμα και αποδοτικά, όπως ηλεκτρολόγων, υδραυλικών, μηχανουργών, συντηρητών οχημάτων κοκ μένουν κενά, με αποτέλεσμα να εισρέουν δυναμικοί μετανάστες από άλλες χώρες (Αλβανία, Ρουμανία κλπ) και να .. πλουτίζουν, μεταφέροντας τα κέρδη τους εκτός Ελλάδος..
3) Άξιοι-Ικανοί-Άριστοι δεν ονομάζονται μονομερώς οι "επιτήδειοι" και οι "αποφασιστικοί-δυναμικοί-διεκδικητικοί".. Είναι κάτι, που παραβλέπουμε από την παλιά κατάσταση: Τότε υπήρχε Παιδεία και Αρχές στις διακεκριμένες οικογένειες της "ανωτέρας κοινωνίας". Όπως επίσης υπήρχαν Αρχές αξιοθαύμαστες και σε γνήσιες και αγνές επαρχιώτικες οικογένειες, των οποίων τα τέκνα επαξίως και ευχαρίστως κατελάμβαναν ευπροσδέκτως θέση στην Κοινωνία, για να υπηρετήσουν την ευημερία (υλική και πνευματική) της Πατρίδος.
Σήμερα (συγχωρείστε μου την έκφραση) κάποια βλαχαδερά, που ασκήθηκαν να παπαγαλίζουν ξερές γνώσεις, στον υπέρτατο βαθμό απαίδευτα και αήθη, βρίσκουν τον τρόπο και προωθούνται. Και προβάλλουν ως "επιτυχημένοι" και ως "πρότυπα", καθορίζοντας ούτως ή άλλως σε μεγάλο βαθμό την φυσιογνωμία και το πνεύμα της κοινωνίας και επηρεάζοντας το ήθος των απλοϊκοτέρων.
Ας μην πούμε ονόματα. Ρίξτε μια ματιά γύρω σας. Ανοίξτε κάποια εφημερίδα..
Το σπουδαιότερο όμως: σώστε τον εαυτό σας και το αύριο αυτού του τόπου.
Ας είμαστε μονάδες. Μπορούμε να αναχαιτίσουμε το ρεύμα της παρακμής!..
από την Παρέλαση της ιστορικής 200ής Επετείου
Νικος Παπουτσης
27 Μαρτίου στις 10:11 μ.μ.
Μία Eλληνίδα δικαστής βάζει τα γυαλιά σε όλους -και στην Εκκλησία- και ξεφτιλίζει την κα Πρόεδρο...
Μία δικαστής, η επίτιμος Εφέτης και συγραφέας Σταυρούλα Δημητρίου, είχε το θάρρος, να αναγνωρίσει και να επικρίνει, τα παρατράγουδα της χτεσινής παρέλασης, με λόγια, που μας έφεραν στο νου και στην ψυχή, το γνωστό παραμύθι του Χανς Κρίστιαν Άντερσεν: “ο Βασιληάς είναι γυμνός”...
Με μιά ανάρτηση στη σελίδα της, στο Facebook, η Εφέτης, χαρακτήρισε τη στάση της Προέδρου της Δημοκρατίας:
Κατάφωρη παραβίαση Πρωτοκόλλου Εθιμοτυπίας Παρέλασης από την Πρόεδρο της Δημοκρατίας !!!
Σταυρούλα Δημητρίου
Κατάφωρη παραβίαση Πρωτοκόλλου Εθιμοτυπίας Παρέλασης από την Πρόεδρο της Δημοκρατίας.
Ως πολίτης αυτής της χώρας, σε μια μέρα Εθνικής Επετείου, γεμάτη από συμβολισμούς της εθνικής υπόστασής μας ως Έθνος για όσα και όσους μας όρισαν, ένοιωσα θλιβερή την εικόνα, όταν ο Υποστράτηγος και Διοικητής της Σχολής Ευελπίδων και αρχηγός της Στρατιωτικής Παρέλασης, δηλαδή μιας μείζονος στρατιωτικής επιχείρησης, να χαιρετά το εθνόσημο στο πηλίκιό του, να παρουσιάζει όπλα και να δηλώνει το τέλος της παρέλασης στην Πρόεδρο της Δημοκρατίας και .. στον σύντροφό της!.
Τί είδους υποτέλεια υποχρεώθηκε ο άξιος αυτός ανώτατος αξιωματικός να υποστεί!
Όπως εξίσου θλιβερή ήταν η εικόνα, όπου οι τρεις ανώτατοι Υπασπιστές της, των τριών Κλάδων των Ενόπλων Δυνάμεων, αποφοιτήσαντες αριστούχοι από τη Σχολή Ικάρων, Σχολή Ναυτικών Δοκίμων και Σχολή Ευελπίδων, να τους υποχρεώνει και να τους επιβάλει απροκάλυπτα, να πλαισιώνουν, προστατεύουν και τιμούν μαζί της και ..τον σύντροφό της!.
Ο «σύντροφος» δεν είναι θεσμός να προστατεύεται. Το «στίγμα» αυτό το επέβαλε η ίδια (καινοτομώντας απαράδεκτα) από την ημέρα της ορκωμοσίας της!. Όταν, μετά την ορκωμοσία της, η ίδια προέβη κατά το τελετουργικό σε επιθεώρηση στρατιωτικών αγημάτων, βημάτισε από κοινού με τον σύντροφό της!, οι δε στρατιωτικές μπάντες απέδωσαν αναγκαστικά τιμές και προς αυτόν!, δίχως να προβλέπεται από κανένα πρωτόκολλο εθιμοτυπίας, που επέχει ισχύν Νόμου και «άγραφου δικαίου» για απόδοση σεβασμού στον θεσμό του Προέδρου.
Ο θεσμός του Προέδρου Δημοκρατίας είναι αυστηρά προσωπαγής, δεν προβλέπεται συννομή ούτε συγκατοχή ούτε διαμοίραση από κοινού τιμών σε δημόσιες εμφανίσεις.
Και είναι απορίας άξιον, πέραν του ηθικού μέρους, πώς μπορεί να νοιώθει ένας άνθρωπος οικειοποιούμενος ή έστω «συναπολαύων τιμές» Αρχηγού Κράτους, τιμές οι οποίες ουδόλως του ανήκουν;
Από την ιστορική διαδρομή του Θεσμού και από τις επίσημες εμφανίσεις σε
Αν ήθελε να πρωτοτυπίσει από εκκεντρικότητα, παραβιάζοντας το Πρωτόκολλο, θα μπορούσε δίπλα της να έχει κάποιο άλλο πρόσωπο συμβολισμού, ένα ΑμεΑ λόγου χάριν ή κάποια άλλη μορφή σύγχρονου ηρωισμού -ναι, υπάρχουν και σύχρονοι ήρωες.
Πιθανώς η Πρόεδρος απλά διακατείχετο από συναισθηματική ανάγκη να μοιρασθεί μαζί με κάποιον προσφιλή της την επίσημη ώρα της Εθνικής Εορτής.
Ως γυναίκα κατανοώ μια τέτοια προσωπική συναισθηματική ανάγκη. Όμως αυτή η ανάγκη της, είναι επιβεβλημένο καθήκον της να υποχωρήσει προ του εκάστοτε Πρωτοκόλλου Εθιμοτυπίας Εθνικών Εορτών για δύο λόγους της Δημοκρατίας μας.
Πρώτον να δείξει τον σεβασμό και την προσήλωσή της στον θεσμικό της ρόλο, διότι αυτή η θέα δεν της προσἐδωσε κύρος αλλά αντιθέτως της αφαίρεσε ουκ ολίγομπροστά στα όμματα και τις συνειδήσεις του ελληνικού λαού.
Και δεύτερον, να δείξει τον προσήκοντα σεβασμό σε κάθε σοβαρή περίσταση, τηρώντας τα έθη της Δημοκρατίας και τους συμβολισμούς.
Διότι κάποιες στιγμές είναι για την Ελλάδα αποκλειστικά και όχι για μας.
Και διότι, ενίοτε, από την άμβλυνση και απαξία των θεσμών ξεκινούν πολλές μορφές παρακμής...
Ευάγγελος Αθανασιάδης
(Ανώτ.Αξ/κός εα)
Σαφέστατη παραβίαση του πρωτοκόλλου και προσθέτω:
1. Ούτε η Φρειδερίκη, που της καταμαρτυρούν ότι παρενέβαινε στη διοίκηση του Κράτους επί σειρά ετών, δεν ανέβηκε ποτέ στο βάθρο της παρελάσεως. Δλδ ξεπεράσαμε και τη νοοτροπία των Βασιλέων και Μοναρχών, τους οποίους κατά τα άλλα ψέγουμε και ονειδίζουμε..
2. Δλδ και οι Διοικηταί των Ταγμάτων που ηγούνται των ουλαμών της Μονάδος τους θα παρελαύνουν μετά των συζύγων τους ;
3. Μήπως οι αποκλίσεις από τα πρέποντα αρχίζουν και γίνονται πολλές ; Η διάκριση και η ακρίβεια για μια πρώην δικαστικό (ΣτΕ) περιμέναμε να είναι πλέον ηυξημένη.
4. Είναι Συνταγματική επιταγή ο λόγος και οι πράξεις της να συμβάλλουν στην ενότητα του λαού και όχι να έρχονται σε αντίθεση με το «κοινά αποδεκτό» από τη πλειονότητα .
Δεν λες καλά που δεν έβαλε δίπλα της αντί για τους υπασπιστές τίποτα αναρχόπλυτους, διότι έχει μια αντιδραστική και αναρχική νοοτροπία που δύσκολα κρύβεται απο το ζόρι που τραβάει σε αυτή τη θέση. Καμώματα και εφηβικές συμπεριφορές στα γεράματα θα έλεγα με μια λέξη, που πρέπει εμείς οι υπόλοιποι να τα υποστούμε.
Πιο λυπηρό ακόμα είναι ότι η συγκεκριμένη ΠτΔ διετέλεσε και πρόεδρος του ΣτΕ.
Κατά συνέπεια δεν την συγχωρείται άγνοια της σημασίας και των συμβολισμών περιέχονται στους θεσμούς.
Φοβάμαι πως αποδεικνύεται κατώτερη των περιστάσεων (ειναι αρκετές πλέον οι αφορμές)
Όνειδος... Πέραν αυτού τίποτε άλλο...
Αλλά τι να περιμένει κανείς από ανάξιους να κατανοήσουν το βάθος και τον σεβασμό...
Οι σπουδές και οι θέσεις δεν κάνουν τον άνθρωπο...
Χρόνια πολλά, τιμή, δόξα και σεβασμός πρέπουν μόνον σε όσους έδωσαν με υψηλό φρόνημα την ίδια τη ζωή τους υπέρ Πατρίδος!
Συμφωνώ απόλυτα, γιατί κι εγώ αναρωτήθηκα ποιός είναι αυτός δίπλα της και όταν ο εκφωνητής είπε κάποια στιγμή ο «σύντροφός της» έπεσα από τα σύννεφα!!!
Τι άλλο θα δούμε.......
Θα μπορούσε βέβαια, αφού τον θέλει τόσο, να κάνει πολιτικό γάμο πριν αναλάβει Πρόεδρος !!!!!!
Συγχαρητήρια! κα Δημητρίου, αξιοπρεπης, έντιμη και χωρίς αναστολές η ανάρτηση σας.
Ως ειδήμονας του νόμου εκφέρετε τόσο τεκμηριωμένα την ουσία -απάντηση σε όλους μας, όταν με απορία αντικρίσαμε το θέαμα εχθές.
Η ΠτΔ οφείλει να αναζητήσει το «πνεύμα» του νόμου σε κάθε δημοσια εμφάνιση ή κίνηση της.. Ακόμη κι αν κάποιες φορές οι κανόνες συγκρούονται φαινομενικά μεταξύ τους...
Σας θαυμάζω ειλικρινά για την τόλμη και το ήθος σας!
Ως πρόεδρος Δημοκρατίας ο Κων/νος Καραμανλής ποτέ δεν έφερε συνοδό!
Νομίζω, χωρίς να έχω γνώσεις νομικού, αλλά σαν Έλληνας πολίτης, ότι θεσμός υποτιμάται, πότε με σπορτέξ, πότε με ερωτικούς συντρόφους στην πιο σημαντική εθνική εορτή. Έχω καλυφτεί πάντως από την ανάρτηση!
δείτε και αυτά: https://www.diaforetiko.gr/orgi-sto-strateyma-gia-tin-katerina-sakellaropoyloy/
https://www.pireasnews.gr/parelasi-25is-martiou-2021-orgi-sto-stratevma-gia-tin-katerina-sakellaropoulou/
Επίσης:
Οπου αποδίδονται τιμές στον ΠτΔ (πχ από αγήματα των Ενόπλων Δυνάμεων, και πόσο μαλλον απο παρελασή τους) αυτός οφείλει να είναι ΜΟΝΟΣ, και ειδικά οταν περνά Σημαία να είναι και ΟΡΘΙΟΣ ΣΕ ΣΤΑΣΗ ΠΡΟΣΟΧΗΣ.
Θυμάμαι τον αείμνηστο Στεφανόπουλο επιπλέον όταν περνούσε η Σημαία να σκύβει την κεφαλή του σε ένδειξη σεβασμού προς αυτή.
Η σύζυγος ΠτΔ μπορεί να είναι μαζί του σε άλλες εκδηλώσεις όπου αυτός συμμετέχει πχ σε επίσημα δείπνα και όπου είναι απόλυτα καθορισμένη η θέση της απο το πρωτόκολο και μάλιστα δίπλα από τον ξένο ηγέτη.
Οταν αποδίδουν τιμές οι Ενοπλες Δυνάμεις σε ΠτΔ τότε αυτή δεν μπορεί να είναι με τον σύζυγο, ή τον γκόμενο, ή τις φιλενάδες της, τη γάτα της, την πεθερά της κλπ.
Καθαρά πραγματα. Δείτε την παρακάτω φωτογραφία.
Πόθεν προκύπτει ότι οι Ένοπλες Δυνάμεις του Έθνους οφείλουν να αποδίδουν τιμές και στους ΓΚΟΜΕΝΟΥΣ;;;; Είναι πολιτειακοί θεσμοί και οι ΓΚΟΜΕΝΟΙ;;;;;
Ουδέποτε σύζυγος ΠτΔ είχε θέση επι του βάθρου όπου η πολυθρονα του Προέδρου.
Ούτε η κραταιά Αντιβασίλισσα Ζωιτακη το επεδίωξε. Ουδέ η Δέσποινα Παπαδοπούλου. Όλες ακολούθησαν το πρωτόκολλο της Βασιλίσσης Φρειδερίκης μετά των λοιπών κυριών των υπουργών, εις τον χώρο επάνω ακριβώς από το μνημείο τού Αγνώστου Στρατιώτου.
Κατά το νεώτερο πρωτόκολλο της Εθιμοτυπίας του Κράτους, ωρισθη ότι η σύζυγος του ΠτΔ παριστάμενη στις παρελάσεις, κάθεται στην πρώτη θέση δίπλα στα αριστερά του ΠτΔ ευρισκόμενη εξέδρα.
Ο μονος χώρος όπου η σύζυγος του ΠτΔ είχε επισήμως θέση δίπλα στον πρόεδρο ητο κατά την Δοξολογία. Το θέμα αυτό το έλυσε ο ΠτΔ Παυλόπουλος, ο οποίος το κατήργησε και έκτοτε η κυρία Παυλοποπούλου, είχε θέση πίσω από τον ΠτΔ στην πρώτη σειρά στα δεξιά του.
Βεβαίως ουδέποτε Πρώτη Κυρία της Χώρας συναντάται να κάθεται σταυροπόδι κατά την διέλευση των στρατιωτικων αγημάτων, πολύ δε περισσότερο όταν ήταν και τιμώμενο πρόσωπο.
Διότι ενίοτε, από την άμβλυνση και απαξία των θεσμών ξεκινούν πολλές μορφές παρακμής...
Συγχαρητήρια για την αξιόλογη, τεκμηριωμένη και πολύπλευρη προσέγγιση του σοβαρού αυτού θέματος, που αφορά τον κορυφαίο θεσμό της Δημοκρατίας μας, την Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας!!!
Αν δεν έχει η «κυρία» την ικανότητα, να σταθεί επάξια στη θέση της Προέδρου, να εκπροσωπήσει το Έθνος των Ελλήνων και να αποτελεί το ύψιστο συμβολο της Δημοκρατίας μας, ας επανέλθει στην παχουλή σύνταξη της Προέδρου του ΣτΕ και να μην προκαλεί με τις προσωπικές και εξεζητημένες ιδιοτροπίες της!
Εγώ ξέρω ότι έδωσα αυτόν εδώ τον όρκο, τον οποίο έχω τιμήσει στο μέγιστο των δυνατοτήτων μου και θα συνεχίσω να το κάνω ως το τέλος μου..
Έχω στερήσει απ'την οικογένεια μου ζωή, για να κρατήσω ψηλά αυτά τα ιδανικά...
Κανείς, μα κανείς δεν έχει δικαίωμα να προσβάλει έτσι όποιο αξίωμα κι αν έχει και να μην στέκεται όρθιος και προσοχή πρώτον στους πεσόντες της Ελλάδος, δεύτερον στους φύλακές της που είναι αυτοί που παρελαύνουν, και τρίτον στο υπέρ μέγιστο αξίωμα του Προέδρου της Δημοκρατίας....
Καποιοι πέθαναν για να φτιάξουν αυτόν τον τίτλο που κατέχει η κυρία αυτή, κάποιοι πέθαναν και πεθαίνουν ακόμη για να κρατηθεί αυτή η χώρα ακέραιη και περήφανη...
Η δικαιοσύνη λειτούργει αυτόνομα και σε αυτή την περίπτωση πρέπει να λειτουργήσει αμερόληπτα και σκληρά...
Σας παρακαλώ σεβάστητε τον όρκο όλων μας που με τιμή και χαρά δώσαμε για την Πατρίδα καθώς και για εσάς τους πολίτες της.....
Ορκίζομαι να φυλάττω πίστη εις την πατρίδα.
Υπακοή εις το Σύνταγμα τους νόμους και τα ψηφίσματα του Κράτους.
Υποταγήν εις τους ανωτέρους μου.
Να εκτελώ προθύμως και άνευ αντιλογίας τας διαταγάς των.
Να υπερασπίζω με πίστιν και αφοσίωσιν, μέχρι της τελευταίας ρανίδος του αίματος μου, τας Σημαίας.
Να μη τας εγκαταλείπω μηδέ να αποχωρίζομαι ποτέ απ’αυτών.
Να φυλάττω δε ακριβώς τους στρατιωτικούς νόμους.
Και να διάγω εν γένει ως πιστός και φιλότιμος στρατιώτης.
150 χρόνια της Παλιγγενεσίας !
Τα Κατηχητικά Αγ.Στυλιανού Γκύζη....
και κάτω από αυτήν, σε δεύτερο πλάνο, μια άλλη δευτερεύουσα Σκέπη, η Ελλάδα, με απλωμένα τα χέρια.
Διπλή προστασία, διπλή ευλογία, διπλή ανάταση των ψυχών..
θυμούμεθα εκείνο το τραγούδι για την Ελληνική Σημαία (το σύμβολο του Έθνους)
Σκέπασε, Μάνα σκέπασε, γαλανομάτα κόρη
καθώς εσκέπασες κι εμάς, και τ΄ άλλα τα παιδιά σου.
Ροβόλα χώρες και χωριά, και θάλασσες και όρη
και βάλε τα μεσ' την πλατειά, και γαλανή σκιά σου.
Κυριακή Ορθοδοξίας
ΚΗΡΥΓΜΑ ΣΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ
«Αύτη εστίν η νίκη η νικήσασα τον κόσμον, η πίστις ημών» (Α' Ιω. ε' 5)
Ας είναι ευλογημένη τούτη η μέρα, αγαπητοί μου αδελφοί, γιατί μας υπενθυμίζει τις πολυάριθμες νίκες της ορθόδοξης πίστης.
Ευλογημένες ας είναι εκείνες οι άγιες ψυχές, που εθέσπισαν τούτη τη μέρα, για να μας θυμίζει τις πολυάριθμες νίκες της πίστης μας.
Ενθυμούμενοι τις νίκες, παίρνουμε θάρρος κι εμείς στους αγώνες που διεξάγουμε σήμερα και σε κείνους που θα ακολουθήσουν αύριο.
Αποτελεί αρχαία συνήθεια των στρατηγών, πριν από τη μάχη να απευθύνουν λόγο στους μαχητές για τις πρότερες νίκες και έτσι να τους ενθαρρύνουν και ενθουσιάζουν για τη νέα μάχη. Οι Άγιοι είναι οι πνευματικοί μας στρατηγοί. Οι Άγιοι ήταν εκείνοι που καθόρισαν τη σημερινή εορτή, για να μας θυμίζει και να μην ξεχνούμε τη δύναμη της Αληθείας και της Εκκλησίας, για να μας ενθαρρύνει και να μην λυγίζουμε, για να μας θερμαίνει και να μην γινόμαστε ψυχροί, για να ανοίξει την πνευματική μας όραση και να μην τυφλωθούμε και μέσα στη τύφλωση εκείνη παραδοθούμε στον εχθρό.
Πραγματικά, η επίδραση τούτης της αγίας ημέρας σε όλες τις νηφάλιες χριστιανικές ψυχές είναι τεράστια.
Τούτη η μέρα μας φανερώνεται σαν τον αγγελιοφόρο από το πεδίο της μάχης, από πολλά πεδία μαχών, κομίζοντάς μας τη χαρούμενη είδηση της νίκης.
Στο άκουσμα της είδησης αυτής, σηκώνουμε την καρδιά μας στα ύψη μονολογώντας στον εαυτό μας: «άνω σχώμεν τας καρδίας»! «Αύτη εστιν η νίκη η νικήσασα τον κόσμον, η πίστις ημών»!.
Και με μία νέα δύναμη ξεσηκωνόμαστε ενάντια σε κάθε κακό, εσωτερικό και εξωτερικό, το οποίο περισφίγγει τη ψυχή μας και απειλεί να την πνίξει.
Ακούγοντας για τους φοβερούς αγώνες και τις νίκες των ομωνύμων μας χριστιανών, όσων δηλαδή πριν από εμάς ονομαζόταν Ορθόδοξοι χριστιανοί περιζωνόμαστε με νέα δύναμη και νέα ελπίδα. Έτσι, η ομιχλώδης πνευματική μας όραση γίνεται καθαρότερη και ευκρινέστερη και βλέπουμε καλύτερα τη θέση και τη κατάστασή μας. Όλα τα εμπόδια, οι δυσκολίες και οι στενοχώριες που στην ομιχλώδη και κοντόφθαλμη όρασή μας έμοιαζαν με ατσάλινο δίχτυ, μπροστά στο καθαρό μας βλέμμα και τη θαρραλέα καρδιά μοιάζουν με ιστό αράχνης.
Έτσι, έχοντας νέους και πολλούς συμμάχους ανάμεσα στους νικητές του παλαιού καιρού και θεωρώντας το παράδειγμά τους στη μάχη και τη λαμπρή τους νίκη, προχωρούμε εμπρός στο καθήκον και τη θυσία μας με μεγαλύτερη εμπιστοσύνη και φωτεινότερη ελπίδα.
Μα και οι υπόλοιπες μέρες στο ημερολόγιό μας δεν μας υπενθυμίζουν νίκες και νικητές; θα με ρωτήσετε. Εύλογη η απορία σας αγαπητοί αδελφοί. Πραγματικά, όλες οι μέρες του χρόνου μας υπενθυμίζουν νίκες και νικητές χριστιανούς. Στο ημερολόγιο έχουν καταχωρηθεί μονάχα τα ονόματα των νικητών.
Κάποιες μέρες μας υπενθυμίζουν τους προφήτες και τους δικαίους, τους νικητές της αδικίας και του ψεύδους στη Π. Διαθήκη.
Άλλες μέρες μας υπενθυμίζουν τους Αποστόλους -νικητές των λαών και των φυλών της ειδωλολατρίας.
Άλλες μέρες πάλι, μας υπενθυμίζουν τους μάρτυρες, τους νικητές του πυρός, του ξίφους, των αγρίων θηρίων και όλης της ανθρωπίνης κακίας.
Κάποιες μέρες μας υπενθυμίζουν τους μεγάλους πνευματικούς και νηστευτές -νικητές των σωματικών παθών και της πλεκτάνης του διαβόλου.
Άλλες μέρες μας υπενθυμίζουν τους θεοφόρους Πατέρες της Εκκλησίας, ποιμένες και διδασκάλους της οικουμένης -νικητές όλων των ατάκτων και στρεβλών και νοθευτών στην Εκκλησία του Θεού, νικητές της αγνοίας και της πλάνης των ανθρώπων.
Άλλες μέρες πάλι μας υπενθυμίζουν την Αγία Θεομήτορα, την εκλεκτή στρατηγό, την Κεχαριτωμένη, την νικοποιό και νικηφόρο όλων εκείνων των κακών συγκυριών, που ενίκησαν την Εύα μέσα στο Παράδεισο.
Κάποιες μέρες μας υπενθυμίζουν τους ευλαβείς βασιλείς με τις βασίλισσες -νικητές της ματαιότητας και της παρανοϊκής φιλαυτίας, οι οποίοι έθεσαν όλη την αίγλη και την εξουσία τους στην υπηρεσία του Υιού του Θεού.
Άλλες πάλι μας υπενθυμίζουν τα θαύματα του Τιμίου Σταύρου του Χριστού, των λειψάνων των Αγίων Του, των ενδυμάτων και εικόνων των Ορθοδόξων Τροπαιοφόρων, ανδρών και γυναικών του Χριστού.
Κάποιες μέρες μας υπενθυμίζουν τις ουράνιες ασώματες δυνάμεις, τα τάγματα των αγγέλων και αρχαγγέλων νικητών όλων των σκοτεινών δυνάμεων, των αντιπάλων του Ζώντος και Μόνου Θεού.
Μήπως είναι ανάγκη να απαριθμήσω και τις ημέρες των δικαίων του Χριστού; Μήπως δεν είναι όλες οι μέρες δικές Του; Δεν είναι όλοι οι παραπάνω νικητές, δικοί Του στρατιώτες -το δικό Του νικηφόρο βασιλικό στράτευμα;
Έτσι λοιπόν, όλες οι μέρες του έτους μας υπενθυμίζουν τις νίκες, τους ήρωες, τους αγώνες και τους κόπους, τους νικητές. Καμία μέρα του ημερολογίου μας δεν έχει σπιλωθεί με το όνομα του Ιούδα, του Καϊάφα, του Πιλάτου ή του Ηρώδου. Οι ηττημένοι από το Σατανά δεν εγγράφονται στη βίβλο των ζώντων μα στο βιβλίο του αιωνίου θανάτου. Σαν ξημερώνει κάποια μέρα του Θεού, οποιαδήποτε μέρα του έτους, μας υπενθυμίζει κάποιον νικητή του Χριστού ή αυτόν τον Ίδιο τον Χριστό, τον Νικητή των νικητών και Βασιλέα των βασιλευόντων.
***
Τούτη η μέρα όμως, τούτη η Κυριακή της Ορθοδοξίας, μας υπενθυμίζει, όχι μια νίκη ή έναν νικητή αλλά τη μακρά αλυσίδα από νίκες και ολόκληρο στράτευμα από νικητές. Πρόκειται για τις νίκες της Εκκλησίας ως ολότητα. Η Εκκλησία είναι εκείνος ο νικητής που σήμερα θυμόμαστε και τιμούμε.
Η κύρια νίκη της Εκκλησίας η οποία σήμερα προβάλλει μπροστά μας είναι η νίκη κατά της εικονομαχίας.
Οι αγώνες και οι διαμάχες για τις εικόνες κράτησαν πάνω από διακόσια χρόνια.
Οι εικονομάχοι ήταν οι εσωτερικοί εχθροί της Εκκλησίας οι οποίοι ήταν πάντοτε και οι πιο επικίνδυνοι επειδή πολλοί από αυτούς είχαν στα χέρια τους δύναμη κοσμική ή εξουσία εκκλησιαστική. Πολλοί ήταν βασιλείς ή πρίγκιπες, αυλικοί, δεινοί δολοπλόκοι και σύμβουλοι αυτοκρατορικοί..
Σύμφωνα με τον διεστραμμένο νου και την απολιθωμένη τους καρδιά, ανακήρυξαν τις εικόνες σε είδωλα και την εικονολατρεία ως ειδωλολατρία. Μέσα στην έπαρση και το μένος τους πέταξαν τις ιερές εικόνες έξω από τους Ναούς, τις έριχναν στη θάλασσα, τις έσπαζαν και τις έκαιγαν. Το ίδιο έπρατταν και με τα λείψανα των Αγίων και των Αποστόλων. Στο τέλος, δε δίστασαν να πετάξουν από τους ναούς και τα λάβαρα μα και τον ίδιο τον Σταυρό του Χριστού, το σπουδαιότερο νικηφόρο σημείο του Χριστιανισμού. Στη θέση του χριστιανικού Ναού έφτιαξαν μία κενή και έρημη αίθουσα, όπου δεν έβλεπες τίποτε πέρα από γυμνούς ασβεστωμένους τοίχους. Από όλα τα κοσμητικά στοιχεία και αντικείμενα στο Ναό, τα οποία παριστούν συμβολικά το μεγαλειώδες δράμα της εξαγοράς μας και αιώνιας ελευθερίας μας, δεν άφησαν τίποτε -τίποτε, πέρα από ασβέστη και ανθρώπινη φωνή. Η εκκλησία έμοιαζε με κενοτάφιο όπου η ταλαίπωρη ανθρώπινη ψυχή ένοιωθε μόνη και αβοήθητη, αγωνιζόμενη μόνη της, δίχως κάποια κλίμακα και υποστήριξη, να ανυψωθεί από τη σκόνη της γης στα ατελεύτητα ύψη του Θεϊκού Θρόνου των ουρανών, στη κορφή του βασιλείου της αιωνιότητος.
Ενάντια σε μία τέτοια ασύνετη ερήμωση και πτώχευση των χριστιανικών Ναών εξανέστησαν όλοι οι μεγάλοι και εμπνευσμένοι πνευματικοί άνθρωποι, πραγματικοί εκκλησιαστικοί ταγοί, μέσα στην αχανή βυζαντινή αυτοκρατορία και κατόπιν και σε άλλα ορθόδοξα βασίλεια.
Στο πλευρό τους στεκόταν και ολόκληρος ο ορθόδοξος λαός ο οποίος ένοιωθε, με τη καρδιά του, μολονότι δεν ήξερε να εκφράσει το συναίσθημα με λόγια, πως οι εικόνες αποτελούν ένα εξαιρετικό βοηθητικό λειτουργικό μέσον για τις ψυχές των προσευχομένων. Ήταν σαν άλλο σκαλοπάτι, το οποίο υψώνει την ψυχή στους ουρανούς και από το οποίο κατέρχεται η αρωγή, η παρηγορία και η ευλογία του Θεού στις ψυχές.
Είμαι βέβαιος, αδελφοί μου, ότι και οι δικές σας καρδιές νοιώθουν το ίδιο. Όταν προσκυνείτε τις εικόνες των Αγίων, δεν υποκλίνεστε στο ξύλο και το χρώμα του ξύλου αλλά σε ζώντες Αγίους οι οποίοι λάμπουν ως ο ήλιος στη βασιλεία του Θεού (Ματθ. ιγ' 43).
Όταν ασπάζεστε τις εικόνες των μαρτύρων του Χριστού, ασπάζεστε τις πληγές και τα παθήματά τους για χάρη του Βασιλέως Χριστού.
Όταν αγγίζετε με το χέρι σας τις εικόνες των οσίων ασκητών και εγκρατευτών, δεν αγγίζεται το σανίδι αλλά τους κόπους και τις αρετές τους.
Όταν κλαίετε ενώπιον της εικόνας της Αγίας Θεοτόκου, δεν θρηνείται μπροστά σε ένα νεκρό κομμάτι ξύλου ή πανιού αλλά εκχέετε την καρδιά και τους πόνους σας ενώπιον της ζωντανής και σπλαχνικής Μητέρας του Θεού, η οποία βλέπει από τη Βασιλεία του Υιού της τα δάκρυά σας και σπεύδει σε βοήθεια.
Όταν συστέλλεσθε μπροστά στα πρόσωπα των αγίων αγγέλων και αρχαγγέλων, δεν το κάνετε μπροστά σε νεκρά αντικείμενα αλλά μπροστά στα πνεύματα του αγαθού και του φωτός, στους ασωμάτους και ισχυρούς στρατιώτες και υπηρέτες του Ζώντος Θεού.
Όταν ασπάζεστε το Τίμιο Σταυρό του Χριστού, δεν το κάνετε σαν να είναι ένα αντικείμενο αλλά ασπάζεστε την άμετρη αγάπη του Κυρίου, η οποία φανερώθηκε στα παθήματά Του για σας επί του Σταυρού. Ασπάζεστε την ώρα εκείνη, το ισχυρότερο σύμβολο νίκης, από το οποίο οι δαίμονες τρέμουν και φεύγουν, αυτό που δίνει θάρρος στη πληγωμένη καρδιά και παρηγορία στη ταλαίπωρη ψυχή.
Το σώμα σας υποκλίνεται στις εικόνες, ενώ η ψυχή σε αυτούς που εικονίζονται σε αυτές. Το στόμα σας τις ασπάζεται, μα η ψυχή ασπάζεται τις ψυχές των δοξασμένων αγίων στη Βασιλεία των Ουρανών. Τα μάτια σας βλέπουν το ξύλο και το χρώμα, αλλά τα πνευματικά σας μάτια ατενίζουν ζωντανά πρόσωπα στο βασίλειο των πνευμάτων.
Για τους εικονομάχους, οι εικόνες αποτελούσαν πραγματικά είδωλα, αφού έβλεπαν επάνω τους μονάχα το ξύλο και το χρώμα αδυνατώντας να ανυψωθούν σε πνευματική ενατένιση των ζωντανών υπάρξεων, των αθανάτων πνευμάτων που εικονίζουν οι εικόνες. Όποιος μονάχα με τους σωματικούς οφθαλμούς κοιτά, αυτός και βλέπει σωματικά. Γι' αυτό, για ένα τέτοιον άνθρωπο, διαφεύγει η πνευματική σημασία της εικόνος, του μοιάζει ανόητο και ακατανόητο, επειδή μόνο πνευματικά μπορεί να ιδωθεί κατά τους λόγους του Αποστόλου Παύλου (Α' Κορ. Κεφ. β'). Μα αντί να ντρέπονται για την αδυναμία κατανόησης οι εικονομάχοι εξανέστησαν υπεροπτικά, για να επιβάλλουν την έλλειψη κατανόησης και τη φτώχεια τους σε ολόκληρο τον κόσμο.
Μέσα από τις εικόνες επιβεβαιώνουμε την πραγματικότητα των Αγίων τα ζωντανά πρόσωπα. Ό,τι δεν είναι αληθινό, δεν μπορεί ούτε να εικονίζεται ούτε και να φωτογραφίζεται. Είναι γνωστό πως στην Ινδία οι φακίρηδες σαγηνεύουν τους ανθρώπους δείχνοντάς τους διάφορα φευγαλέα φάσματα, σημεία φανταχτερά και κούφια και απάτες. Αυτά όμως είναι μονάχα σκιές αχνές, δίχως αντικειμενική ύπαρξη όντων. Οι φωτογράφοι μερικές φορές προσπάθησαν να φωτογραφήσουν αυτά τα φαινόμενα, αλλά οι φωτογραφικές τους πλάκες δεν μπόρεσαν να συλλάβουν και να δείξουν τίποτε. Οι πλάκες παρέμειναν κενές και γυμνές, όπως κενά και γυμνά είναι και τα γητεύματα των φακίρηδων.
Οι δικοί μας Άγιοι όμως είναι πραγματικές ανθρώπινες υπάρξεις που αγωνίσθηκαν στη ζωή, σε συγκερκριμένο τόπο και χρόνο, σε συγκεκρμένα αθλήματα και αντίξοες συνθήκες, έζησαν με τη παρότρυνση και ενθάρρυνση να βαδίσουμε και εμείς τον δικό τους δρόμο, να έχουμε τη σταθερότητα της πίστης τους, να καλλιεργούμε εντός μας τις αρετές τους, να ξεδιψούμε με την αφοβία τους μπροστά στα παθήματα και τις θλίψεις και να θυσιαζόμαστε από αγάπη προς τον Κύριο.
Η Βασιλεία των Ουρανών δεν θα γεμίσει με φαντασίες και ψεύτικα οράματα, αλλά με ζωντανούς ανθρώπους οι οποίοι κατέστησαν αντάξιοί της. Είμαστε και εμείς όλοι καλεσμένοι στη Βασιλεία των Ουρανών και όλοι μας ποθούμε να κερδίσουμε αυτή τη βασιλεία της ζωής και του φωτός, όσο τίποτε άλλο στο κόσμο.
Με τέτοια επιθυμία υψίστη ατενίζουμε τις εικόνες των Αγίων και διδασκόμαστε την οδό που οδηγεί στη Βασιλεία εκείνη.
Στα πρόσωπα όλων των Αγίων διαβάζουμε την ταπείνωση, την αξιοπρέπεια, το βάθος της σκέψεως, την σοβαρότητα, την ειρήνη, την γλυκύτητα, την αγνότητα, την σωφροσύνη και τη καθαρότητα της ψυχής.
Ατενίζοντάς τους, διδασκόμαστε για το πως πρέπει να είμαστε και οι ίδιοι. Είναι οι πνευματικοί μας γεννήτορες, αδελφοί και αδελφές μας.
Όταν λοιπόν, θεωρούμε ωφέλιμο να στολίζουμε τα σπίτια μας από αγάπη και σεβασμό, με φωτογραφίες των σαρκικών μας γονέων και αδελφών, γιατί δεν θα ήταν ωφέλιμο το να κοσμούμε τον οίκο του Θεού με τις εικόνες των τέκνων Του, των εκλεκτών Του παιδιών, των συγγενών του Θεού κατά το κάλλος της ψυχής τους, αλλά και δικών μας συγγενών κατά τα σωματικά παθήματα, κατά την πίστη και την ελπίδα;
Ιδιαίτερα εμείς, οι αγροτικοί λαοί των Βαλκανίων, έχουμε περισσότερους λόγους να ευχαριστούμε τις ιερές εικόνες. Υπόδουλοι των Τούρκων για αρκετούς αιώνες, οι λαοί μας δεν είχαν σχολεία και μόρφωση. Εκτός από τους ιερείς, μόλις που κάποιος γνώριζε να διαβάζει την Αγία Γραφή και να διδαχτεί τη διδασκαλία της σωτηρίας.
Ευτυχώς όμως, η ανάγνωση είχε αντικατασταθεί από την ενατένιση.
Έβλεπαν οι άνθρωποι την Αγία Γραφή αγιογραφημένη στις εικόνες και τους ναούς. Έβλεπαν την ιστορία του Σωτήρος μας, τους βίους των Αγίων, των ηρώων του Χριστού. Περισσότερο με τα μάτια παρά με τα αυτιά γνώριζαν εκείνοι την αλήθεια της ζωής και την οδό της σωτηρίας. Κράτησαν έτσι την πίστη τους και έσωσαν τις ψυχές τους. Γι' αυτό ας προσκυνήσουμε τις ιερές εικόνες και ας ευχαριστήσουμε την αγαθή Πρόνοια του Θεού, η οποία πέρα από τον λοιπό πνευματικό πλούτο που χάρισε στην Ορθοδοξία, εκόσμησε την Εκκλησία μας με τις ιερές εικόνες.
Ο Ίδιος ο Ύψιστος Θεός τεκμηρίωσε τη διατήρηση των εικόνων στους ναούς και τους οίκους με τη θαυμαστή Του δύναμη. Όσοι εναντιώθηκαν στις εικόνες, στην ουσία εναντιώθηκαν στο θέλημα του Θεού και στο τέλος εξέπεσαν και χάθηκαν μέσα στη θύελλα της εικονομαχίας που οι ίδιοι είχαν προκαλέσει.
Η Εκκλησία του Θεού όμως εμπλουτίστηκε με μίαν ακόμα νίκη, την οποία εμείς σήμερα τιμούμε και για την οποία ευχαριστούμε ειλικρινά το Θεό.
Οι εχθροί της σαν άλλη μακρόχρονη πλημμύρα εξηράνθησαν τελικά, και εκείνη, σαν άλλη Κιβωτός του Νώε, σώθηκε και έφτασε στην ειρήνη και την ελευθερία.
Δεν υπάρχει αδελφοί μου μεγαλύτερος μάρτυρας στην ιστορία του ανθρωπίνου γένους από την Εκκλησία του Χριστού. Μα ούτε και μεγαλύτερος και ενδοξότερος νικητής. Νίκησε όλους τους αιρετικούς, ξερίζωσε όλες τις αιρέσεις, διατήρησε την καθαρότητα της διδαχής του Χριστού, διεφύλαξε την ιερότητα της αποκάλυψης και της παράδοσης. Έτσι, σαν αγνή και αγία νύμφη του Χριστού, έφτασε μέχρι εμάς βαδίζοντας τον ακανθώδη αλλά ορθό και νικηφόρο δρόμο της.
Αλήθεια, αδελφοί μου αγαπητοί, η πίστη μας είναι η νίκη η νικήσασα τον κόσμο. Αυτή η συγκεκριμένη μέρα καθορίστηκε κάθε χρόνο για να μας θυμίζει ακριβώς το να μην λησμονούμε, να μας ενθαρρύνει για να μην γινόμαστε μαλθακοί, να μας θερμαίνει με την ελπίδα για να μην ψυχραθούμε, να καθαρίσει την πνευματική μας όραση για να βλέπουμε καθαρά και να κοιτάμε Εκείνον που αοράτως μάχεται για την Εκκλησία Του και την στεφανώνει με τόσες νίκες.
Μακάριος είναι εκείνος, που έχει καθαρή την πνευματική του όραση και μπορεί να δει όλο εκείνο το νικηφόρο στράτευμα στους ουρανούς, το οποίο η σημερινή ημέρα αποκαλύπτει και δείχνει στους πιστούς.
Ω αδελφοί μου αγαπητοί, η πίστη μας είναι η νίκη η νικήσασα τον κόσμο. Η πίστη μας είναι η νίκη η νικήσασα τον Σατανά. Η πίστη μας είναι η νίκη η νικήσασα την αμαρτία. Η πίστη μας είναι η νίκη η νικήσασα τον θάνατο. Η πίστη μας είναι η νίκη του Χριστού με την οποία η Εκκλησία του Θεού ενίκησε ως τώρα όλους τους εσωτερικούς και εξωτερικούς εχθρούς.
Η ορθόδοξη πίστη αποτελεί το μεγαλύτερο θαύμα στην ιστορία του ανθρωπίνου γένους. Δίχως πλούτο, δίχως εξωτερική υποστήριξη, δίχως στρατό και όπλα, δίχως δουλική οργάνωση και πολιτικούς ελιγμούς, διήνυσε με επιτυχία ένα μακρύ και φοβερό δρόμο 19 αιώνων.
Γι' αυτό και δεν υπάρχει μεγαλύτερη τιμή κάτω από τον ουρανό από το να είναι κανείς μέλος της Ορθοδόξου Εκκλησίας. Μήτε και υπάρχει ασφαλέστερος δρόμος από αυτόν που εκείνη βαδίζει και οδηγεί τους πιστούς της. Δοξάσατε αδελφοί τον Θεό ο Οποίος εδόξασε την πίστη μας με νίκες πολλές. Δοξάσατε τους Αγίους του Θεού οι οποίοι εκούσια με το αίμα τους και τα δάκρυα πλήρωσαν αυτές τις νίκες. Ας σας θυμίζει η ημέρα τούτη πως η πίστη μας είναι η πίστη η νικήσασα τον κόσμο. Ας σας θυμίζει ότι η Ορθοδοξία στη γη κρατιέται από την Ορθοδοξία των ουρανών που σημαίνει πως ένα λαμπρό και ανίκητο στράτευμα από τον αόρατο κόσμο, στράτευμα πολυάριθμο σαν τους αστέρες του ουρανού, στέκει δίπλα και γύρω μας και μας βοηθά. Μπροστά από αυτό το στράτευμα των αμέτρητων νικητών ίσταται ο Νικητής των νικητών, ο Βασιλεύς των βασιλευόντων! Αυτώ η δόξα και η ευχαριστία συν Πατρί και Αγίω Πνεύματι εις τους αιώνες των αιώνων. Αμήν.
«ΕΜΠΝΕΥΣΜΕΝΕΣ ΟΜΙΛΙΕΣ ΓΙΑ
ΝΑ ΓΝΩΡΙΣΟΥΜΕ ΤΟ ΜΕΓΑΛΕΙΟ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ»
ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΑΧΡΙΔΟΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ»
https://www.impantokratoros.gr/5381893B.el.aspx