Λειτούργησα σήμερα στον Ναϋδριο του "Ερυθρού Σταυρού", Αγία Αικατερίνη.Όλα καλά, εύτακτα, κατανυκτικά.
Ιδιαίτερη εντύπωση μου κάνει το γεγονός, ότι ο Νεωκόρος μου δίνει κατάσταση ονομάτων για μνημόνευση με τους κοιμηθέντες ασθενείς της προηγηθείσης εβδομάδος!
Είναι έθος και παράδοση στο Νοσοκομείο, να συλλέγονται από κάθε Τμήμα τα ονόματα των ασθενών, που κατέληξαν, και το Σάββατο να μνημονεύονται τα ονόματά τους στην Θ.Λειτουργία, υπέρ αναπαύσεως.
Εθαύμασα την ευσέβεια και την ανθρωπιά των Νοσηλευτριών.
Θυμήθηκα και τις άλλες εκείνες Νοσηλεύτριες στο Νοσοκ.Παίδων, οι οποίες φροντίζουν τα εγκαταλελειμμένα βρέφη και, με καλή συνεννόηση μεταξύ τους, τα βαπτίζουν!.
Και αναπόλησα τα παλιότερα χρόνια (μεχρι το 1970 οπωσδήποτε), που στα Νοσοκομεία των Αθηνών οι αφιερωμένες αδελφές, μετά το σερβίρισμα του βραδινού φαγητού, χαμήλωναν τα φώτα των θαλάμων και διαδρόμων, και περνούσαν ψάλλοντας μια βραδινή προσευχή.
Ήταν τότε Ναοί τα Νοσηλευτήρια..
Σήμερα, μόνο η αδιάκριτη, φλύαρη και κενόλογη Τηλεόραση διαφεντεύει..
Τί διαφορά!..
.
