Υπάρξεις καθαρότατες
τεθεωμένες,
υμνούν τον Υπεράγιον Θεόν
με έξαρση και ένταση,
καθώς ευρίσκονται λουσμένοι
στο Άκτιστο Φως
της θείας δόξης
και αντικρύζουν το άπειρο
Μεγαλείο
της Ζωαρχικής Τριαδικής
Μοναρχίας.
Έτερος προς τον έτερον
διανεύοντες
είς ενίσχυσιν της ύστατης
υπαρξιακής εντάσεως
αφού η Άπειρος Αγαθότης
καταπλημυρίζει την κτιστή
ύπαρξη τους
η δε υπερπλεονάζουσα
μκαριότης
γίνεται συνεχώς
άστεκτος-αβάστακτος
στην πεπερασμένη φύση τους.
Και όσο δοξολογούν,
τόσο μεγαλύτερη ένταση θείας
ευφροσύνης τους καταπλημμυρίζει
και τόσο από τα έγκατα της
υπάρξεώς τους
αναπέμπεται ορμητικός και
χειμαρρώδης ο ύμνος
Άγιο, Άγιος, Άγιος, Κύριος
Σαββαώθ.
Και μεταπίπτουν από θάμβος
είς έκστασιν
και από έκστασιν είς
εκρηκτικήν δοξολογίαν,
καλώντας τους ανθρώπους να
συμμετάσχουν και αυτοί
κεκαθαρμένοι
στην πανήγυριν των πρωτοτόκων
των εν ουρανοίς
απογεγραμμένων,
συν πάσι τοις Αγίοις,
συμπαρασύροντες και την
κτίσιν!..
πάσα πνοή αινεσάτω τον
Κύριον..
