κάτι να διαβασω από την Ακολουθία των Χριστουγέννων,
να ηρεμήσει και να συνέλθει η ψυχή..
Έστω με τη φαντασία να γευθεί..
Και μου ήρθαν τόσες θύμησες, τόσες αναμνήσεις, τόσα συναισθήματα και βιώματα..
«Δεύτε ίδωμεν πιστοί, που εγεννήθη ο Χριστός»..
«Ο Αχώρητος παντί πώς εχωρήθη εν γαστρί;»..
«Η Παρθένος σήμερον τον Υπερούσιον τίκτει»..
Αναπόλησα τα κάθε Χριστούγεννα μέσα στην Εκκλησία.
Τί ζεστασιά. Τί πλήρωμα ψυχής. Τί νοηματισμός ζωής..
Και κατόπιν στην οικογένεια, στο οικογενειακό τραπέζι..
ίδια θαλπωρή, προέκταση και συνέχεια της εκκλησιαστικής εμπειρίας..
Ήρθε στο νου μου αυθόρμητα κι ένα τραγουδι του Κατηχητικού, που το ψάλλαμε στην αντίστοιχη εορταστική Σύναξη:
«Μεσ'στην ανάστερη κρύα νυχτιά
μας περιμένει ζεστή Εκκλησιά.
Πάμε να μας αγκαλιάσει
θείας Στοργής ζεστασιά»..
Τί Χριστούγεννα θα είναι αυτά;
Τί και πώς θα γιορτάσουμε;
Σαν εξόριστοι, σαν φυλακισμένοι, σαν σε κάτεργα..
Δεν μπορώ να το φαντασθώ..
Ούτε να το ανεχθώ..
Fay Mp:
Διάβασα σήμερα ξαφνικά μια γνώριμη φράση, που με σταμάτησε.
Σταμάτησε λίγο τον χρόνο..
Και μέσα στη σιωπή και την ακινησία του κενού, που έκοψε τον χρόνο.. μοσχομύρισαν Χριστούγεννα!
Το φως των κεριών, η ψαλμωδία, το αχάραγο πρωϊνό..
Η παγωνιά έξω, το θερμό, γλυκό μέσα..
Λιβάνι και ησυχία -ησυχία και Ελπίδα.. όχι απ' την καθημερινή, του κόσμου.. την άλλη, την υπερβατική..
Ελπίδα αιωνιότητας στο σήμερα, Ελπίδα μέσα στην πεπερασμένη χοϊκή καρδούλα μας, Ελπίδα του παντός.. ότι δεν είμαστε μόνοι εδώ έξω..
«Αι Αγγελικαί προπορεύεσθε δυνάμεις»..
Σκέψου.. νά 'χει η ζωή μας Αγγέλους να περπατούν τον δρόμο μας, να σηκώνουν τις μεγάλες πέτρες, να βλέπουν τ' αγκάθια, τα ζιζάνια, να βλέπουν κι ετούτα τα παιδιά που μερικά απά μας δεν έχουν σταματημό -εκεί, στα ζιζάνια..
Κι όμως, να μην είμαστε μόνοι σ' αυτήν την εξορία..
Κι όχι απλώς να μας ακολουθούν, μα να προπορεύονται αυτές οι Αγγελικές Δυνάμεις.. στο Μυστήριο της Ενσαρκωμένης Ελπίδας για τη ζωή μας, αλλά και στο μυστήριο ΤΗΣ ζωής μας!
Να υπάρχει δρόμος -δρόμος που τον ανοίγουμε και τον περπατάμε μαζί (τους)..
(μαθημένη σε μικρά «ξωκλήσια» της πόλης, δεν αντέχω τη δύναμη μιας χορωδίας.. Έχω μάθει να ησυχάζω με τον φτωχικό έναν ψάλτη και την καλή ή κακή τύχη της φωνής του.. το youtube όμως είχε άλλη γνώμη.. 😒)
https://www.youtube.com/watch?v=ev65y7blfhs
https://www.facebook.com/lightlike.fay/posts/4231408530208728
