εις Μνήμην
Ο Άγιος Άνθρωπος του Θεού,
ακόμη και θέση εξουσίας να κατέχει,
δεν σε φοβίζει!
Ελκύει την συμπάθειά σου!
Σκλαβώνει την καρδιά σου!
Εμφυσά μέσα σου το νόημα της Ορθοδόξου Πνευματικότητος..
Εις Μνήμην Σεβ.Κοσμά Μητροπ.Αιτωλίας & Ακαρνανίας
Επικοινωνία ανθρώπων
Επικοινωνία και συντροφικότητα
στους καιρούς του «ανάποδου κόσμου».
Αυτοί οι ίδιοι το ονόμασαν «εικονική πραγματικότητα»
το οποίο σημαίνει
«φανταστική πραγματικότητα»!!
«μη πραγματική πραγματικότητα»!!..
Επικοινωνία, χωρίς προσέγγιση, με ενδιάμεσο χάος..
Συντροφικότητα, μέσα σε ζοφερή μοναξιά..
Και ο κάθε άνθρωπος, εγκλωβισμένος στο καβούκι του, βολεμένος με τον δύστροπο ατομισμό του..
Τους πείραζε η ευλογημένη Παράδοση του Γένους,
Αποστραφήκανε τον Ζωοδότη, που μας καλεί σε «Κοινωνία Αληθινής Αγάπης» και Ειρηνικής Συνύπαρξης, με Αμοιβαία Κατανόηση, Σέβας Θεού και Ψυχική Αρμονία.. Εν Εκκλησίᾳ Αγίων.. (Εβρ.ιβ'23)
Δημοκρατία και Μάζα
Όταν ξέσπασε η Γαλλική Επανάσταση στα 1789 μΧ
ο λαός, καταπιεσμένος από χρόνια μέσα σε αυταρχικούς εξουσιασμούς, είχε χάσει κάθε όριο αντοχής, αλλά και λογικής.
Ένα πάθος τον είχε κυριεύσει, μια τυφλή μανία, πίσω από ένα όνομα, που ούτε καν καταλαβαίνανε καλά-καλά το νόημα και την καθαυτό αξία του: Δημοκρατία!..
Μια άμορρφη μάζα, αγανακτισμένη, ψυχές και μυαλά σε σύγχυση και σκοτοδίνη, μέσα σε χείμαρο πάθους..
Δημοκρατία, Αδελφοσύνη, Σεβασμό στον συνάνθρωπο, προσωπική αξία του κάθε ανθρώπου, σεβασμό στην γνώμη του..
Δεν ήταν γι'αυτούς πνευματικές αξίες. Δεν καταλάβαιναν την ουσία τους.
Θεωρούσαν απλώς ότι αυτά ήταν λέξεις-σωσίβια απέναντι στην Τυραννία και ότι μαζικά πιπιλίζοντας, θα φτάνανε κάπου καλύτερα..
Είχε γίνει και μόδα.
Και συνάμα είχε εξελιχθεί -απίστευτο- σε μια άλλη (λαϊκή) Τυραννία, σε Τρομοκρατία της εξοργισμένης μάζας: μην τυχόν και δεν τα φωνάζεις και εσύ..
Κι έμεινε, μάλιστα, στην Ιστορία ως Ιστορική περίοδος: Τρομοκρατία!.. (1793-1794)
%20-%20Brave.png)
Μέσα σ'αυτήν την έξαψη, λοιπόν, είχαν επινοήσει οι ηγέτες του Κινήματος και μια κονκάρδα, που «έπρεπε» οι επαναστάτες να την φορούνε επιδεικτικά πάνω τους, για να δηλώνουν τη συμμετοχή τους στη νέα κατάσταση ελευθερίας και ανθρώπινης ευπρεπείας.
«Είμαι Δημοκράτης» ήταν καρφιτσωμένο στο πέτο όλων.
Σ'έναν δρόμο, ωστόσο, εμφανίσθηκε κάποιο πρωϊνό ένας άνδρας, ο οποίος .. δεν φορούσε κονκάρδα!!
Τον συναντάει ένας φίλος του και εξανίσταται:
- Απορώ μαζί σου.
- Γιατί;
- Δε βλέπεις γύρω σου τί ξεσήκωμα συμβαίνει εναντίον κάθε τυραννίας;
- Ναι, το παρατηρώ, το παρακολουθώ, το γνωρίζω.
- Και δεν λαμβάνεις θέση; Ως πρόσωπο υπεύθυνο, ως άνθρωπος με κρίση και αξιοπρέπεια. Ως πολίτης μιας Κοινωνίας, η οποία αναζητεί το καλύτερο, και θέλει ελευθερία γνώμης, σεβασμό στην αξία Άνθρωπος, ώριμο και ελεύθερο συντονισμό και ενεργοποίηση των πολιτών για μια καλύτερη ζωή; Δεν είσαι εσύ με τη Δημοκρατία, δεν είσαι συνειδητοποιημένος Δημοκράτης;
- Ναι. Σε όλα αυτά, Ναι!.
- Τότε γιατί δε φοράς την κονκάρδα, όπως όλοι;
- Ακριβώς διότι είμαι Δημοκράτης!. Όπως το περιέγραψες προηγουμένως..
Τί κυνηγάς;;
(έντεχνα σε βαλανε κάποιοι σ'αυτό το λούκι)
Και, περίεργο!. Ποτέ δεν το φτάνεις..
Στην καλύτερη περίπτωση, μιά το ακουμπάς και μιά σου ξεφεύγει..
Έτσι κυνηγώντας όμως, θα φτάσεις σύντομα εκεί που δε φαντάζεσαι και δε το θέλεις..
«Κάποιο λάκκο έχει» η υπόθεση..
(και κάποιος, κρυμένος στα παρασκήνια, δόλιος εχθρός σου χασκογελάει..)
της Παναγιάς
Θέλει μελτέμι γερό, γεννημένο στὴν Τῆνο,
ποὺ νὰ ᾿ρθῆ μὲ τὴν εὐχὴ τῆς Παναγιᾶς
καὶ νὰ καθαρίσει τὸν τόπο
ἀπ᾿ ὅλων τῶν λογιῶν Τουρκιᾶς
καὶ τῆς γηραιᾶς Εὐρώπης τ᾿ ἀπομεινάρια..
Ὀδ. Ἐλύτης
.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)