Δε θέλω να είμαι καλή!..

Νεαρή μητέρα. Με 4 κουτσούβελα, το ένα πίσω απ' τ' άλλο..

Ο άνδρας της καλός, 7 χρόνια μεγαλύτερός της. Εργατικός -να θρέψει την οικογένεια. Αρκετά αμέτοχος Όμως στον αγώνα του σπιτιού -αυτό ήταν το παράπονό της. Κι αυτή βαρυγκομούσε..

Του λέει κάποια στιγμή. - Θέλω να πάω σ'ἐναν Ψυχολόγο. Με παρότρυνε μια φίλη μου. Να πάρω συμβουλές, να μάθω τρόπους, για να αντέχω..

- Να πας. Πρόσεξε μόνο, μη σε κάνει τομάρι!.

Αγρίεψε: - Τί εννοείς δηλαδή; Τίποτε ιδιαίτερα κακό. Να, κάπως ατομίστρια και σκληρή. Να διεκδικείς το συμφέρον σου και να χάσεις την καλοσύνη, το στεφάνι της θυσίας, το γλυκό ήθος της θυσίας.

Λίγο εκνευρίστηκε αυτή μ'αυτά τα λόγια, ούτε και τα κατάλαβε ιδιαίτερα, τα απώθησε στο περιθώριο και πήγε.

Ο Ψυχολόγος την άκουσε. Ποιό είναι το πρόβλημα, τα προβλήματά της. Πώς είναι οι συνθήκες της ζωής της.Τί έχει ανάγκη να διορθωθεί σ'αυτήν. Και μετά της είπε:

- Θα χρειασθούν κάποιες συνεδρίες, για να λύσουμε επιμέρους θέματα και ζητήματα. Τώρα όμως είναι ανάγκη να ξεκινήσουμε από κάτι θεμελιακό. Και να το δοκιμάσετε δυό βδομάδες στην καθημερινότητά σας. Θα σας δώσω ένα καρτάκι με μια πρόταση, που να την διαβάζετε πρωϊ -μεσημέρι-βράδυ. Θα το ονομάζαμε ένα χαπάκι για το μυαλό σας. Αυτό. Κρατείστε το.

Όμορφο, τυπωμένο και καλλιτεχνημένο καρτάκι, που έγραφε: «Δεν θέλω να είμαι καλή. Καλά θέλω να είμαι εγώ».

Έλαμψε ο νους της. - Αυτό ακριβώς επιδιώκω, ειπε, αυτό μου χρειάζεται. Θα με βοηθήσετε να το υλοποιήσω;

- Μα, βέβαια, θα δουλέψουμε μαζί πάνω σε συγκεκριμένα γεγονότα και συνθήκες. Και σε δυο βδομάδες τα λέμε.

Γύρισε στο σπίτι ανακουφισμένη. Μάλλον αναπτερωμένη. Της ήταν φανερό πως βρήκε τη λύση, βρήκε το δρόμο..

Τα είπε στον άνδρα της.

Ήσυχος την άκουσε εκείνος, αλλά, γιατί κάπως συγκρατημένος;

Της είπε -Δεν πηγαίνεις να το δείξεις και στον πνευματικό σου;

- Βεβαίως απαντά χαρούμενη εκείνη. Ήταν αποφασισμένη να δέσει τη δουλειά, τον καινούργο μπούσουλα της ζωής της, που θα της εξασφάλιζε γαλήνη και ευτυχία ψυχής. Και να ξεκινήσει.

 

Ο πνευματικός, ήρεμος, διάβασε το καρτάκι και τη ρώτησε. - Πόσες φορές το διάβασες; Το κατανόησες, το αφομοίωσες.

- Με την πρώτη ματιά ανακουφίσθηκα. Μου είπε να το διαβάζω πρωϊ-μεσημέρι-βράδυ σαν φάρμακο. Να το έχω μπούσουλα στη συμπεριφορά μου. Ε, δεν το έβαλα ακόμη σε εφαρμογή..

- Θέλεις να το δούμε προσεκτικά μαζί, τώρα;

- Ναι ευχαρίστως!  γι'αυτό ήρθα.

- Ας αρχίσουμε από τη δεύτερη πρόταση, στην οποία αν προσέξεις εκεί πέφτει το κύριο βάρος. «Θέλω εγώ καλά να είμαι». Αυτός τίθεται ως κύριος σκοπός. Όλα τα άλλα θα πάνε δεύτερα. Πώς σου φαίνεται από χριστιανική σκοπιά αυτό; Στην Καινή Διαθήκη γράφει: «καθώς ο Χριστός ουχ εαυτώ ήρεσε» (Ρωμ.ιε'3).. Δεν κύταξε τί Του ταίριαζε, τί Τον βόλευε, τί θα προτιμούσε για τον εαυτό του, για να περάσει καλά επί της γης.. Αλλά τί; Έδωσε την έγνοια Του, έδωσε το χρόνο Του, έδωσε τις δυνάμεις Του, για τους άλλους.. Για να νιώσουν καλίτερα εκείνοι.

Στο μεταξύ, αν δούμε και την άλλη πρόταση στο καρτάκι σου, τί λέει; «Δεν θέλω να είμαι καλή»! Το ξαναλέω, για να το ξανακούσεις, να αντιληφθείς καλά και να το κρίνεις. «Δεν θέλω να είμαι καλή»!! Αν συμπεριφέρομαι έτσι, που οι άνθρωποι να εισπράττουν καλωσύνη, που η ψυχή μου να πηγάζει καλωσύνη, που ο Καρδιογνώσητς Πλαστουργός μου να βλέπει καλωσύνη, ε, αυτό εγώ δεν το θέλω!! Δεν το θέλεις;; πραγματικά;; Κυριολεκτικά τρομάζω!. Αυτή η φράση -δεν καταλαβαίνεις;- μοιάζει με προδοσία της πίστης μας και με αποστασία, μοιάζει με άρνηση της χριστιανοσύνης μας! «Δεν θέλω να είμαι καλή»!

Μαράθηκε η δόλια. Ξαφνιάσθηκε και μαράθηκε.. Εκεί που της φάνηκε ότι άνοιξε δρόμος ισορροπίας και κάποιας άνεσης στη βαρειά ρουτίνα της, τώρα όλα σκοτείνιασαν.

Είχε όμως απλότητα στο σεβασμό της προς τον πνευματικό της και είπε: - Όμως πάτερ, εγώ, με το να δίνομαι υποφέρω. Νιώθω δυστυχισμένη. Βιώνω καθημερινό μαρτύριο. Κόπο αβάσταχτο. Πίεση. Καταπίεση. Μπορείτε να το καταλάβετε; Πώς θα απαλλαγώ απ' αυτό; Αυτό ψάχνω.

- Αν το ψάξεις καλά-καλά μέσα σου, θα δεις ότι αντιστέκεσαι στον Σταυρό σου. Έναν Σταυρό, που ο Πανάγαθος Θεός πάνσοφα σου ανέθεσε. Έναν Σταυρό, που δεν είναι μόνο βάρος, αλλά είναι και ευλογία, μεγάλη ευλογία και αποστολή, και πηγή δυνάμεως και νοηματισμού της ζωής σου και πολύ ξεχωριστή ευφροσύνη. Ζεις ανάμεσα στα μέλη της ευλογημένης οικογένειάς σου, τα αγαπημένα σου παιδιά και τον δικό σου σύζυγο, που όλα είναι δώρα ουράνια, και καθώς τους διακονείς όλους, γίνεσαι το επίκεντρο και η πηγή της ευτυχίας όλων. Ο Κύριος, όταν ανέβαινε στον Γολγοθά με τον Τίμιο Σταυρό στον ώμο, για να εκτελεσθεί -γράφει το Ευαγγέλιο- ένοιωθε, μαζί με τον κόπο, τον ιδρώτα και τον πόνο, ανέκφραστη χαρά, κι αυτή τη χαρά την έβλεπε να πηγαίνει μπροστά Του, να προπορεύεται.. και την ακολουθούσε.. «Αντί της προ-κειμένης αυτω χαράς υπέμεινε Σταυρόν». (Εβρ.ιβ'2)

Είναι τό ζήτημα λοιπόν, ν' αγγίξει την ψυχή σου, την καλή ψυχή σου, η Χάρη, και να σε αναπτερώσει. Είναι ζήτημα να αποδεχθείς ευγνώμονα την πραγματικότητα ότι «είσαι καλή», και γι'αυτό σου ανέθεσε τα πολλά αυτά διακονήματα ο Υπεράγαθος και Πάνσοφος Θεός. Να νιώθεις σταθερό τον νοηματισμό της ανηφορικής πορείας σου και να θέλεις και να χαίρεσαι το να είσαι καλή, ενώπιον Θεού και ανθρώπων, και να διακονείς με όλη σου την προθυμία, και να νιώθεις έτσι καλά, όσο δεν περιγράφεται καλά. Πρώτον διότι προσφέρεις και διακονείς και μάλιστα αγαπητά σου, δικά σου πρόσωπα (Α'Τιμ. στ'2), και δεύτερον ότι συνταυτίζεσαι με τον Εσταυρωμένο, και με ιδιαίτερη πνοή και δύναμη, δική Του ουράνια πνοή, ανοίγεις δρόμο στη ζωή..

Τώρα, αν μιλούμε για ευρύτερο κύκλο ανθρώπων, που θέλουν να πάρουν από την καλωσύνη σου, εκεί θέλει περίσκεψη.

Από έναν ολάνθιστο κήπο που εωδιάζει, δεν γίνεται να εκγκλωβίσουμε ζηλότυπα την απαλή γλυκειά και θελκτική ευωδιά. 

Όμως και δεν επιτρέπουμε στον οποιονδήποτε να κόβει τα λουλούδια...