Όταν εμείς ξέραμε...

Συμπληρώθηκε ΕΝΑΣ ΧΡΟΝΟΣ που χιλιάδες υγειονομικοί προτίμησαν την ανεργία από την συναίνεση στην υποχρεωτικότητα.

Όλοι και όλες σας αντιμετωπίζετε εδώ και ένα χρόνο την ανέχεια με θάρρος ψυχής. Εκατοντάδες ιστορίες υγειονομικών που με το ζόρι ή με την συνεισφορά συνανθρώπων τους επιβιώνουν υπό αντίξοες συνθήκες.

Κατά τη διάρκεια αυτού του ενός χρόνου σε αναστολή οι υγειονομικοί αντιμετώπισαν με απαράμιλλο θάρρος επίσης:

▪︎την αναλγησία της δικαιοσύνης (συνεχείς αναβολές ή πορίσματα του στυλ "είναι συνταγματικά ανεκτή η στέρηση μισθού") και

▪︎την αστυνομική καταστολή (προσαγωγές, συλλήψεις, ρίψη χημικών)

Το πιο σημαντικό όμως είναι η σκέψη ότι τόσα χρόνια συνεχούς προσφοράς διαγράφηκαν για να επιβληθεί μία αμφισβητούμενη και επικίνδυνη ιατρική πράξη, για να γίνει εφικτή η ιδιωτικοποίηση της υγείας και για την εγκαθίδρυση ενός συνεχούς τρόμου από μία κυβέρνηση που

● εν μέσω έκτακτης ανάγκης έθεσε εκτός μάχης τους υγειονομικούς με τεράστια κλινική εμπειρία

● κατάρτισε την λίστα Πέτσα για δημοσιογράφους και άλλους για να την λιβανίζουν καθημερινά, αντί να εξοπλίσει επαρκώς τα νοσοκομεία

● δεν ενεργοποίησε ήδη από το 2019 την προκήρυξη 3Κ/2019 για 1100 υγειονομικούς, ώστε να ενισχυθεί το ΕΣΥ, αλλά η τοποθέτηση αυτών των ανθρώπων στα νοσοκομεία έγινε μόλις το 2 0 2 2 και πάλι με διατάξεις περί αναστολής, νόσησης και λοιπά τεχνάσματα

ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ για την σταθερή απόφασή σας

Ο ΑΓΩΝΑΣ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ

ΑΙΣΧΟΣ ΚΑΙ ΝΤΡΟΠΗ Η ΚΑΘΕ ΑΝΑΣΤΟΛΗ

ΣΑΣ ΣΤΗΡΙΖΟΥΜΕ

https://www.facebook.com/christos.oikonomou.71216/posts/pfbid0MxC52gfLHcJ39AYkkTY4hrLRTsxvP8qups8QfFWo2XbnsPQvX1UMg91Kc6e3ucGul