Ο μοναχός «έπαθε κάτι ανθρώπινο» και σκέφθηκε να πει «εγώ είμαι ο Γέροντας Παϊσιος, τί σου συμβαίνει, σε τί χρειάζεσαι βοήθεια»;
Ανάσανε βαθειά ο προσκυνητής και άρχισε να του λέει τα βάσανά του, τις γκρίνιες του, τα άγχη, τις αγωνίες του και.. και..
Ο μοναχός προσπάθησε, κυρίως με ρητά της Αγ.Γραφής και των Πατέρων, όσα μπορούσε εκείνη την ώρα να θυμηθεί και να επιστρατεύσει, να τον ηρεμήσει, αλλά ήταν αδύνατο.
Ο προσκυνητής τόσο πιο πολύ αγρίευε, του αντιμιλούσε, έφερνε αντιρρήσεις: «ναι, λόγια να λέτε εσείς ξέρετε, σκέτα λόγια, φτηνά λόγια, από την ησυχία σας.. Μπορείτε να έρθετε στη θέση μας, να νιώσετε εμείς τί τραβάμε, μπορείτε να κουνήσετε λίγο το δαχτυλάκι σας, να πάρετε κάτι απ'το φορτίο μας, να μας ξαλαφρώσετε»;
Μην μπορώντας, να τα βγάλει πέρα ο μοναχός, απηυδισμένος και απελπισμένος, αποφάσισε να ξεφύγει:
- Για στάσου, ποιόν Παϊσιο, μου είπες ότι ζητάς; - τον γέροντα της Παναγούδας! - Αχ, ευλογημένε, έκανα λάθος, συνωνυμία ήταν. Τράβα προς τα κάτω το δρόμο, στα 500 μέτρα θα δεις δεξιά σου ένα συρματόπλεγμα, έχει και πινακίδα, που λέει να αφείστε σημείωμα, αλλά εσύ να χτυπήσεις και να περιμένεις..
- Α, να σου πω (συνέχισε, καθώς επέμενε ο πειρασμός στο λογισμό του). Όταν γυρνάς, πέρασε πάλι, να σε κεράσω, να σε περιποιηθώ (και είχε το λόγο του, που το πρότεινε αυτό).
Πραγματικά, μετά από κάποιες ώρες ο προσκυνητής του ξαναχτύπησε στο κελί.
Ήταν απόλυτα γαλήνιος, με φωτεινό πρόσωπο και ήσυχο χαμόγελο.
- Τον βρήκες; Εντάξει; τον ρώτησε ο μοναχός.
- Αχ, σ'ευχαριστώ, πάτερ μου. Συνήλθα. Δόξα τω Θεώ. Άξιζε τον κόπο.
- Δηλαδή, τί σου είπε;;
- «Δεν ξέρω!! Κοντά του απλά ηρέμησα»!!!!
Όσιος Σεραφείμ του Σάρωφ:
Βρες εσύ την ειρήνη του Θεού μέσα σου,
και χιλιάδες θα σωθούνε γύρω σου !!!!
