Ομιλεί ο π. Ευάγγελος Παπανικολάου:

Τώρα θα σας πω για την μετάνοια, πώς την έκανε ένας Ήρωας της Επαναστάσεως, πώς μάθαινε στους ανθρώπους την μετάνοια.

ΤΟΝ ΛΕΝΕ ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗ.

Αυτός ο Μακρυγιάννης, για να δείτε που αυτοί οι άγιοι άνθρωποι, πώς διδάσκονταν από τους πατέρες τους και πώς η Αγία Εκκλησία με τους Κανόνες που τους έβαζε -γιατί εξομολογούντο αυτοί- ξέρανε, και πώς διδάσκανε και τους άλλους τους νέους ανθρώπους.

Τον Μακρυγιάννη .. το γκουβερνάντο (που έλεγε κι αυτός, δηλ. η Κυβέρνηση) … τί να τον κάνουν -σου λέει- πρέπει να του δώσουμε μια σύνταξη.

Λέει αυτός, «ρε παιδιά, δώστε την σύνταξή μου στις χήρες των αγωνιστών και μη μου δίνετε εμένα, γιατί οι χήρες δεν έχουν άντρες να τις περιποιηθούν, ενώ εγώ μπορώ να δουλέψω, να φυτέψω κάτι και να ζήσω την οικογένειά μου».

Για να τον τιμήσουνε τον κάνανε αρχηγό της Αστυνομίας της Αθήνας. Αυτός ήταν υπεύθυνος για τις κλοπές κτλ.

Μια ημέρα, σ΄ ένα παζάρι, ένα Σάββατο, τον καλούνε, και του λέει, «έλα πιάσαμε έναν κλέφτη».

Πάει λοιπόν.. Προσέξτε τώρα, αυτά είναι φοβερά, ποιός τους τα ‘μαθε; Η Χάρις του Αγίου Πνεύματος, που την είχανε από τους γονείς τους και από το Βάπτισμά τους και από την Αγία Εκκλησία.

Του λέει του κλέφτη:

- Ρε, έκλεψες;

– Όχι, λέει αυτός.

– Ρε, πες το με το καλό, για να μη σε δείρω και το πεις με το ζόρι.

– Όχι, δεν έκλεψα, επιμένει εκείνος.

– Ρε, πες το με το καλό, θα σε δείρω και θα σε γυρίσω ανάποδα και θα φανεί η φουστανέλα. Πες πού τα ‘χεις τα λεφτά.

Η σταθερή φωνή του Μακρυγιάννη, η προσωπικότητα ενός

πραγματικού στρατηγού, αλλά και η αύρα της ανθρωπιά του, κάνουν τον κλέφτη να λυγίσει:

– Άκουσε, λέει, θα στο πω. Ναι. Έκλεψα.

– Που τα ‘χεις τα λεφτά;

– Να, λέει.

Τα έβγαλε και του τ’ άφησε.

– Εντάξει, του λέει. Θέλεις, ωρέ, να σε σώσω και να μην ξανακλέψεις ποτέ;

– Θέλω, του λέει.

– Έλα στο σπίτι μου.

Δεν τον πήγε στην φυλακή, δεν του φόρεσε αλυσίδες, τον πήρε στο σπίτι του!.

Πόσα παιδιά είχε ο Μακρυγιάννης; Δώδεκα.

– Βάλε γυναίκα να φάμε! λέει στη γυναίκα του. Θα έχουμε και μουσαφίρη σήμερα.

Και ήταν ένα τραπέζι μεγάλο και καθόταν αυτός στην αρχή, η γυναίκα απέναντι, είχε 6 παιδιά από ‘δω, έξι από ‘κει. Του λέει του ενός, «σήκω από εκεί», τον βάζει αυτόν, τον κλέφτη, στα δεξιά του. Ό,τι είχανε τρώγανε.

Βάζει ένα παιδί ο Μακρυγιάννης όρθιο και του λέει, όση ώρα τρώμε θα λες, «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με».

Δηλαδή, όση ώρα έτρωγε η οικογένειά του είχε ένα παιδάκι του όρθιο -εναλλάξ κάθε λίγη ώρα, και έλεγε το «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με». Δεν μιλάγανε.

Το καταλαβαίνετε; Λέγανε αυτήν την ευχή του Δαυίδ του βασιλέως, «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με».

Λέει ο κλέφτης μέσα του: «καλά πέσαμε μ'αυτόν τον ψυχοπονιάρη, τον θεοσεβούμενο, θα τη χλυτώσουμε φτηνά».

- Χμ, του λέει ο Μακρυγιάννης, την συγχώρεση την πήρες, αλλά δεν τελειώσαμε. Πρέπει και τον Κανόνα σου να τον κάνεις.

Κάθε Σαββάτο θα σε πηγαίνω στο παζάρι, για τρία Σάββατα.

Θα σου κρεμάσω μια ταμπέλα εδώ που θα λέει, «έκλεψα, συγχωρέστε με αδελφοί» και θα σε περνάω από το παζάρι να σε βλέπει ο κόσμος και να σε οικτείρει και συ να ταπεινώνεσαι και να ντρέπεσαι.

Το Σαββάτο το βράδυ σπίτι μου θα πλένεσαι, μια βδομάδα θα τρως και θα πίνεις μαζί μου, και το άλλο Σαββάτο ξανά και το άλλο Σαββάτο ξανά.

Τότε θα τελειώσουμε.

Δηλαδή προσέξτε. Βρήκε και τον φιλάνθρωπο τρόπο, την «πατρική» μεταχείρηση, αλλά και ζήτησε να αποκαταστήσει την κακή πράξη του -επέστρεψε και τα λεφτά το πρώτο Σαββάτο σε αυτόν που του τα είχε κλέψει.

Αλλά τον περιμάζεψε στο σπίτι του. Τον πήρε από κοντά, παιδαγωγικά. Δεν φοβήθηκε. Μα ούτε και αμέλησε, να ξεφορτωθεί με προχειρότητα τον «προβληματικό τύπο»..

Τον πήρε στο σπίτι του τον κλέφτη, για να του πει, «κοίταξε αδελφέ μου είσαι σαν κι εμένα, δεν σε περιφρονώ, δεν σε χλευάζω, δεν σε κακομεταχειρίζομαι, όμως και τον Κανόνα σου θα τον κάνεις. Είσαι σαν κι εμένα, σ’ αγαπάω ρε, σαν κι εμένα σ’ έχω μάτια μου, αλλά τον Κανόνα της κλεψιάς πρέπει να τον κάνεις».

* * *

Περάσανε 20 χρόνια. Γέρος ο Μακρυγιάννης, τον στείλανε να κάνει μία επίσκεψη στο Ναύπλιο.

Εκεί τον συναντάει ένας κύριος νοικοκυρεμένος, πενηντάρης στα χρόνια, και του λέει,

– Θέλετε να έλθετε σπίτι μου να σας περιποιηθώ;

– Να ‘ρθω, του λέει.

Πάει στο σπίτι του ανθρώπου και βλέπει ένα τραπέζι με εφτά παιδιά. Και είχε στη γωνία ένα κι έλεγε «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με».

- Του λέει, ρε ποιος είσαι εσύ;

– Εγώ είμαι ο κλέφτης, που με έσωσες!. Εγώ είμαι ο κλέφτης, που με πήρες και με δίδαξες. Με πήρες στο σπίτι σου και έμαθα πώς τρώνε τίμιο γλυκό ψωμί, μέσα σε τίμια οικογένεια, και συνάμα προσεύχονται. Και με έκανες να μάθω ότι πρέπει να έχω κι εγώ μια τίμια δουλειά και με τα χεράκια μου να βγάζω το ψωμί μου και να ταϊζω μια οικογένεια σ'ένα νοικοκυρμένο σπιτικό. Και ήλθα εδώ σε αυτήν την πόλη και είδα από σένα πώς έκανες, και πήρα κι εγώ ένα μικρό περιβολάκι και ζω με την οικογένειά μου, αυτήν που βλέπεις. Κι επειδή είδα πώς έβαζες ένα παιδί σου να προσεύχεται, βάζω κι εγώ το παιδί μου και προσεύχεται και λέει, «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με, τον αμαρτωλό».

Panagiotis Kostoulas

Υπαρξιακή βιωματική πίστη, «κολλυβάς» πραγματικός...

Anastasia Anastasia Makridou προς Panagiotis Kostoulas

Αυτό ακριβώς.... όπως το λέτε.. Ζωντανή πίστη... Ούτε φιλοσοφικές θεωρίες και αναλύσεις και νεφεώδεις, απροσγείωτους στοχασμούς....

Αθηνα Παπαδοπουλου

Αυτό είναι το ήθος!!! Υποκλίνομαι!

Αγλαία Μπιλιαδέρη

Την ευχή του να έχουμε! «Κύριε Ιησού Χριστέ ανάπαυσον τον δούλον σου Ιωάννη Μακρυγιάννη και ελέησον ημάς, Αμήν»!

Βαρβάρα Ορφανίδου

Ποτισμένος με Χριστό μέχρι το μεδούλι...!!!!!

Θεολόγος Αμπόνης

Και επίσης: Αυτό είναι «κοινωνική Πολιτική» και έτσι λειτουργεί επωφελώς και αποτελεσματικώς ένα «Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη».