Το έργο των Αποστόλων

π.Στέφανος Πουλής
κάνετε κλικ πάνω στην εικόνα, για να διαβάσετε το Άρθρο.

Απ.Παύλος

π.Στέφανος Πουλής
κάνετε κλικ πάνω στην εικόνα, για να διαβάσετε το Άρθρο.

Ευχές εν όψει του Καλοκαιριού

Ἐγκάρδιες Εὐχές

 Ἀγαπημένα μου Παιδιά,

Αἰσθάνομαι τήν ἀνάγκη νά σᾶς εὐχαριστήσω, μέσα ἀπό τά ἐσώτατα βάθη τῆς καρδιᾶς μου ὅλους σας, γιά τήν ἀγάπη καί τόν ἐνδιαφέρον, μέ τό ὁποῖον ἐπισκέπτεσθε τό· newanapalmoi.blogspot.com. Θέλω νά πιστεύω ὅτι ἀπό τούς ἑκατόν τριάντα χιλιάδες περίπου ἐπισκέπτες, τοὐλάχιστον  οἱ ἑκατό χιλιάδες  μελετᾶτε τίς ἀναρτήσεις. Θά συνεχίσω, μέ τή Χάρι τοῦ Θεοῦ, καί πάλιν ἀπό τό Σεπτέμβριο,  νά σᾶς προσφέρω μέ ἀγάπη ὅ,τι καλλίτερο ἔχω μέσα στήν καρδιά μου.

Σᾶς εὔχομαι καλό Καλοκαίρι, μέ ὑγεία καί χαρά. Εὔχομαι στό Θεό νά  σᾶς σκεπάζει μέ τή Χάρι Του. Ὅλοι ἔχουμε ἀνάγκη ἀπό λίγη ξεκούρασι, γαλήνη καί ἡρεμία. Μπορεῖ νά μήν ἔχουμε τή δυνατότητα νά χαροῦμε τίς πανέμορφες ἀκροθαλασσιές, τά βουνά καί τίς ραχοῦλες καί τίς ἀπερίγραπτες Ὀμορφιές τῆς Πατρίδος μας. Μποροῦμε, ὅμως, ἐκεῖ ὅπου βρισκόμαστε, νά περισυλλεγοῦμε καί νά ἡρεμήσουμε καί μέ  προσευχή νά μελετήσουμε τό λόγο τοῦ Θεοῦ. Εἶναι σίγουρο ὅτι, μέ τή Χάρι τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, μελετῶντας τή Γραφή, θά νοιώσουμε, ἀσφαλῶς, σάν δένδρα πεφυτευμένα παρά τάς διεξόδους τῶν ὑδάτων, ἐκεῖ δηλαδή, πού ξεχύνονται σάν ἄφθονα νερά οἱ δωρεές τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, σάν δένδρα καρποφόρα καί ἀειθαλῆ, πού ἀποδίδουν τούς καρπούς των τόν κατάλληλο καιρό. Διότι εἶναι πλέον ἤ βέβαιον ὅτι ἐκεῖνος πού τρέφεται καί ποτίζεται μέ τά νάματα τῆς θείας διδασκαλίας, καρποφορεῖ πλούσια ἔργα ἀρετῆς, καί νοιώθει βαθειά μέσα στήν καρδιά του τή γαλήνη, τή χαρά, τήν εὐφροσύνη καί τήν ἀγαλλίασι, ἀγαθά, πού δέν συγκρίνονται μέ ὅλες τίς Ὀμορφιές τοῦ κόσμου. Αὐτή τήν παραδεισιακή χαρά τή νοιώθουν οἱ εὐσεβεῖς, καί ὅταν ἀκόμη κάνουν διακοπές μέσα σέ μιά φτωχική τρώγλη.

«Οὐχ οὕτως οἱ ἀσεβεῖς, οὐχ  οὕτως, ἀλλ’ ἤ ὡσεί χνοῦς, ὅν ἐκρίπτει ὁ ἄνεμος ἀπό προσώπου τῆς γῆς». Αὐτή τή χαρά, τήν ἀγαλλίασι καί τή γαλήνη δέν τή νιώθουν οἱ ἀσεβεῖς, πού εἶναι σάν τό χνοῦδι, πού τό παίρνει καί τό ἐξαφανίζει ὁ ἄνεμος ἀπό προσώπου τῆς γῆς, ἔστω καί ἄν παραθερίζουν στά πιό ὄμορφα μέρη (πρβλ. Ψαλμ. α΄1 ἑξ.).

Καί πάλιν σᾶς εὔχομαι καλό Καλοκαίρι, καί τήν εὐλογία τοῦ Θεοῦ στό κάθε σας βῆμα.

 «Ὅν τρόπον ἐπιποθεῖ ἡ ἔλαφος ἐπί τάς πηγάς τῶν ὑδάτων, οὕτως ἐπιποθεῖ ἡ ψυχή μου πρός σέ ὁ Θεός» (Ψαλμ. 41, 2).

π.Στέφανος Πουλής

http://newanapalmoi.blogspot.gr/

Ιερός Γάμος: ο μόνος δεκτός θεσμός..

«ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟΝ ΤΟΥ ΓΑΜΟΥ ΜΕΓΑ ΕΣΤΙ»

Ἡ Ὁμοφυλοφιλία εἶναι διαστροφή. Ἀντιστρατεύεται στό Νόμο τοῦ Θεοῦ.

                     «Καί ἐποίησεν ὁ Θεός τόν ἄνθρωπον,      

                            κατ’ εἰκόνα Θεοῦ ἐποίησεν αὐτόν,

                           ἄρσεν καί θῆλυ ἐποίησεν αὐτούς.

Καί εὐλόγησεν αὐτούς ὁ Θεός λέγων·

                           αὐξάνεσθε καί πληθύνεσθε καί

     πληρώσατε τήν γῆν καί κατακυριεύσατε

                           αὐτῆς» ( Γενέσ. α΄ 27-28).

 Ἡ ἐρωτική ἕλξις μεταξύ τῶν δύο φύλων ὁδηγεῖ στήν ἕνωσι τῶν δύο «εἰς σάρκα μίαν», μέ βασικό σκοπό τή διαιώνισι τοῦ  ἀνθρωπίνου Γένους, τήν ἀναπαραγωγή τοῦ εἴδους.

Ὁ Πάνσοφος Θεός, ὡς Πανάγαθος θέλει καί ὡς Παντοδύναμος μπορεῖ καί ἰδρύει «τό μέγα μυστήριον τοῦ Γάμου ἀνδρός καί γυναικός». Συνάπτει τόν ἄνδρα καί τή γυναῖκα, μέ τή γνησία ἀγάπη καί τούς εὐλογεῖ  νά τελειωθοῦν, νά ὁλοκληρωθοῦν ὡς προσωπικότητες «κατ’ εἰκόνα καί καθ’ ὁμοίωσιν Αὐτοῦ». Τούς εὐλογεῖ νά ἐνεργοποιήσουν τίς δυνατότητες, πού τούς ἔχει χαρίσει, νά βαδίσουν ἐπί τῆς ὁδοῦ ἀπό τό Α πρός τό Ω καί ἀπό «δυνάμει» νά γίνουν καί «ἐνεργείᾳ» Θεοί  κατά χάριν.

Τούς χαρίζει τή δύναμι καί τή χάρι νά αὐξηθοῦν, νά πολλαπλασιασθοῦν καί νά ἐξαπλωθοῦν σέ ὅλη τή γῆ καί νά κυριαρχοῦν σ’ αὐτήν.

Ὁ Θεός, δηλαδή,  εὐλογεῖ τήν ἔννομον συζυγίαν ἀνδρός καί γυναικός καί τήν ἐξ αὐτῆς παιδοποιῒαν.

Ἡ σεξουαλική ὁρμή (τό sex) ἔχει νόημα καί ἐπιτρέπεται

μόνον μέσα στόν εὐλογημένο Γάμο, γιά τή διαφύλαξι καί τελείωσι τῆς ἀγάπης τῶν δύο (ἀνδρός καί γυναικός) καί γιά τή διαιώνισι τοῦ εἴδους.

Ἡ σεξουαλική Ὁρμή εἶναι τόσο δυνατή ὅσο καί ἡ Ὁρμή τῆς αὐτοσυντηρήσεως.

Κανείς βέβαια δέν ὁδηγεῖται μέ τή βία στό Γάμο. Ὁ καθένας μπορεῖ νά διαλέξῃ τό Γάμο ἤ τήν Ἀγαμία.   Καί «ὁ δυνάμενος χωρεῖν χωρείτω». Ὅλοι ὅμως ἔχουμε χρέος νά εἴμαστε καθαροί καί ἁγνοί, καί νά ἀκολουθοῦμε τήν Ὁδό τῆς Ζωῆς, νά ἀκολουθοῦμε τό Ἀρνίον ὅπου ἄν ὑπάγῃ. Αὐτονόητο, δηλαδή, εἶναι ὅτι στό Γάμο καί στήν Ἀγαμία πρέπει νά διαφυλάσσεται ἡ Παρθενία, νά τηροῦνται ἐπ’ ἀκριβῶς οἱ πανάγιες ἐντολές τοῦ Θεοῦ.

 «Ὁ Θεός εὐλογεῖ την ἔννομον συζυγίαν καί τήν ἐξ αὐτῆς  παιδοποιῒαν» (Ἰωάν. β΄  1-11).

Κάθε σεξουαλική ἐπαφή, πού περιορίζεται ἁπλῶς καί μόνον

στή μεταξύ τῶν δύο σκελῶν σχέσι μέ σκοπό τήν εὐχαρίστησι, τή διέγερσι καί τήν ἠδονή ἐκτός τοῦ Γάμου, εἶναι ὄντως κακοποίησι τοῦ Σέξ, μέ  ψυχοσωματικές διαταραχές καί πολλές ἄλλες βλαβερές συνέπειες. Περιθωριοποιεῖται δέ καί ἡ λειτουργία τῆς ἀναπαραγωγῆς τοῦ εἴδους. Δέν τελεσιουργεῖται ἡ φυσιολογική λειτουργία, ὅπως ὥρισεν ὁ Θεός, πρός παιδοποιῒαν, ἀλλά ἀντίθετα, κατά παράβασιν τοῦ νόμου τοῦ Θεοῦ. Γίνεται contra naturam, ἐνάντια στή φύσι καί ἡ φύσις ἐκδικεῖται, μέ τρομερές συνέπειες στήν ψυχοσωματική ὑγεία. Πέραν ὅμως ἀπό αὐτοῦ τοῦ εἴδους τήν κακοποίησι τοῦ Σέξ, παρατηροῦμε καί ἄλλες σεξουαλικές ἀνωμαλίες καί διαστροφές, ὅπως ἡ παρά φύσιν ἀσέλγεια καί ἀκολασία. Ὁ ἀείμνηστος Καθηγητής Κ.Γ. Γαρδίκας ἀναφέρει ὅτι «εἰδεχθεστέρα καί τῆς πορνείας τῶν θηλέων πληγή τοῦ κοινωνικοῦ βίου εἶναι ἡ (πορνεία) τῶν ἀρρένων» (Ἐγκληματολογία τόμ.  Α΄ σελ. 314).
Ὁμοφυλοφιλία ἤ Φιλομοφυλία εἶναι ἡ γενετήσιος διαστροφή, κατά τήν ὁποίαν ἐπιδιώκει κάποιος τήν κακοποίησιν τοῦ ἐρωτικοῦ ἐνστίκτου πάνω σέ πρόσωπο τοῦ ἰδίου φύλου. Εἶναι ἡ ἐρωτική σχέσις πρός ἄτομον τοῦ αὐτοῦ φύλου. Ἀρσενοκοιτία, Λεσβιασμός (Δ. Δημητράκου, Μέγα Λεξ. Τῆς Ἑλλην. Γλώσσης. Βραβεῖον Ἀκαδημίας).

«Τό σεξουαλικόν ἀντικείμενον», εἰς τήν περίπτωσιν τῆς φιλομοφυλίας, εἶναι ἄτομον τοῦ ἰδίου φύλου. Ἡ φιλομοφυλία παρατηρεῖται τόσον μεταξύ ἀνδρῶν, ὅσον καί μεταξύ γυναικῶν... Ἐπί ἀνδρικῆς φιλομοφυλίας, ἡ διαστροφή εὑρίσκεται εἰς τήν σεξουαλικήν κλίσιν πρός ἄρρενας, εἴτε ὑπό τήν μορφήν ἐνεργητικῆς (παιδεραστία), εἴτε ὑπό τόν τύπον τῆς παθητικῆς φιλομοφυλίας (ἀνδροφιλία)... Οἱ κίναιδοι (ἀνδρόφιλοι), εἶναι «οἱ συστηματικοί καθ’  ἕξιν καί κατ’ ἐπάγγελμα» παθητικοί φιλομόφυλοι. Εἶναι χαρακτῆρες ψυχροί, παθητικοί καί ἀδιάφοροι, μέ ἐλαττωματικήν ἀνάπτυξιν τῶν ἠθικῶν ἀναστολῶν, ἀναιδεῖς, ἀναίσχυντοι, ἄβουλοι καί εὔπιστοι» (Γ. Σ. Φιλιπποπούλου, Δυναμική Ψυχιατρική, Ἀθῆναι 1971,σελ.298-300).

Ἡ Ὁμοφυλοφιλία εἶναι ἀναμφισβήτητα παθολογική ἀταξία

τῆς ψυχικῆς διαπλάσεως, λέγει ὁ Γαρδίκας. Ἡ Ὁμοφυλοφιλία εἶναι, εἴτε  ἐγγενής διαμαρτία εἴτε ἐπίκτητη. Καί στίς δυό περιπτώσεις εἶναι διαστροφή καί χρήζει θεραπείας.

Πολλοί ὁδηγοῦνται στό πάθος αὐτό καί ἐκδίδονται, γιά νά κερδίσουν χρήματα χωρίς κόπο. Εἶναι γεννήματα τοῦ κακοῦ, τοῦ ἀνηθίκου περιβάλλοντος. Καί οἱ ὁμοφυλόφιλοι αὐτοί εἶναι ἀρκετοί. «Πολύ δέ ὀλιγώτεραι εἶναι αἱ περιπτώσεις τῆς γνησίας Ὁμοφυλίας, καθ’ ἥν ἡ διαστροφή τοῦ γενετησίου ὁρμεμφύτου ὀφείλεται  εἰς βαθύτερα αἴτια τῆς  ἰδιοσυστασίας... Τό φιλομόφυλον δέν εἶναι μεμονωμένη ἀνωμαλία τῆς γενετησίου σφαίρας, ἀλλ’ ἀνώμαλος ἐκδήλωσις τῆς ὅλης προσωπικότητος» (Γαρδίκα, Ἑγκληματολ. Σελ.321).

Ὁ Ζίγκμουντ Φρόϊντ (S.Freud) ἀναφέρει ὅτι «ἐπίμονες ἔρευνες, (πού ἔγιναν χάρη σ’ ἕνα πνεῦμα αὐτοελέγχου, πού γεννήθηκε μέ τή συνεχῆ αὐτοθυσία), ἀποκάλυψαν, πώς ὑπάρχουν ὁλόκληρες κατηγορίες ἀνθρωπίνων ὑπάρξεων, πού ἡ ζωή τους παρεκκλίνει ἀπό τή συνηθισμένη σεξουαλική ζωή κατά τόν πιο κτυπητό τρόπο. Μια ὁμάδα ἀπ’ αὐτούς τούς «διεστραμμένους» ἔχει ἐξοστρακίσει τή διαφορά τῶν φύλων ἀπ’ τή ζωή τους.

Σ’ αὐτούς τούς ἀνθρώπους μονάχα τό δικό τους φύλο προκαλεῖ σεξουαλικό πόθο, ἐνῶ τό ἀντίθετο φύλο (καί ἰδιαίτερα τά σεξουαλικά ὄργανα) δέν ἀσκοῦν σ’ αὐτούς καμμιά σεξουαλική ἕλξη, καί, στίς πιό ἔκδηλες περιπτώσεις, ἀποτελεῖ γι’  αὐτούς ἀντικείμενο ἀποστροφῆς. Τά πρόσωπα αὐτά, παραιτοῦνται φυσικά ἔτσι ἀπό κάθε συμμετοχή στήν ἀναπαραγωγή. Οἱ ἄνθρωποι αὐτοί λέγονται ὁμοφυλόφιλοι.

Πολλοί συχνά, ἄν ὄχι πάντα, αὐτοί οἱ ἄνδρες κ’ οἱ γυναῖκες ἔχουν φτάσει σ’ ἀνώτερο ἐπίπεδο ἀνάπτυξης διανοητικῆς καί  ἠθικῆς καί ὑποφέρουν μονάχα ἀπ’ αὐτή τή μοιραία γι’ αὐτούς ἰδιομορφία. Οἱ Ἐπιστήμονες ἐκπρόσωποί τους, ὑποστηρίζουνε πώς ἀνήκουν σέ μιά ἰδιαίτερη ποικιλία τοῦ ἀνθρωπίνου γένους, τό «τρίτο φύλο», ὅπως τό λένε, ἰσάξιο τῶν δύο ἄλλων...Φυσικά αὐτοί δέν ἀποτελοῦν, ὅπως εὐχάριστα τό ὑποστηρίζουν, τούς « ἐκλεχτούς» τῆς ἀνθρωπότητας, γιατί στίς τάξεις τους ὑπάρχουν τόσα τοὐλάχιστον κατώτερα καί ἀνάξια ὑποκείμενα, ὅσα βρίσκονται κι’ ἀνάμεσα στούς ὁμαλούς ἀνθρώπους. Οἱ διεστραμμένοι αὐτοί προσπαθοῦν νά πετύχουν τούς ἴδιους σκοπούς, τοὐλάχιστον μέ τ’ ἀντικείμενα τῶν πόθων τους, πού οἱ ὁμαλοί ἄνθρωποι ἐπιζητοῦν μέ τά δικά τους. Ὕστερα ἀπ’  αὐτούς ὅμως ἔρχεται μιά μακρά σειρά ἀνωμάλων τύπων, πού ἡ σεξουαλική τους δραστηριότητα ἀπομακρύνεται προοδευτικά ἀπό κάθε τί, πού φαίνεται ἑλκυστικό σ’ ἕνα λογικό ἄνθρωπο. Στήν ποικιλία τους καί στήν παραξενιά τους, (οἱ ἀνώμαλοι αὐτοί), οἱ τύποι αὐτοί, λέγει ὁ Freud, μποροῦν νά συγκριθοῦν μονάχα μέ τά κωμικά τέρατα, πού ζωγράφισε ὁ Π. Μπρέγκελ, ὅταν ἀπεικόνιζε τούς πειρασμούς τοῦ Ἁγίου Ἀντωνίου ἤ τή μακρά παρέλαση ξεχασμένων θεῶν καί πιστῶν, πού μᾶς δείχνει ὁ Γ. Φλωμπέρ νά περνοῦν μπρός ἀπ’ τόν εὐσεβῆ του μετανοοῦντα.
Αὐτό τό χαωτικό συνονθύλευμα πρέπει νά ταξινομηθῆ γιά νά μή μᾶς καταβάλει ἐντελῶς. Τούς ξεχωρίζουμε  σέ κείνους πού μετέβαλαν τό σεξουαλικό τους ἀντικείμενο, ὅπως οἱ ὁμοφυλόφιλοι,  καί σέ κείνους, πού μετέβαλαν τό σεξουαλικό τους σκοπό...» (S.Freud, Εἰσαγωγή στήν Ψυχανάλυση, Μετφρ. Α. Πάγκαλος, ἔκδ.  Γκοβόστη, σελ. 260 ἑξ.).

Ἡ ὁμαλή σεξουαλική ζωή, ὁ ἔρωτας τῶν δύο φύλων, ἀνδρός καί γυναικός, μέσα στό Γάμο, φέρει καρπούς, τά παιδιά, πολλαπλασιάζει τό εἶδος καί ὄχι μόνον, ἀλλά ἀναμφισβήτητα ὁδηγεῖ στή δημιουργία, γεννᾶ καί πνευματικά ἔργα.

Ὁ  Χριστός εὐλογεῖ τό μέγα μυστήριο τοῦ Γάμου καί τά παιδιά. Βδελύσεται  τή διαστροφή.  Ἡ Οἰκογένεια  εἶναι ἐργαστήριον  ἁγιότητος.           

Ἀντίθετα ἡ ὁμοφυλοφιλία καί γενικά οἱ σεξουαλικές ἀνωμαλίες καί διαστροφές  ὁδηγοῦν στό ἔγκλημα καί σέ πολλές ἀρρώστιες. Ὁ διαπρεπής Ψυχίατρος Ἀρ. Α. Ἀσπιώτης τονίζει ὅτι «αἱ σεξουαλικαί παρεκκλίσεις ἀπό τό κανονικόν εἶναι σχεδόν πάντοτε συμπτώματα διαταραχῶν τῆς προσωπικότητος» (Α. Ασπιώτη, Ἡ σεξουαλική σφαίρα, Ἀθῆναι 1969, σελ. 6).

Τά ἀποτελέσματα  τῆς σεξουαλικῆς διαστροφῆς, τοῦ χυδαίου αὐτοῦ ἐλαττώματος,  στό νευρικό σύστημα ὁδηγοῦν στό συμπέρασμα ὅτι ὁλόκληρη ἡ κατάστασις τοῦ ὁμοφυλοφίλου εἶναι ἀνώμαλη, μολυσματική καί βλαβερή.
«Καί τό βλαβερόν αἰσχρόν», λέγει ὁ Πλάτων (Πολιτ. ε΄457Β).  

Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος διακηρύσσει ὅτι ἡ ἄρνησις τοῦ ἀληθινοῦ Θεοῦ καί ἡ ἀπομάκρυνσις τῶν ἀνθρώπων ἀπό κοντά Του εἶναι ὁ λόγος, πού ἔχασαν τή Χάρι καί γυμνοί τῆς Χάριτος τοῦ Θεοῦ παρεδόθησαν σέ πάθη ἀτιμίας (Ὁμοφυλοφιλία καί ἄλλα). Οἱ γυναῖκες ἄλλαξαν τή φυσική σχέσι καί χρῆσι στήν παρά φύσιν καί ἐξευτελίσθηκαν μέ ἀκατονόμαστες, αἰσχρές ἀσέλγειες (Λεσβιασμός). Μέ τόν ἴδιο δέ τρόπο καί οἱ ἄρρενες ἄφησαν τήν φυσικήν σχέσιν καί χρῆσιν τῆς γυναικός καί κάηκαν ἀπό φλόγα ἀκράτητης ἐπιθυμίας μεταξύ τους, κάνοντας ἀρσενικοί μέ ἀρσενικούς ἀσχήμιες καί ἄτιμες πράξεις (παιδεραστία, ἀρσενοκοιτία, σοδομισμός κλπ), λαμβάνοντας ἔτσι τόν μισθόν, πού τούς ἄξιζε, ἐξ αἰτίας τῆς εἰδωλολατρίας τους, ἀπό τόν ἴδιο τόν ἑαυτό τους (πρβλ. Ρωμ. β΄ 26-27).

Δέν χωρεῖ καμμιά ἀπολύτως ἀμφιβολία ὅτι κάθε ἀσχήμια, κάθε διαστροφή, καί γενικά ὅλα τά κακά ὀφείλονται στήν ἁμαρτία, στήν ἀπομάκρυνσι ἀπό τόν ἕνα καί μόνον ἀληθινόν Θεόν, ὀφείλονται στήν παράβασι τῶν Ἐντολῶν Του. Σ’ αὐτόν ἀκριβῶς τό λόγο ὀφείλεται καί ἡ ραγδαία αὔξησις τῆς  ἐγληματικότητος στίς μέρες μας καί σέ παγκόσμια κλίμακα. Στόν ἴδιο λόγο ὀφείλεται καί ἡ ὁμοφυλοφιλία, ὁ Σοδομισμός.

Εἴτε ὅμως γεννιέται κάποιος ὁμοφυλόφιλος (ἐγγενής διαμαρτία), εἴτε γίνεται μέσα στό ἀνήθικο οἰκογενειακό ἤ στό κοινωνικό περιβάλλον, εἶναι ἕνας ἄνθρωπος, μέ διαταραγμένη προσωπικότητα, εἶναι ἕνας ἄρρωστος, εἶναι ἕνας συνάνθρωπός μας, πού ὑποφέρει, ἀξιολύπητος καί ἀξιοθρήνητος, πού χρειάζεται βοήθεια. Εἶναι ἄνθρωποι ἀξιοσυμπάθητοι καί ἔχουν ἀπόλυτη ἀνάγκη τήν ἀγάπη μας καί τή συμπαράστασί μας. Ἔχουν ἀπόλυτη ἀνάγκη ἀμέσου θεραπείας. Ἀλλά πρέπει νά  καταλάβουν οἱ ἴδιοι τήν ἀνάγκη καί νά θελήσουν «ὑγιεῖς γενέσθαι». Καί νά μή ἐπιτρέπουν σέ μερικούς ἀσυνειδήτους νά τούς ἐκμεταλλεύονται, ἀλλά νά σεβαστοῦν τόν ἑαυτό τους καί νά μήν ἐξευτελίζονται ὑπηρετῶντας δουλικά τά συμφέροντα σκοτεινῶν δυνάμεων, πού δολίως  προσπαθοῦν νά ἐξαφανίσουν τήν Ὀρθοδοξία καί τόν Ἑλληνικό Πολιτισμό. Καί ἄν δέν ἀκοῦνε τή φωνή τῆς ἀγάπης  ἑνός πατέρα, ἄς ἀκούσουν τή φωνή τοῦ Κωνσταντίνου Καβάφη, πού ἀγωνίσθηκε νά βρῆ τή λύτρωσι, ὁ ὁποῖος, στό περίφημο ποίημα του «ΟΣΟ ΜΠΟΡΕΙΣ», βροντοφωνάζει:

«Κι ἄν δέν μπορεῖς νά κάμεις τή ζωή σου, ὅπως τή θέλεις,
 τοῦτο προσπάθησε τοὐλάχιστον
ὅσο μπορεῖς: μήν τήν ἐξευτελίζεις
μές στήν πολλή συνάφεια τοῦ κόσμου,
μές στές πολλές κινήσεις κι  ὁμιλίες

Μήν τήν ἐξευτελίζεις πιαίνοντάς την,
Γυρίζοντας συχνά κ’ ἐκθέτοντάς την
Στῶν σχέσεων καί τῶν συναναστροφῶν
τήν καθημερινήν ἀνοησία,
ὥς πού νά γίνει σά μιά ξένη φορτική»
Στεφ, Ι. Πουλῆ , Οἱ θρησκευτικές ἀντιλήψεις τοῦ  Κωνστ. Π. Καβάφη, ἐκδ. Γκοβόστης, σελ.30).

Βέβαια ἔχει παρατηρηθῆ ὅτι ὅσο εὔκολα ἀποκτᾶται τό ἐλάττωμα, τόσο δύσκολα θεραπεύεται. Χρειάζεται ἐπίπονος καί ἐπίμονος  ἀγῶνας. Χρειάζεται ἄσκησις: νηστεία, ὄχι ἀλλαγή τῶν τροφῶν, ἀλλά ἀποχή ἀπό τῶν κακῶν. Ἀγρυπνία, ἐγρήγορσις, νῆψις, νηφαλιότητα. Προσοχή καί πραγματική, ἀδιάλειπτη Προσευχή, γιά νά νικήσουμε τά πάθη μας καί τίς διαστροφές μας. Ὅλοι παλεύουμε νά θεραπεύσουμε τά πάθη μας. Ὁ ἕνας τή φιλαρέσκεια, ἄλλος τή φιλοχρηματία καί τήν πλεονεξία, ὁ τρίτος τή φιληδονία, κλπ. Γιατί ὄχι καί ὁ ὁμοφυλόφιλος;  Κι’αὐτός ὀφείλει νά μήν ἐξευτελίζη τόν ἑαυτό του καί νά μή περιθωριοποιεῖται μέ τή θέλησί του.

Τά πάθη δέν θεραπεύονται μέ ἀφορισμούς καί κατάρες, μέ κρίσεις καί κατακρίσεις, ἀλλά μέ τή γνήσια ἀγάπη στό Χριστό. Καί κάθε ἕνας μας ὀφείλει νά ἁγνίζει ἑαυτόν διότι καί ὁ Χριστός ἁγνός ἐστιν.

Ὁ S. Freud χαρακτηρίζει, ὅπως ἔχουμε πῆ, τούς ὁμοφυλόφιλους, ἀνώμαλους, διεστραμμένους. Καί εἶναι. Μήπως ὅμως δέν εἶναι ἀνώμαλος καί διεστραμμένος ὁ Φαρισαῖος, ὁ Ψεύτης, ὁ Κλέπτης, ὁ Ληστής, ὁ Ὑποκριτής, ὁ Ἐγωϊστής, ὁ Πλεονέκτης, πού προδίδει ὄχι μόνο τήν μάνα του καί τήν Πατρίδα του, ἀλλά καί τόν ἴδιο τό Χριστό, ἀντί τριάκοντα ἀργυρίων;

Μήπως δέν εἶναι διεστραμμένοι ὅλοι  οἱ ὀσφυοκάμπτες, οἱ γλυφοποδίτσιδες, πού γιά νά κρατήσουν τή «θεσούλα» τους προδίδουν τά ὅσια καί τά ἱερά καί γίνονται χειρότεροι κι’ ἀπό τόν Ἐφιάλτη, καί τόν Πηλιο-Γούση καί τόν Ἰούδα;
Μήπως οἱ πολέμιοι τῆς  Πίστεως δέν εἶναι περισσότερο διεστραμμένοι καί ἀπό τούς δυστυχεῖς ὁμοφυλοφίλους;

Ἡ κρίσις καί ἡ κατάκρισις τῶν ἀσθενῶν αὐτῶν εἶναι ἁμαρτία. Κανείς δέν ἔχει αὐτό τό δικαίωμα. Ζοῦν ἕνα καθημερινό μαρτύριο ἐξ αἰτίας τῆς διαστροφῆς αὐτῆς. Τό Χρέος ὅλων μας εἶναι νά πλησιάσουμε τούς ἀνθρώπους αὐτούς μέ τρυφερότητα καί γνήσια ἀγάπη, σάν τόν καλό Σαμαρείτη, καί νά τούς βοηθήσουμε νά καταλάβουν καί νά ἀποδεχθοῦν τήν ἀρρώστια τους καί «νά θελήσουν ὑγιεῖς γενέσθαι».

Καί «ὁ ἀναμάρτητος ἡμῶν πρῶτος τό λίθον βαλέτω». Οἱ συνάνθρωποί μας αὐτοί ἔχουν ἀπόλυτη ἀνάγκη Ψυχοθεραπείας, γιά νά καταλάβουν τήν προβληματική τους συμπεριφορά καί νά ἀγωνιστοῦν νά τήν τροποποιήσουν, νά τήν θεραπεύσουν.

Ἔχουμε ἀκόμη Χρέος, σάν ὀργανωμένη κοινωνία νά συνειδητοποιήσουμε ὅτι «ἡ Πρόληψις εἶναι ἡ καλλίτερη Θεραπεία», γιά νά προσέξουμε τήν ἀγωγή, τήν Παιδεία τῶν Παιδιῶν μας. Πενῆντα ὀκτώ χρόνια ἐργάζομαι σάν Πνευματικός καί ψυχοθεραπευτής καί ἔζησα καί ζῶ τόν πόνον καί τῶν Ὁμοφυλοφίλων. Καί κατέληξα στό συμπέρασμα ὅτι «ἡ Πρόληψις εἶναι ἡ καλλίτερη θεραπεία». Καί Χρέος ἔχω  νά ὁμολογήσω ὅτι ἡ Πρόληψις δέν ἐπιτυγχάνεται,  μέ τήν ἀντικατάστασι στά Σχολεῖα μας τοῦ Εὐαγγελίου τῆς ἁγνότητος καί τῆς Ἀγάπης, ἀπό τό Κοράνιο τοῦ μίσους, ἀπό τή Βεδάντα καί τίς Οὐπανισάδς, οὔτε μέ τή διδασκαλία σέ μικρά παιδιά, γιά τίς «ἔμφυλες ταυτότητες».

Ὑπάρχουν δυστυχῶς μερικοί, ἀνιάτως ἔχοντες, πού ὅταν τούς φτύσεις χαμογελοῦν καί λέν' πώς ψιχαλίζει... καί ἀναισχύντως Ποδοπατοῦν κάθε Ἀξία. Καί ὁ Πλάτων συνιστᾶ «τούς ἀνιάτως ἔχοντας ἀνελεῖν». Ἐμεῖς  ὅμως προσευχόμαστε γι' αὐτούς καί τούς παρακαλοῦμε νά μετανοήσουν.

Ἡ προσπάθεια ἀνατροπῆς τῆς ἱεραρχίας τῶν Ἀξιῶν, εἶναι ἀπαξίωσις τῶν Ἀξιῶν, εἶναι ἄρνησις, μηδενισμός. Εἶναι μωρία. Εἶναι «Ὕβρις» καί δέν προλαμβάνει, καί δέν θεραπεύει, ἀλλά ἀντίθετα αὐξάνει τίς διαστροφές,  προάγει δέ καί αὐξάνει ἀλματωδῶς τήν ἐγκληματικότητα.

Καί τούς  κατά πάντα συμπαθεῖς Ὁμοφυλοφίλους, παρακαλῶ,  ὅτι εἶναι καλόν ἔγκαιρα νά καταλάβουν καλά, νά συνειδητοποιήσουν τό πάθος τους καί νά θελήσουν τή θεραπεία τους καί νά ἀγωνιστοῦν γι’ αὐτή.
Θέλοντας νά διώξουν τό ἄγχος, πού τούς προκαλεῖ ἡ συναίσθησις τῆς ἰδιοτροπίας τους, ἀπωθοῦν τό πάθος ἤ τό ἐκλογικεύουν ἤ τό προβάλλουν σέ ἄλλους καί μάλιστα σέ μεγάλα πρόσωπα τῆς Ἱστορίας καί τῆς Θρησκείας. Εἶναι λάθος τρόπος. Καί ὑπάρχουν μερικοί στήν ψυχή διεστραμμένοι, πού παρασύρουν τούς ὁμοφυλοφίλους σέ λάθος συμπεριφορές καί τούς ἐκμεταλλεύονται, ἐξυπηρετῶντας ἔτσι ἄλλων σκοτεινά συμφέροντα. Δέν ἐπιτρέπεται νά ὑποκινοῦνται καί νά ἐκτρέπονται προβάλλοντας τήν αἰσχρότητά τους σέ ἄλλους καί νά γίνωνται καταγέλαστοι.

Καλόν εἶναι ὅλοι μας, καί οἱ ὁμοφυλόφιλοι νά φέρουμε, κατά τόν Γιούγκ, τή σκιά μας στό φῶς.  Νά ἀποδεχθοῦμε τήν ἀρρώστια μας καί νά θελήσουμε νά δοῦμε τήν ἀλήθεια καί νά θεραπευθοῦμε. Νά μετά-νοήσουμε.

Εἶναι ἀνεπίτρεπτη ἡ συμπεριφορά τῶν ὁμοφυλοφίλων νά παρασύρονται ἀπό ἀνεγκέφαλους Γραικύλους καί νά παρελαύνουν γυμνοί στίς πλατεῖες τῶν πόλεων καί νά ἀσελγοῦν. Ἡ προσβολή τῆς δημοσίας αἰδοῦς εἶναι ἀξιόπινον ἀδίκημα. Εἶναι «ὕβρις». Λίγος σεβασμός καί στούς ἄλλους  δέν θά ἔβλαπτε, νομίζω.
Ἐπίσης εἶναι ἀνεπίτρεπτη ἡ συμπεριφορά ἐκείνων, πού ἰσχυρίζονται ὅτι στή Δημοκρατία εἶναι ἐλεύθερος ὁ καθένας νά κάνη ὅ,τι θέλει. Εἶναι τραγικό λάθος ὁ ἰσχυρισμός αὐτός καί ὅλοι πρέπει νά καταλάβουμε καί περισσότερο οἱ ὁμοφυλόφιλοι ὅτι στή σωστή Δημοκρατία «κάθε κοινωνός εἶναι ἐλεύθερος νά κάνη τό κάθε τί, πού δέν βλάπτει τόν ἄλλον», ὅτι «ἡ ἐλευθερία τοῦ ἑνός  ἔχει ὅρια τήν ἐλευθερία τοῦ ἄλλου». Οὔτε πάλιν ἐπιτρέπεται νά θεωρῇ ὁ καθένας τό χαμηλό του πάθος, τήν ἀρρώστια του, τή διαστροφή του, σάν ἰδιαιτερότητα καί νά ἀπαιτῇ νά σέβωνται τή διαστροφή του σάν ἰδιαιτερότητα. Δέν εἶναι δυνατόν σέ μιά πολιτισμένη κοινωνία νά θεωρεῖται σεβαστός ὁ σοδομισμός, ἡ κτηνοβασία, ἡ ἐξάρτησις ἀπό τά ναρκωτικά ἤ  ἀπό τόν ἀλκοολισμό, ἡ κλεπτομανία καί τόσα ἄλλα ἐγκλήματα καί βρωμερά πάθη. Δέν θά γυρίσουμε πίσω στίς τρῶγλες καί τά Σπήλαια, δέν θά κάνουμε τήν κοιτίδα τοῦ Πολιτισμοῦ, τήν ἔνδοξη Πατρίδα μας bordel. Δέν θά ἐπιτρέψουμε σέ μιά χούφτα Γραικύλους ἤ σέ μιά μικρή ὁμάδα ἀμετανοήτων παιδεραστῶν καί σοδομιστῶν ἤ τρελλῶν νά φωτογραφίζονται μισόγυμνοι, φορῶντας γυναικεῖες μίνι φοῦστες, μπροστά στό ἱερόν μνημεῖον τοῦ ἀγνώστου Στρατιώτου, προτάσσοντας τά ὀπίσθιά τους στό Μνημεῖον καί στόν φρουρό του, σύμβολον τοῦ Γένους, προσβάλλοντας ἔτσι κατάφορα τά ὅσια καί τά ἱερά μας.
Δέν θεραπεύεται ἡ διαστροφή τους μέ αὐτή τήν αἰσχρή συμπεριφορά καί στάσι ἔναντι τῶν ὑγιῶν συνανθρώπων τους.
Μέ ὅλη τήν συμπάθεια καί τήν ἀγάπη, πού τρέφω γιά κάθε ἄρρωστο, παρακαλῶ θερμά ὅσους θέλουν νά θεραπευθοῦν, νά προσπαθήσουν καί εἶμαι βέβαιος ὅτι θά βροῦν τή λύτρωσι.
Ὁ Καβάφης  βρῆκε τή λύτρωσι, καί πίστευε ὅτι καί ἄλλοι τήν ἀναζητοῦν καί εἶναι βέβαιον ὅτι θά τήν βροῦν ἀρκεῖ νά τό θελήσουν. Ὁ Καβάφης ἀξιολογεῖ καί ἐκτιμᾶ  βαθιά τήν προσπάθεια τοῦ ἀγωνιζομένου ἀνθρώπου:
Καί λέγει:
«Γιατί ἤθελε, εἶπε ἐκεῖνος - ἤθελε νά σωθεῖ
ἀπ’ τή στιγματισμένη, τή νοσηρά ἡδονή
ἀπ’ τήν στιγματισμένη τοῦ αἴσχους ἡδονή,
Ἦταν καιρός ἀκόμη - ὡς εἶπε - νά σωθεῖ»
(Δές καί τό βιβλίο μου· Οἰ Θρησκ. ἀντιλήψεις... ἔνθ’ἀνωτ. σελ.45).
Παρακαλῶ ἐπίσης καί ἐκείνους τούς θρασεῖς καί ἀναίσχυντους καί ἀμετανοήτους, ἄν  δέν θέλουν νά θεραπευθοῦν ἀπό τή διαστροφή καί  ἐμμένουν στό χυδαῖο τους αὐτό ἐλάττωμα, τοὐλάχιστον νά σιωποῦν.
(Δές καί περιοδικόν ΑΝΑΠΑΛΜΟΙ, τόμ. Λβ΄ σελ.74-81).
Ὁ Χριστός μᾶς καλεῖ ὅλους κοντά Του. Σταυρώθηκε γιά νά μᾶς ἐλευθερώσῃ ἀπό τά πάθη καί τίς κακίες μας. Κρούει τή θύρα καί περιμένει τήν εἰλικρινῆ μας μετάνοια καί τήν ἐπιστροφή στήν Πηγή τοῦ Ζῶντος ὕδατος καί εἶναι ὁ μόνος, πού μᾶς ὁδηγεῖ «ἐπί ζωῆς πηγάς ὑδάτων» καί
«ἐξαλείφει πᾶν δάκρυον ἐκ τῶν ὀφθαλμῶν ἡμῶν» (Ἀποκ. ζ΄ 17). Αὐτόν δοξολογήσωμεν ὅτι αὐτῷ, τῷ ἀγαπῶντι ἡμᾶς, σύν τῷ Πατρί καί τῷ ἁγίῳ Πνεύματι ἀνήκει ἡ δόξα καί τό κράτος εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.

π.Στέφανος Πουλής 
http://newanapalmoi.blogspot.gr/

.

.

Μάχη Μεγάλου Σπηλαίου

Μία χαρακτηριστική περίπτωση ενεργούς συμμετοχής του Ιερού Κλήρου στον Αγώνα του Γένους αποτελεί η μάχη της Μονής του Μεγάλου Σπηλαίου τον Ιούνιο του 1827 έναντι των ορδών του Ιμπραήμ.

***** Ελάχιστοι την γνωρίζουν...

 

100 μοναχοί υπό την ηγεσία του ηγούμενου Γεράσιμου Τυρολού, μαζί με τους 600 του υπασπιστή του Κολοκοτρώνη Φωτάκου και του Ν.Πετιμεζά, ζώστηκαν τα άρματα και απέκρουσαν με του Χριστού την Πίστιν την Αγία, τόσο τα τουρκοαιγυπτιακά στρατεύματα 15 χιλιάδων ανδρών όσο και το στρατιωτικό σώμα προσκυνημένων προδοτών του Νενέκου, επί 13 ώρες, προξενώντας σημαντικές απώλειες στους επιτιθέμενους και σώζοντας ένα απ τα προπύργια της Επανάστασης.

 

Η απάντηση των Μοναχών δια χειρός Δαμασκηνού στο τελεσίγραφο του Ιμπραήμ είναι θρυλική, πιστή στο «τοις κείνων ρήμασι πειθόμενοι» και στο «Την Πόλιν σοι δούναι ουκ εμόν εστίν».

 

Ὑψηλότατε ἀρχηγὲ τῶν Ὀθωμανικῶν ἁρμάτων, χαῖρε.

Ἐλάβαμεν τὸ γράμμα σου καὶ εἴδομεν τὰ ὅσα γράφεις, ἠξεύρομεν πὼς εἶσαι εἰς τὸν κάμπον τῶν Καλαβρύτων πολλὰς ἡμέρας καὶ ὅτι ἔχεις ὅλα τὰ μέσα τοῦ πολέμου. 

Ἡμεῖς διὰ νὰ προσκυνήσωμεν εἶναι ἀδύνατον, διότι εἴμεθα ὁρκισμένοι εἰς τὴν πίστιν μας, ἢ νὰ ἐλευθερωθῶμεν ἢ νὰ ἀποθάνωμεν πολεμοῦντες καὶ κατὰ τὸ χαΐνι μας δὲν γίνεται νὰ χαλάσῃ ὁ ἱερὸς ὅρκος τῆς πατρίδος μας. 

 

Σὲ συμβουλεύουμε ὅμως νὰ ὑπάγης νὰ πολεμήσῃς σὲ ἄλλα μέρη, διότι, ἂν ἔλθῃς ἐδῶ νὰ μᾶς πολεμήσῃς καὶ μᾶς νικήσῃς, δὲν εἶναι μεγάλον κακόν, διότι θὰ νικήσῃς παπάδες, ἂν ὅμως νικηθῆς, τὸ ὁποῖον ἐλπίζομεν ἄφευκτα, μὲ τὴν δύναμιν τοῦ Θεοῦ, διότι ἔχομεν καὶ θέσιν δυνατὴν καὶ θὰ εἶναι ἐντροπή σας καὶ τότε οἱ Ἕλληνες θὰ ἐγκαρδιωθοῦν καὶ θὰ σὲ κυνηγοῦν πανταχοῦ. 

 

Ταῦτα σὲ συμβουλεύομεν καὶ ἡμεῖς, κᾶμε ὡς γνωστικὸς τὸ συμφέρον σου, ἔχομεν καὶ γράμματα ἀπὸ τὴν βουλὴν καὶ ἀπὸ τὸν ἀρχιστράτηγον Θεόδωρον Κολοκοτρώνην, ὅτι εἰς πᾶσαν περίπτωσιν πολλὴν βοήθειαν θὰ μᾶς στείλῃ, παλληκάρια καὶ τροφὰς καὶ ὅτι, ἢ θὰ ἐλευθερωθῶμεν τάχιστα, ἢ θὰ ἀποθάνωμεν κατὰ τὸν ἱερὸν ὅρκον τῆς Πατρίδος μας.

ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΣ

Ὁ Ἡγούμενος καὶ σὺν ἐμοὶ παπάδες καὶ καλόγεροι

τῇ 22ᾳ Ἰουνίου 1827, Μέγα Σπήλαιον»

 

Η φλόγα της Επανάστασης αναζωπυρώθηκε στο Μέγα Σπήλαιο και αναπτέρωσε το ηθικό των Ελλήνων στην πιο κρίσιμη φάση του Εθνικού Αγώνα της Ανεξαρτησίας.

Για του Χριστού την Πίστιν την Αγία και της Πατρίδος την Ελευθερία πάνω από το 20% των Πατέρων της Ορθοδοξίας, πότισαν με το αίμα τους τις πατρογονικές εστίες του Ελληνισμού, καθαγιάζοντάς τες.

 

.

Το Μυστήριον τούτο μέγα εστί

ΑΝΑΓΚΗ ΝΑ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΣΟΥΜΕ

ΤΟ ΓΑΜΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ

  

      Ὁ γάμος  εἶναι μέγα Μυστήριο. Εἶναι ισόβιος ἕνωσις ανδρός και γυναικός, εὐλογημένη ἀπό το Θεό. Δεσμός αδιάλυτος (πρβλ. Γενέσ. β΄ 18-25. Ἰωάν. β΄ 1ἑξ. Ματθ. ιθ΄5ἑξ. Ἐφεσ. ε΄20-23). Εἶναι θεσμός θείου και ἀνθρωπίνου δικαίου (Νομ. 1 Πανδ. 23,2).

   Ἕνας ἀπό τους διαπρεπέστερους νομικούς τῶν νεωτέρων χρόνων, ὁ αείμνηστος Γ. Μπαλῆς,  στό Οἰκογενειακό του Δίκαιο (Ἀθῆναι 1961, σελ. 20) γράφει πολύ εὔστοχα, ὅτι «διά τοῦ γάμου θεμελειοῦται εἷς ἠθικός δεσμός μεταξύ ανδρός και γυναικός ἀποσκοπῶν ἀφ' ἑνός τήν πλήρη και ἀχώριστον αὐτῶν ἕνωσιν διά παντός τοῦ βίου και ἀφ' ἑτέρου τήν κοινωνίαν τύχης».

    Εἶναι ἀναμφισβήτητη ἀλήθεια ὅτι ὁ γάμος εἶναι ἡ πηγή τῆς Οικογένειας, ἡ δε Οἰκογένεια εἶναι ἡ ἀρχή τῆς Πόλεως και κατά κάποιον τρόπον φυτώριον τῆς Πολιτείας (Κικέρων). Ὁ Πλάτων ἐρωτᾶ: «Ἀρχή δ' ἐστί τῶν γενέσεων πάσαις πόλεσιν ἄρ' οὐχ ὁ γάμος σύμμειξις και κοινωνία;» (Πλατ. Νόμοι Δ΄ 721, ἴδε και Αριστοτέλους Ἠθικ. Νικομ. Θ.XII, 1162 α. Πλουτ. Περί παίδων ἀγωγῆς 19, Ἐρωτικ. 4, κλπ.). Και ὁ Πυθαγόρας λέγει ὅτι: «Ἀρχή ἐστί ἡ περί τῶν οἴκων δικαία διάθεσις τῆς ὅλης ἐν ταῖς πόλεσιν εὐταξίας· ἀπό γάρ τῶν οἴκων αἱ πόλεις συνίστανται» (Πυθαγόρου παρ' Ἰαμβλ.169). Γι' αὐτό και τό δίκαιον ανέκαθεν ἐπροστάτευε τόν γάμον καί τήν οἰκογένειαν.

     Ὁ Γ. Μπαλῆς ἐπισημαίνει ὅτι «ἡ οἰκογένεια ἀποτελεῖ την ζύμην, ἐξ ἧς πλάττεται και αὔξει ὅλος ὁ κοινωνικός ὀργανισμός ἐν τῷ βίῳ τῶν Κρατῶν. Ἐν τῇ οἰκογένεια γεννώνται, σφυρηλατοῦνται και δοκιμάζονται τά ὑψηλά αἰσθήματα τῆς στοργῆς και αφοσιώσεως, τῆς αυτοθυσίας και αυταπαρνήσεως,τῆς ἀγάπης και φιλαλληλίας, ἅτινα  αἰσθήματα ἐκπορευόμενα ἐκ τῆς οικογενείας και μεταδιδόμενα εἰς τά διάφορα κοινωνικά στρώματα ἐκτρέφουν και ἀνυψοῦν τό πρόσωπον εἰς ανώτερα επίπεδα πολιτισμοῦ. Οὗτος εἶναι ὁ λόγος, δι' ὅν ἡ ρύθμισις τοῦ θεσμοῦ τοῦ γάμου και ἐν γένει τοῦ θεσμοῦ τῆς οικογενείας ἀπετέλεσε και ἀποτελεῖ κατ' ἐξοχήν σπουδαῖον μέλημα τῆς πολιτείας και δή  καθ' ἁπάσας τάς λειτουργίας αὐτῆς» (Οἰκογ. Δίκαιον σελ. 3). 

    Χαρακτηριστικώτατα ὁ Πλάτων στούς Νόμους του τονίζει ὅτι οἱ Νόμοι πού πρέπει νά τεθοῦν πρῶτοι σέ μιά Πόλι, γιά  νά πάῃ σωστά - ὅταν τεθοῦν καλά - εἶναι οἱ Νόμοι, πού ἀφοροῦν τό γάμο: «Γαμικοί δή νόμοι πρῶτοι κινδυνεύουσιν τιθέμενοι καλῶς ἄν τίθεσθαι πρός ὀρθότητα  πάσῃ πόλει» ( Πλάτ. Νόμ. Δ΄ 721). 

     Στην ἐποχή μας ὅμως, δυστυχῶς, πού κυριαρχεῖται ἀπό ὑλιστικές, ἀθεϊστικές Ἰδέες καί ὑψώνεται σέ θεότητα τό κακοποιημένο Σέξ, ὑπάρχουν ἄτομα ἤ καί ὀργανωμένες Ὁμάδες, πού ἐργάζονται συστηματικά και προσπαθοῦν παντοιοτρόπως νά κατεξευτελίσουν καί νά βεβηλώσουν τό ἱερό καί μέγα μυστήριον τοῦ γάμου καί νά διαλύσουν την οἰκογένεια. Καί τό πιό θλιβερό εἶναι ὅτι τό Κράτος, πού ὀφείλει νά προστατεύει τον ἱερό Θεσμό, μέ παράνομους,  ἀναχρονιστικούς νόμους βάζει δυναμίτη στά θεμέλια τῆς οἰκογενείας καί ἀνατινάσσει στόν ἀέρα  καί τό γάμο καί τήν οἰκογένεια.

  Γιατί σέ τί ἄλλο ἀποσκοπεῖ ἡ ἀποποινικοποίησις τῆς μοιχείας, τό αὐτόματο Διαζύγιον, ὁ Πολιτικός γάμος, τό Σύμφωνον συμβίωσης;

 Οἱ Νόμοι αὐτοί δέν εἶναι πρόοδος, ἀλλά ὁπισθοδρόμησις στίς τρώγλες καί στά Σπήλαια. Ἡ ἔνταξις τῆς Ἑλλάδος στήν Εὐρωπαϊκή Κοινότητα, δέν σημαίνει ἀλλοτρίωσι τῶν Ἀρχῶν, τῶν Παραδόσεων καί τῶν Ἰδανικῶν τῆς Ρωμιοσύνης. Δεδομένου ὄντος ὅτι ὅταν ἐμεῖς οἱ Έλληνες κτίζαμε Παρθενώνες, οἱ Λαοί τῆς Ευρώπης πηδοῦσαν σάν πίθηκοι  ἀπό δένδρο σέ δένδρο. Ἐμεῖς τούς δώσαμε τό Φῶς καί τούς ἐξανθωπίσαμε. Ἐξ ἄλλου χάρις στόν Πολιτισμό μας, χάρις στόν πνευματικό μας πλοῦτο κρατηθήκαμε στή ζωη ἀνά τούς αἰῶνες. Καί μέ αὐτές τίς Ἀρχές καί τά Ἰδανικά θρέψαμε τήν ἀνθρωπότητα.  Μέ Πίστι στό Θεό, Ἀγάπη στήν Πατρίδα, μέ  Ἀφοσίωσι στόν ἱερό θεσμό τοῦ γάμου καί τῆς οἰκογενείας ἐπιβιώσαμε καί διδάξαμε πάντα τά ἔθνη.

    Πῶς ἀποτολμοῦν μερικοί σήμερα ἀνεγκέφαλοι καί ζητοῦν νά ἀπαρνηθοῦμε τά ὅσια καί τά ἱερά μας;

     Ὑπάρχει τίποτε πιό ἱερό στή ζωή μας ἀπό τη ζεστασιά τοῦ σπιτικοῦ καί τῆς οἰκογενείας;

   

      Ἀναρωτηθήκαμε ποτέ γιατί καθημερινά καί σέ παγκόσμια Κλίμακα, ἁλματωδῶς αὐξάνει ἡ ἐγκληματικότητα;

       Μήπως  ὀφείλεται στή διάλυσι τῆς οἰκογένειας καί στό γεγονός ὅτι οἱ Νέοι μας στεροῦνται  οἰκογενειακῆς  στοργῆς καί τρυφερότητος;

       Εἷναι καιρός νά συνειδητοποιήσουν οἱ Ἁρμόδιοι σ' αὐτό τό Κράτος τήν ανάγκην  μέ κάθε τρόπο νά στηρίξουν τό γάμο καί τήν Οἰκογένεια, πιστοί στό Νόμο τοῦ Χριστοῦ. Τουλάχιστον νά σεβασθοῦν τό Σύνταγμα τῆς Πατρίδος μας, σύμφωνα μέ τό ὁποῖο «ἡ οἰκογένεια, ὡς θεμέλιον τῆς συντηρήσεως καί προαγωγῆς τοῦ Ἔθνους, ὡς καί ὁ γάμος, ἡ μητρότης καί ἡ παιδική ἡλικία τελοῦν ὑπό τήν προστασία τοῦ Κράτους» (Σύνταγμα 1975, ἀρθρ. 21,1).

Καί εἶναι καιρός νά καθαρίσῃ ἡ κόπρος ἀπό τό Ὑπουργεῖο Παιδείας καί Θρησκευμάτων. Νά συνειδητοποιήσουν οἱ Εθνοπατέρες ὅτι οἱ Ἕλληνες  εἶναι καί θά παραμείνουν Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί καί Ἕλληνες. Καί «τοῦ Έλληνος ὁ τράχηλος ζυγόν δέν ὑποφέρει». Δέν ὑποφέρει τούς σκοταδιστές. Αὐτά, πρός γνῶσιν καί συμμόρφωσιν. Καί «ὁ νοῶν νοήτω».

π.Στέφανος Πουλής
http://newanapalmoi.blogspot.gr/2016/09/blog-post_13.html