Βρηκα στο Διαδίκτυο αυτήν την εικόνα
μαζί με μια απλή ευχή για το Νέο Έτος.
Αν θυμάμαι καλά, πλάϊ της είχε και
το δίστιχο:
Βοήθα Παναγιά μου και σύ,
Πατροκοσμά,
χαρούμενη να είναι και τούτη η
χρονιά.
(άψογη
διατύπωση, και ο νοών νοείτω)
Η σημειολογία της νομίζω δεν
διαφεύγει κανενός μας.
2020,
στρογγυλός αριθμός.. Καιρός ..να πάρουμε την Πόλη!!
Δεν καταδικάζω το κρυφό αυτόν
ιερό, μυστικό πόθο του λαού μας.
Την ανεκφώνητη προσευχή και τον
καϋμό του.
Ωστόσο, υπάρχει αρκετό περιθώριο
να διευκρινίσουμε, τί όντως εννοούμε και τί επιζητούμε με μιά τέτοια φράση.
Πολύ
περισσότερο όταν παρατηρούμε σε μερικούς αγαθούς συμπατριώτες μας να το εννοούν
πολύ, μάλιστα με κάποια ιδιαίτερη αδημονία και ..εμμονή!.. (ας μην πω ιδεοληψία
και υστερία)..
Θέλουμε
ξανά την Πόλη και την Αγιά-Σοφιά!
Για να προέλθει, τί;
Έτσι ξαφνικά και μαγικά να γίνουμε
ευτυχισμένοι ή ως λαός τιμημένοι και δοξασμένοι, καταξιωμένοι;;
Και να μας σεβασθεί και υποκλιθεί
μπροστά μας η Διεθνης Κοινότητα.
Και να ντροπιασθούν και να
εξαφανισθούν αστραπιαία από μπροστά μας όλοι οι εχθροί μας;;
Πολύ αφελές.
Δεν κυτάμε
τα χάλια μας.
Δεν
συναισθανόμαστε, ότι χάσαμε τον ίδιο μας τον εαυτό και την ταυτότητά μας, ότι
τουρκέψαμε!
Τί σόϊ
"έλληνες" θα μπούνε στην Πόλη, και τί διαφορά θα υπάρξει με τους υλόφρονες
μεμέτηδες του τώρα;;
Να πάρουμε
την Πόλη και την Αγια-Σοφιά, την ώρα, που η Ελλάδα έχει γεμίσει Μουσουλμάνους,
αλλά και αλλόφρονες Αναρχικούς, την ώρα, που αυτή η ελλάδα βεβηλώνει τους Ναούς
και μουντζουρώνει τα Μνημεία των Ηρώων..
Συνάμα, οι πωλητικοί μας είναι έτοιμοι
να παραχωρήσουν το μισό Αιγαίο και τα ακριτικά Νησιά του, ήδη έχουν προδώσει τη
Μακεδονία (με όλα όσα περιμένουμε έντρομοι να συνακολουθήσουν), έχουν
εγκαταλείψει στην τύχη της τη Βόρειο Ήπειρο και την Κύπρο, έχουν βάλει στο
δρομολόγιο τη Θράκη και λίγο υστερότερα την Κρήτη..
Ένώ οι
Ρωμυλιώτες και Πόντιοι και Ίωνες ακόμη θρηνούν τη φρικτή άλωση και καταστροφή το
τόπου και του πολιτισμού τους..
Η Αγια-Σοφιά μας μάρανε!.
Συγχωρέστε
μου την ασέβεια. Αλλά πρέπει να μιλήσουμε τη γλώσσα της αυτοκριτικής και της
αλήθειας, προσγειωμένοι και συμβιβασμένοι με τη γλώσσα του ρεαλισμού.
"Ο μαρμαρωμένος Βασιλιάς
γύρισε πλευρό, βγάζει σιγά-σιγά το ξύλινο σπαθί του. Ο άφθαρτος Δούκας Βατάτζης
ανοιγόκλεισε τα μάτια και θα ανασηκωθεί"..
Έλεος. Ας
σοβαρευτούμε.
Οι γιαγιάδες μπροστά στο τζάκι ας
διηγούνται συνεχώς τους θρύλους του λαού.
Οι παπάδες ας δέονται κρυφά στις
Λειτουργίες.
Εμείς "οι ζώντες και
περιλειπόμενοι" ας πορευθούμε με σοβαρότητα και περίσκεψη στο καθήκον, στο
σημερινό κρίσιμο και φοβερό σταυροδρόμι της Ιστορίας..
π.Θ.
π.Θ.
ΥΓ. Δείτε συμπληρωματικά:
