Στίς δύσκολες τούτες συγκυρίες των ημερών μας, που μοιάζουν μέρες Αντιχρίστου κοσμογονικές και μέρες γενικής ανατροπής και ανακατατάξεων παγκοσμίου πολέμου, πολλοί χριστιανοί άφησαν τις πλανερές τηλεοράσεις, τις γεμάτες θολούρα και απελπισία, και πήραν το Ψαλτήριο..
Και μελετούν και ενδυναμώνονται..
Και αξιώνονται να βλέπουν αλλιώς τα πράγματα και να αναθαρρούν και να ελπίζουν.
Διότι όντως «Κύριος Ύψιστος, φοβερός, Βασιλεύς μέγας επί πάσαν την γην». (μστ΄3)
Μάλιστα, κάποιοι εκκλησιαστικοί ταγοί, μεταξύ των οποίων και ο Σεβασμιώτατος Μόρφου Νεόφυτος, έδωσαν σύνθημα στους χριστιανούς εκεί να καταφύγουν.
Κι εγώ ο ταλαίπωρος είπα να το κάνω.
Το Ψαλτήριο το έχω φάει με το κουτάλι.
Στις εκκλησιαστικές (ιδίως στις μοναστικές) Ακολουθίες το διαβάζουμε συνεχώς.
Ε, λοιπόν, τώρα
το αφουγκράζομαι με άλλη ζεστασιά, με άλλη βιωματική..
Και λέω:
για να νιώσεις το Ψαλτήριο πρέπει να έχεις μπει για τα καλά στη ζωή, και κυρίως να έχεις πονέσει!.
Τότε θα νιώσεις ευσέβεια, θα νιώσεις Θεό!
