Οι Επιστήμονες του αιώνος τούτου
* διακατέχονται από εγωϊσμό και αλαζονεία..
* εξαντλούνται στο εδω και τώρα, στην επίλυση των εγκοσμίων προβλημάτων και μόνο.
* τους αισθάνεσαι και ως επικίνδυνους.. δεν ξέρεις μέχρι πού θα φθάσει η γνώση τους και πώς θα την χρησιμοποιήσουν (αλαζονικά, αυταρχικά και αθεόφοβα)..
Οι Τρεις Ιεράρχες, από την άλλη πλευρά, είναι αξεπέραστα και ακαθαίρετα πρότυπα και προστάτες της αληθινής γνώσης.
* Σεμνοί.. παρ'ότι πάνσοφοι.
* Με φροντίδα για το εδώ και τώρα, αλλά και για την αιωνιότητα..
* Εντελώς ακίνδυνοι και φιλικοί, μάλλον δε αγαπητοί και διαρκώς ευεργετικοί..
Οὔκ ἐστιν αὕτη ἡ σοφία ἄνωθεν κατερχομένη,
ἀλλ᾿ ἐπίγειος, ψυχική, δαιμονιώδης.
Ὅπου γὰρ ζῆλος καὶ ἐριθεία,
ἐκεῖ ἀκαταστασία καὶ πᾶν φαῦλον πρᾶγμα.
Ἡ δὲ ἄνωθεν σοφία πρῶτον μὲν ἁγνή ἐστιν,
ἔπειτα εἰρηνική, ἐπιεικής, εὐπειθής,
μεστή ἐλέους καὶ καρπῶν ἀγαθῶν,
ἀδιάκριτος καὶ ἀνυπόκριτος.
Καρπὸς δὲ τῆς δικαιοσύνης ἐν εἰρήνῃ σπείρεται τοῖς ποιοῦσιν εἰρήνην. (Ἰακ. γ´15-18)
Αυτή η ανόητη υψηλοφροσύνη, για το ότι τάχα είστε σοφοί, δεν είναι η θεία Σοφία, που κατεβαίνει από τον ουρανό, αλλά είναι σοφία επίγεια, ανθρώπινη, εμπαθής, κυριολεκτικά δαιμονική.
Διότι, όπου υπάρχει ζηλοφθονία και φατριασμός, εριστικότητα και φανατισμός, εκεί επικρατεί ακαταστασία και αναταραχή και κάθε κακή και απαράδεκτη κατάσταση.
Η γνήσια Σοφία όμως, που προέρχεται εκ των ουρανών, και δωρίζεται από τον Θεόν, πρώτον μεν είναι καθαρά και αμόλυντος από κάθε τι φαύλο και αμαρτωλό, έπειτα δε είναι ειρηνική και ειρηνοποιός, επιεικής και συγκαταβατική στην άγνοια και τις αδυναμίες των άλλων, πρόθυμη να υποτάσσεται στην αλήθεια, γεμάτη από ευσπλαγχνία και συμπόνοια και από αγαθά έργα, απαλλαγμένη από αμβιβολίες και ολιγοπιστίες, καθαρή και αμόλυντη από κάθε υποκρισία.
Ο δε καρπός της αγιότητος και κάθε αρετής σπείρεται στις καρδιές των ανθρώπων με ειρήνη και πραότητα από εκείνους, που έχουν ειρήνη και μεταδίδουν ειρήνη, από τους αληθινά σοφούς και εναρέτους διδασκάλους.
