Με αφορμή την «πανδημία»
του κορωνοϊού η Κυβέρνηση φυλάκισε «με το στανιό» και με τον χωροφύλακα επί
ατέλειωτες ώρες και μέρες τον έλληνα πολίτη, στερώντας του μάλιστα το
στοιχειώδες συνταγματικό δικαίωμα της κινήσεως μέσα στην ελληνική επικράτεια..
Πολλοί άνθρωποι (άνδρες κυρίως) δεν
άντεξαν την κλεισούρα, η οποία πραγματικά μπορεί να τρελλάνει τον άνθρωπο και
γενικά να του δημιουργήσει ψυχολογικά προβλήματα, και βγήκαν έξω, σε πάρκα και
παραλίες, διαμαρτυρόμενοι στα όργανα της τάξεως: «πόσο πιά να μείνουμε μέσα;;
10 ώρες, 40 ώρες, 100 ώρες: Πόσο πιά;; Δεν καταλαβαίνετε ότι είστε παράλογοι»;;
Μη λησμονούμε ότι και τα ολοκληρωτικά
καθεστώτα (Σοβιετία, Ρουμανία, Αλβανία,
Κίνα, Βόρεια Κορέα) κατά κόρον είχαν χρησιμοποιήσει αυτήν την μέθοδο για τους
αντιφρονούντες, ως είδος κολαστηρίου και μέθοδο εξουθενώσεως-εξοντώσεώς τους.
Και γράφει σχετικά ο φωτισμένος λογοτέχνης:
π. Λίβυος
«Για να είμαστε ειλικρινείς σε κανέναν
δεν αρέσει αυτό που βιώνουμε.
Κανείς δεν θέλει να κάθεται όλη μέρα στο
σπίτι.
Αυτό ξέρετε δεν το αντέχει ούτε
ησυχαστής των Καρουλίων του Αγ. Όρους!.
Κι αυτός έχει ένα κήπο, πάει μια βόλτα,
κάνει ένα εργόχειρο.
Με κάτι αλλάζει τις παραστάσεις του»..
Ποιός λογικός άνθρωπος δεν θα
διερωτηθεί, μήπως κάτι άλλο συμβαίνει, κάπου αλλού το πάνε, κάποιο άλλο
σχέδιο-σκοπό-στόχο, προφανώς άνομο και ανομολόγητο, έχουν στο νου τους,
δρομολογούν και προωθούν;;