ο Αητός
Κρήτη και Μακεδονία, Πόντος, Κύπρος και νησιά,
Σπάρτη, Αθήνα και Μυκήνες και στον Όλυμπο ψηλά.
Σμύρνη, Πόλη, Αλεξάνδρεια τη Μεσόγειο να φυλούν,
και στο Όρος οι πατέρες ουρανούς να ακουμπούν.
Η Ελλαδα ενωμένη σαν αετός ψηλά πετά,
κι ειν' γραμμένο στα φτερά της χαίρε, ω χαίρε Λευτεριά.
Έλληνες απ' άκρη σ' άκρη, που μπολιάσαμε τη γη,
το χαμόγελό μας δάκρυ, στο μαρτύριο αντοχή.
Μία πίστη, μία γλώσσα, μιά λεβέντικη ψυχή,
αίμα, πόνος και θυσία, η δική μας η γιορτή.
** ** ** ** **
Ήρθε στο νου μου από τα μαθήματα των γυμνασιακών χρόνων το «προληπτικό
κατηγορούμενο» και η «λήψη του ζητουμένου».
Σήμερα οι Έλληνες είναι άραγε ενωμένοι, είναι συντονισμένοι, είναι συνταυτισμένοι στις αρχές και τα θεμέλια του Γένους;
Εκ πρώτης όψεως «όχι». Τα τελευταία χρόνια έχουν ναρκωθεί από τον υλισμό και την καλοπέραση, από τα ενδιαφέρονται του κόσμου τούτου, καθώς και από διχαστικά κηρύγματα και πάθη, και επίσης από τον ατομισμό και την ιδέα, που κουβαλάει ο καθένας ότι «τα ξέρει όλα». Με τέτοιες συνθήκες, πού να βρεις ομόνοια, συμψυχία..
Και ο ποιητής προφανώς δείχνει ένα όραμα, μπροστά μας, στον ορίζοντα μακρυά, προσπαθεί να εμπεύσει..
Είσαι αητός, Έλληνα. Είναι ένας συμπαγής λαός. Ξύπνα. Μη σέρνεσαι στο χώμα. Άνοιξε τα φτερά σου..
Και λαός σιωπά..
Ποιός ξέρει τί θα πει μετά τη «θλίψη τη μεγάλη»..
Πάντως «οι καιροί ου μενετοί».. δεν περιμένουν..
Οι εχθροί είναι αποφασισμένοι... και εμφανώς βιάζονται..
Θεωρούν ότι ολοκληρώθηκε η προεργασία, ήταν ικανοποιητκά τα μέχρι τώρα πλήγματα και δεν απομένει παρά η χαριστική βολή!.
Αδελφοί-Αετοί, ας ανοίξουμε τα φτερά μας, τα φτερά της ΕλληνΟρθοδοξίας!
Και μια εγκυκλοπαιδική γνώση, που οι πολλοί σίγουρα αγνοούν:
Η μελωδία, που πάνω της είναι τονισμένο το ωραίο αυτό τραγούδι, βασίζεται σ'ένα παλιό-παλιό τραγουδάκι τους Κατηχητικού (το 1920) !! Και λέει αυτό το τραγούδι:
Τω γενναίω οδοιπόρω νυν υπόσχετ'ο Θεός,
Οδοιπόρε οδηγεί σε ο Παντόπτης Οφθαλμός.
Μη φοβού, καθοδηγεί σε ο Παντόπτης Οφθαλμός.
Όταν νέφη σε σκοτίζουν και σου σβύνετ'ο φανός,
ή >> Όταν νέφη σε σκοτίζουν, σε προδίδει ο αδελφός
Ενθυμού: καθοδηγεί σε ο Παντόπτης Οφθαλμός.
Μη φοβού, καθοδηγεί σε ο Παντόπτης Οφθαλμός.
