Μια αδιάκοπη συνέχεια είναι η ΕλληνΟρθοδοξία.
Μια ζωντανή γραμμή Ζωής, Αλήθειας, Ήθους και Γένους,
Γραμμή αδιάκοπης και αδιάσπαστης συγγένειας και κληρονομιάς.
Κάποιοι παλιοί, φτωχικοί πρόγονοι στο μισοσκόταδο: Ο Πλάτων και ο Αριστοτέλης, φασκιωμένοι σαν βρέφη, σαν μόλις να ξεφύγαν του θανάτου..
Όπου πασχίσανε αληθινά στοχαστήκανε, γράψανε, προβλημάτισαν για την αλήθεια, που πλησίαζε να ανατείλει και από στιγμή σε στιγμή θα ανέτελλε.
Και στη συνέχεια, οι Γίγαντες, οι Ηγέτες και εμπνευστές, οι Μπροστάρηδες, τα τους Φωτός δοχεία..
Βασίλειος ο μέγας και Γρηγόριος ο Θεολόγος, οι Καπαδόκες πρωτοπόροι, και Χρυσόστομος Ιωάννης, ο Αντιοχεύς, 40 χρόνια νεώτερός τους, αλλά άμεσος απόγονος και ακόλουθος στο ίδιο πνεύμα.
Έδωσαν παράδειγμα και έμπνευση για καλλιέργεια της αληθινής Γνώσης, γνώσης δυναμικής και τολμηρής, μα συνάμα σεβαστικής και σεμνής έναντι της θεοσεβείας και της αρετής, που αυτή εγγυάται την «άνωθεν Σοφία».
Εμφύσησαν πνεύμα αυταπαρνήσεως, ήθος ανωτερότητος, ακεραιότητος, αυτοπρσφοράς, χειραγωγήσεως του λαού προς τα πηγάς του αυθεντικού ύδατος -του «αλλομένου» και νεανίζοντος ολόδροσα -και γι'αυτο ονομάστηκε νεαρό￫νερό-, αλλά και την βιωματική υγιή μάθηση, μια προσπάθεια να σπουδάσουν προσεκτικά και κατανυκτικά την θεία πανσοφία, που διέπει τον κόσμο και να προσαρμόσουν την ζωή και τις περαιτέρω ενέργειές τους σύμφωνα με το πνεύμα της και τους νόμους της.
Αυτό κράτησε το Γένος μας.
Και δημιουργήθηκε αδιάσπαστη αλυσίδα: Ασκητές εξαγιασμένοι, Βυζαντινοί Ακρίτες συνειδητοποιημένοι, Αγωνιστές της Εθνεγερσίας του '21, Κολοκοτρώνης, Μακρυγιάννης, νεώτεροι πνευματικοί οδηγοί: Παπαδιαμάντης, Κόντογλου, ακόμη και ο Ντοστογιέφσκυ, με την ορθόδοξη βαθιά ψυχογραφία και την κρυστάλλινη θεολογική ευθυκρισία..
Ενώ σήμερα οι αφηνιασμένοι «σπουδαγμένοι» μεγαλόσχημοι της Επιστήμης επιχειρούν να μπουν ως διαρρήκτες στο χώρο της Δημιουργίας, να αλωνίσουν βάρβαρα και να καταστρέψουν, να καταχρασθούν την «περιουσία» του Θεού..
Κινούνται αφηνιασμένα, να χρησιμοποιήσουν το υλικό και τους νόμους που διέπουν τον κόσμο, για αλλότριους σκοπούς, εγωϊστικούς, ιδιοτελείς, ιδιόρρυθμους, όχι γι' αυτό που θέλησε ο Παντοκράτορας..
Και βέβαια, έτσι εκτρέπονται σε κατάχρηση, καταστροφή του συστήματος, πλήρη αποτυχία..
Λύκοι άρπαγες, Καταχρασταί της αρμονικής ευταξίας και των ιερών και πολυτίμων θησαυρισμάτων του πολιτισμού..
Έτσι έκαναν πάντα. Άξεστοι επιδρομείς του 5ου, 7ου 10ου αιώνος, θαμπώθηκαν από τη λάμψη του Βυζαντίου, την οποία θεώρησαν μόνο υλιστική, μόνο τεχνολογική, μόνο της ευημερίας.. Επιπόλαιοι, διαστροφείς, «χωρίς Χριστού», αποξενωμένοι των προφητών και των επαγγελιών του Θεού, έρημοι εν κόσμω, ελπίδα επιτυχίας και νοηματισμού ζωής μη έχοντες.. (πρβλ.Εφεσ.β'12)
Γύρω από τους διδασκάλους τους θεόρατους φάρους και σηματωρούς παφλάζει εξακολουθητικά το κύμα μέσα στους αιώνες, και η θαλασσοταραχή.
Αυτοί μένουν. Στητοί ολόρθοι. Ιεροπρεπείς. Σεμνοί. Αναντικατάστατοι. Όσο κι αν πληθύνονται οι .. Νομπελίστες!!
Οι Άγιοι Τρεις Ιεράρχες αυτοί παραμένουν οι όντως σοφοί, τα ιδνάλματα και τα σύμβολα, οι Προστάτες των Γραμμάτων, της Παιδείας, της Σοφίας.
Ισόρροπα έχοντες θεωρία και πράξη, γνώση και ταπείνωση, σοφία και οικειότητα ανθρωπιάς και Θεοσέβεια.
Επιβλητικοί. Αιώνιοι. Αξεπέραστοι. Αναντικατάσταστοι.
Προστάτες της εγκόσμιας Σοφίας και της υπερκόσμιας Παιδείας.
Δείχνουν σταθερά το δρόμο της ζωής, από το επίγειο προς το αιώνιο, δείχνουν το ήθος που ταιριάζει στον άνθρωπο και τον καταξιώνει.
Και άπειρες
ψυχές ακολουθούν σεμνά, αφοσιωμένα, με πόθο να αφομοιώσουν το ηθος και το πνεύμα
τους..
Κι αυτές οι ποιοτικές ψυχές αξιώνονται να γίνονται η συνοδεία τος, οι καρποί και οι συνεχισταί του έργου εκείνων, των διδασκάλων..
Κι εμείς δικοί τους. Παιδιά τους καλόβολα, διψασμένα για το σωστό, παιδιά κι εγγόνια με τη δάδα της ορθόδοξης ευσεβείας.. η οποία στοχεύει στα επουράνια έπαθλα, στην ευαρέστηση ενώπιον του Θεού και Πλαστουργού μας και στη θέωση, τον αιώνιο δοξασμό, τον τελικά προρισμό και καταξίωση της υπάρξεως. Αμήν.
