Και πώς θα χαιρετιόμαστε τώρα, με τον κορωνοϊό;;
Μια απ' τα ίδια βρε παδιά: απόσταση, καχυποψία, οχυρωμένοι κι αμπαρωμένοι στο εγώ, μέσα σ'αυτήν τη σκληρή κοινωνία, ποιός θα επιβιώσει..
Κάναμε και τόσες πρόβες. Εκ του φυσικού χρόνια τώρα, σε εκπαίδευση συστηματική εσχάτως.
Βάλαμε και τα παιδιά μας στο λούκι για τα καλά..
Η νέα πραγματικότητα, το είπαμε..
Αφείστε αγάπες, φιλίες, δεσμούς, συναισθηματιμούς.
γροθιά! αγκωνιά!
Ήρθε ο ιός και μας προσγείωσε, ήρθε και μας τα είπε εξω από τα δόντια:
Λοιπόν σφιχτείτε και σφαχθείτε!
ξεκαθαρίζονται τα πράματα,
μόνο σκληρά άτομα θα επιβιώσουν
(εκείνα ντε που λέγανε ο Δαρβίνος, Νίτσε, Χίτλερ..)
Και κοίτα να δεις τώρα συγκυρία, «ατυχία».
Πήγα κατά τις 8 το βράδυ στον ανεψιό μου.
Είχε γυρίσει εξουθενωμένος από τη δουλειά, κι έπεσε πλάϊ στο γιό του για μιαν ανάσα..
Για έναν «μοντέρνο» χαιρετισμό, αυτόν του
συρμού, της μόδας..
Άλλωστε, κι οι δυό τους είναι red bull στα όλα!!!!
Ε, και τους είδα!!!
.
