Αχ, δάσκαλε, από τότε που στοχαζόσουν κι έγραφες αυτά τα λόγια,
κύλησε πολύς καιρός,
κύλησε και πολύ νερό -πολύ βρώμικο νερό- στ'αυλάκι..
Τώρα δεν θέλει λίγο.
Θέλει πολύ!
Θέλει υπεράνθρωπο μόχθο!
Θέλει Θαύμα!..
για να σωθούμε..
Μα δεν απελπιζόμαστε..
