Μάνα, που πήρες απ' όλα τα πλάσματα
ανώτερο θρόνο,
άφθαρτη μένει κι ανέγιχτ' η δόξα σου
μέσα στο χρόνο.
Μέσ' στην αγκάλη σου, ω θαύμα!
κρατάς, το Θεό μας, Μητέρα,
κι είσαι απ' τη γη κι απ'τους κόσμους των άστρων
εσύ, Πλατυτέρα!
Γ.Βερίτης
(ο Ενανθρωπήσας Θεός, ως θείον Βρέφος, εκφράζει στην εικόνα την κατ'άνθρωπον "αδυναμία", καταφυγή και κούρνιασμα στην αγκάλη της Κυρίας Θεοτόκου -τί θαύμα- η δε Παναγία Αειπάρθενος Κεχαριτωμένη Μήτηρ του Λυτρωτού έχει ζωγραφισμένο στην έκφρασή της το δέος και τον βαθύ στοχασμό για το Μέγα Μυστήριο, στο οποίο κλήθηκε να υπηρετήσει..)
