Ήρθανε τα Φώτα κι οι φωτισμοί!..

 «και τας κεφαλάς των εκείσε εμφωλευόντων συνέτριψας δρακόντων»..  (Ψαλμ.ογ'13)

 Η κτίση ολόκληρη, μετά την προσβολή των Πρωτοπλάστων υπό του αρχεκάκου δαίμονος, ταλαιπωρείται, δυσλειτουργεί, ευρίσκεται υπό την κακίστην και μοχθηράν, την επιβλαβή επίδρασιν του μισοθέου και μισανθρώπου..

Έπεσε ο άνθρωπος, ο βασιλεύς της κτίσεως, και έκτοτε όλη η υλική άψυχη δημιουργία «συστενάζει και συνωδίνει» βογγάει, βαρυαναστενάζει, είναι επιβαρυμένη από σκοτεινά φορτία και επηρεασμό του «κοσμοκράτορος του σκότους του αιώνος τούτου», και απεγνωσμένα προσπαθεί να αποκρούσει και αντικρούσει «τα πνευματικά της πονηρίας»..  (Εφεσ. στ'12)

Η κακή και επιβαρυντική επήρεια των πονηρών πνευμάτων επί της Κτίσεως διαχωρίζεται φαινομενολογικά στις εξής μορφές.

- Τόποι. (βράχοι, χώμα, δένδρα, σπίτια) όπου για -Χ- λόγους κατόρθωσαν να αποκτήσουν εξουσία και κυριαρχία στο περιβάλλον, επιφανειακή βέβαια, και εγκατοικούν πλέον στην περιοχή αυτή κακά πνεύματα, τους ονομάζουμε δε «στοιχειωμένους» τόπους, «βρυκολακιασμένους» τους τόπους αυτούς.

Όταν, λοιπόν, κάποιοι άνθρωποι πλησιάζουν εκεί, δέχονται επιθέσεις και κακές επιδράσεις από τους κακούς αόρατους εξουσιαστές.

Ο λαός αυτά τά βλαβερά και επιθετικά και ενοχλητικά πνεύματα τα ονομάζει «καλικαντζάρους» ή «παγανά». (καλικάντζαρος=αυτός που αντί για υποδήματα φοράει πέταλα, πρβλ. και το Λατ .Caligatus=πεταλωμένος ή από το λυκάντζαρος=λυκάνθρωπος)  (παγανά=σκοτεινά πνεύματα της υπαίθρου, ξωτικά, αερικά, εκ του paganus-άνθρωπος της υπαίθρου, εξ ου και «παναγισμός»=πρωτόγονη θρησκευτικότητα).  Επίσης τα ονομάζει καί  «καρκατζέλια» (που σημαίνει τσουρουφλισμένος, καψαλισμένος)..

- Ζώα. Εδώ η επίδραση των σκοτεινών πνευμάτων υπεισέρχεται στις ζωϊκές λειτουργίες. Αισθάνονται ιδιαίτερη χαιρεκακία, να επιτίθενται, επιδρούν ή και υπεισέρχονται στα ζωντανά, διότι αποτελούν αυτά ένα κάποιο υποκατάστατο του ανθρώπου, τον οποίον κυρίως οι δαίμονες φθονούν και καραδοκούν να τον κυριεύσουν και να τον βλάψουν, αιωνίως δε, αποστερώντας του την ουράνια και ατελεύτητη μακαριότητα και δόξα. Τα ζώα προικισθεί  με μια προσωμοίωση ελευθερίας και ψυχής -με την δυνατότητα κίνησης στο χώρο, που τα χαρακτηρίζει, καθώς και με τις εκφράσεις του ενστικτώδους ψυχισμού τους.

Θυμηθείτε πώς τότε στους Γαδαρηνούς τα δαιμόνια ζήτησαν άδεια από τον Δεσπότη του Παντός, φεύγοντας από τον δυστυχή άνθρωπο, το πρώην θύμα τους, να καταφύγουν τουλάχιστον στους χοίρους..

- Ύδατα.  Αυτά έχουν την ιδιότητα (σε αντίθεση με χώμα-βράχους) να είναι διαπερατά. Μπαίνεις μέσα, ανακιρνάσαι..  Τα δαιμόνια εδώ λειτουργούν ως νεράϊδες, οι οποίες «παίρνουν τα μυαλά» και «μαγεύουν», ενοχλούν, αναστατώνουν, εμποδίζουν την ομαλή βιοτή του ανθρώπου.

- Αέρας. Παρομοίως με τα ύδατα. Περιβάλλει τον άνθρωπο ο αέρας, εισέρχεται στα πνευμόνια του. Κυκλοφορούν, λοιπόν, δαιμόνια, οι «άρχοντες της εξουσίας του αέρος» (Εφεσ.β'2).  Τα «αερικά», που έρχονται και φεύγουν αστραπιαία, προσπαθώντας να δηλητηριάσουν τη ζωή μας, να μας φέρουν αναποδιές και γκαντεμιές, αλλά και κακοθυμία, απογοήτευση, παραίτηση στα έργα και τον αγώνα μας, μελαγχολία και θλίψη.

 

Έρχεται, τώρα, ο Φιλανθρωπότατος Δεσπότης μας και Κύριος και εισέρχεται στα ύδατα του Ιορδάνη, εισέρχεται με το «πυρ της Θεότητος», μέσα-καταμέσα στην Κτίση,  και «συντρίβει τας κεφαλάς των εκείσε εμφωλευόντων -απαισίων- δρακόντων»!.  Και ολολύζουν αυτοί και τρέμουν και τρέχουν και φυγαδεύονται. 

Και η Κτίσις όλη γίνεται πάλι καθαρή και αμόλυντη, υποτεταγμένη στον Παντοκράτορα Δημιουργό και στα παιδιά Του.

«Ελευθέρα μεν η κτίσις γνωρίζεται, υιοί δε φωτός οι πριν εσκοτισμένοι».

Ανακαινισμένος ο άνθρωπος, σε καινούργια κατοικία-παράδεισο τη Φύση γύρω του.

«Εύκρατοι και επωφελείς» οι πνέοντες άνεμοι, «όμβροι ειρηνικοί», τα νερά που ποτίζουν τις καλλιέργειες της γης προς καρποφορίαν.

Και συλλογίζεται κανείς εκ του αντιστρόφου: Ο αποστάτης, οιηματίας, τεχνοκράτης, αθεόφοβος και καταχραστής της φύσεως σημερινός (δήθεν προχωρημένος και σοφός) άνθρωπος, πόση καταστροφή προξενεί, πόσο μολύνει τον αέρα (για να αναπνεύσει ο ίδιος κάπνα και δηλητήριο), πόσο ανατρέπει την ισορροπία τους νερού (για να εισπράξει πλημμύρες), πόσο δηλητηριάζει τις καλλιέργειες και το χώμα (για να εισπράξει στις τροφές του τοξίνες ασθενειών), πόσο βλάπτει την οικολογική ισορροπία γενικώς (για να ξαφνιάζεται κατόπιν σε ανατροπή του κλίματος, σε καύσωνες και αφόρητους χειμώνες και θύελλες και τυφώνες)..    

 

Κάθε χρόνο, όμως τέτοια μέρα, οι άνθρωποι εισδέχονται Φώτιση και θεία Χάρη και Ευλογία.

Ξυπνούν, διώχνουν κάθε αχλύ από το νου και την ψυχή τους. Ανανήπτουν, ξαναξεκινούν (όσοι καλοπροαίρετοι) για μια ζωή, πνευματικώς και υλικώς, επανατοποθετημένη, ξεκαινουργιωμένη.

 

Και ραντίζονται από τους Ιερείς του Υψίστου οι οικίες, οι δρόμοι, οι πηγές, οι λίμνες, τα ποτάμια, οι θάλασσες, ο αέρας που μας περιβάλλει.

 

Και τα σκοτεινά πνεύματα δεν αντέχουν το Φως και εξαφανίζονται, τρέχουν και φεύγουν προτροπάδην. Καψαλιασμένα (καρκάντζια). Ξορκισμένα!..

Τα παριστάνει τόσο απλά, μα τόσο ωραία ο λαός, να ξεφωνίζουνε τρομαγμένα, πανικόβλητα:  

 

Τα νερά αγιασθήκανε

Οι χαρές χαθήκανε

Πάμε εμείς να τρέξουμε

πριν μας καταβρέξουνε

στ` αγιασμένο το νερό

και χαθούμε απ` το Σταυρό.

****

Φεύγετε να φεύγουμε,

τι έρχεται ο τουρλόπαπας

με την αγιαστούρα του

Και με τη βρεχτούρα του.

 Φώτα ολόφωτα, που θα έλεγε ο Παπαδιαμάντης.

Τρισχαρμόσυνα.

Ας μένουν στο σκοτάδι και στην επήρεια του κακού, όσοι μοιρολατρικά και μαραζωμένα το επιλέγουν με αφροσύνη.

Οι πιστοί, που κατέκλυσαν με πρωτοχριστιανικό ζήλο και ηρωϊκή ομολογία πίστεως τους Ναούς μας και αγιασθήκανε, ζουν την «Καινή Κτίση».

Τα πάντα, γύρω τους και μέσα τους, είναι ολόλαμπρα, ξεκαινουργιωμένα και καταφωτισμένα.

Ασιόδοξα. Ερηνικά. Απαλλαγμένα από «καντζάρους» και «δρακόντους».

Δόξα τω Φανέντι Θεώ!..