Την άγια νύχτα τη Χριστουγεννιάτικη
- ποιός δεν το ξέρει; -
των Μάγων κάθε χρόνο τα μεσάνυχτα
λάμπει τ᾿ αστέρι.
Κι όποιος το βρεί μεσ᾿ στ᾿ άλλα αστέρια ανάμεσα
και δεν το χάσει
σε μια άλλη Βηθλεέμ ακολουθώντας το
μπορεί να φτάσει.
Γ. Δροσίνης
Νύχτα μαύρη ο κόσμος, μέσα στην ταραχή, την εχθρότητα, και προπαντός, την ασφυκτική κλεισούρα στο υλικό και φθαρτό, στο εγκόσμιο, στο λογικοκρατικό και ατομοκρατικό, σ'αυτήν την καταχνιά, κενότητα, ανία, μελαγχολία..
Μαύρη η κοινωνία.. Μαύρες οι ψυχές.. Μαύρη κι άραχνη η ατμόσφαιρα ένα γύρω..
Αλλά υπάρχει ένα Αστέρι που δείχνει το δρόμο..
Και υπάρχουν, δυστυχώς, κι'άλλα αστέρια, που συγχύζουν το τοπίο και παραπλανούν.. (κάποια απ'αυτά stars τα λέμε στην μοντέρνα κοινωνία μας)
Κι όμως, στο βάθος ολόφωτη μια φάτνη, μια Κόρη Αειπάρθενη..
Ένας
Θεός Λυτρωτής!
που χαρίζει ειρήνη ουρανού και ευδοκία-εύνοια-άφεση-καταλλαγή-ανακαινισμό-καταξίωση του ανθρώπου,
νυν και αεί !..
Ας μη χάσουμε απ'το βλέμμα μας το μοναδικό Αστέρι..
