Όταν
ενέσκηψε στην Ελλάδα η φοβερή Ισπανική Γρίππη του 1918, ο λαός μας, που
κρατούσε
ακόμη την Πίστη και τις Παραδόσεις, κατέφυγε στην άνωθεν συμπαράσταση, αντίληψη
και βοήθεια, για να σωθεί.
Μαζί, φυσικά, με τις συμβουλές των «ειδικών», δηλ. των συνετών γιατρών και την ευσυνειδήτου Πολιτείας. (βλέπε απόκομμα εφημερίδος)
Προσέτρεξαν, λοιπόν, πάλι σε Κείνην και παρεκάλεσαν τον Ηγούμενο να στείλει από τον Προυσό στην πόλη τους την περιπόθηρη Παναγία, με την ακράδαντη βεβαιότητα οτι και πάλι θα βοηθηθούν, και η Χάρη Της θα τους σώσει.
Την προϋπάντησαν 4 χιλιόμετρα έξω από το Αγρίνιο, στις 24 Οκτωβρίου 1918, καθώς Αυτή ερχόταν, και την λιτάνευσαν από εκεί μέχρι την πόλη και μέσα στην πόλη, με υμνωδίες και θερμές Παρακλήσεις. Το αποτέλεσμα; Από τις 25-27 Οκτωβρίου έπαυσε οριστικά και ολότελα το θανατικό!.
Στο
Ναό της Αγ.Τριάδος σώζεται Τοιχογραφία του γεγονότος, την οποίαν αφιέρωσαν «εις
μνημόσυνον αιώνιον» οι ευσεβείς. Τελείται δε κάθε χρόνο Εορτή ευγνωμοσύνης του λαού,
με ειδική Ακολουθία πανηγυρισμού..
Μετά από λίγες μέρες, ειρηνευμένοι και δοξολογικοί, άκουσαν τις παρακλήσεις και των Μεσολογγιτών αδελφών τους και διεβίβασαν και εκεί σιδηροδρομικώς (υπήρχε γραμμή τότε μέχρι το Αντίριο) την Θαυματουργό παρουσία Της.
Την 1η Νοεμβρίου έφθασε, και από την επομένη δεν υπήρχε ασθενής στην πόλη!.
Και συνεχίσθηκε η περιοδεία μέχρι το Αιτωλικό, με αντίστοιχη απολύτρωση από τη φοβερή μάστιγα.
Κανδήλες-Αφιερώματα μαρτυρούν τα εξαίσια αυτά θαύματα στη Μονή Προυσού..
Στο μεταξύ, στην άλλη πλευρά της Τριχωνίδος, με ίδια αγωνία ο λαός, προσέτρεξε στο προσκύνημα της Αγίας Παρασκευής, που υπήρχε (και υπάρχει) έξω από το Θέρμο. Έφεραν την θαυματουργό Εικόνα της με Λιτανεία, θυμιάματα, ψαλμωδίες και ικεσίες. Αυτό γινόταν στις 20 Νοεμβρίου του 1918. Και πάλι θαυμαστή ευλογία!. Και πάλι θαύμα!.
Αυτοστιγμεί όλοι οι ασθενείς της Κωμοπόλεως, αλλά και των περιχώρων της, ιάθησαν!. Και τελείται και εκεί ειδική Ακολουθία ευγνωμοσύνης. Και ψάλλει ο Υμνογράφος:
Ἦχος δ´. Ἔδωκας σημείωσιν.
Στίχ. Τὸ ἑσπέρας αὐλισθήσεται κλαυθμός, καὶ τὸ πρωῒ ἀγαλλίασις.
Ἅπαντας ἐνέπλησας, χαρᾶς ἀφάτου καὶ κρείττονος, ἀσφαλὲς καταφύγιον, ἡνίκα κατέπαυσας, τὴν λοιμώδη νόσον, τοὺς πιστοὺς Θερμιώτας, οἵτινες κάλλιστον ναόν, σοὶ ἀνεδείμαντο ἑορτάζοντες, τὴν σὴν λαμπρὰν πανήγυριν, Παρασκευὴ ἀνυμνοῦντές σε, ὡς οἰκείαν ὑπέρμαχον, καὶ σεπτὴν ἀντιλήπτορα.
Αλλά και στον Πύργο Ηλείας ο ευσεβής λαός επικαλέσθηκε τον προστάτη του Αγ.Χαράλαμπο και σώθηκε. Και στην Αταλάντη Λοκρίδος, οι πιστοί λιτάνευσαν την Ι.Εικόνα των Αγ.Αναργύρων από το παρακείμενο Μοναστήρι τους και προστατεύθηκαν. (Εορτή και ειδική Ακολουθία 12 Νοεμβρίου)
Έφθασαν οι ειδήσεις στην Αθήνα για τα θαύματα του Θεού, και έβγαλε Εγκύκλιο η Σύνοδος (γύρω στις 15 Νοεμβρίου), να γίνουν παντού Λιτανείες και Παρακλήσεις. Και το κακό σύντομα κατέπαυσε..
Εδώ, για να κατανοήσουμε την θαυματουργούσα ευσέβεια, πρέπει να πούμε ότι εκείνην την εποχή, υπήρχαν και ειργάζοντο πνευματικώς πολύ Άγιες μορφές, σε Καλαμάτα, Τρίπολη, Πάτρα, Αίγιο, Μεσολόγγι, Αθήνα, όπως ο Άγ.Νεκτάριος (+1920), ο Ηλίας Παναγουλάκης (Καλαμάτα), π.Πανάρετος Δουληγέρης (Μ.Σπήλαιο και Αθήνα), ο π.Γερβάσιος Παρασκευόπουλος, ο π.Ευσέβιος Ματθόπουλος, οι Μεγαλοσπηλαιώτες πατέρες, π.Άγγελος Νησιώτης και π.Μάρκος Τσακτάνης(Αθήνα), π.Παντελεήμων Φωστίνης (Αθήνα) κλπ
Ας διδαχθούμε!.. Ας ευγνωμονούμε αιωνίως.. Ας μιμούμεθα..
.
